Tatlong linggo na lang ICCAC na pero hanggang ngayon wala pa rin kaming napipiling lalaban for Ms. ICCAC 2018. Don't get me wrong huh, lahat ng nag-audition ay magaganda at matatalino pero nakukulangan ako. Hindi ko makita sa kanila yung confidence at determination na hinahanap ko. Mostly kasi sa kanila halatang napipilitan lang. May iba naman na napasobra sa confidence ang OA ng paglalakad at pagsasalita. 

Urgh. Sumasakit na ulo ko kakaisip. Mamayang 5 darating yung 2nd batch na mag-o-audition and hopefully may makuha na kami. 

Lumabas muna ako ng office para magpalamig pero laking gulat ko nang nakita ko si Jisoo sa labas ng office ko. 

"Jisoo, a-anong ginagawa mo dito?"

Parang nagulat din siya nung nakita nya ako kaya di agad siya nakapagsalita. Nakacivilian clothes siya at may bagpack then nakita kong may hawak siyang papel. 

She cleared at umiwas ng tingin sakin.

"Pinapapunta ako ng dean dito. She told me na ibigay ko sayo ito."

Iniabot niya yung hawak-hawak niyang papel sakin. Registration form niya then may note ang dean na samahan ko siya sa klase niya and i-tour her. When I look at her registration form, nanlaki mga mata ko kasi dito siya sa department namin. I mean I didn't expect na ito ang course na kukunin niya. Kasi when dad asked her kung anong course ang gusto niya sabi niya lang hindi niya alam. It's not that I'm judging her pero base kasi sa personality niya mas bagay sakanya ang engineering or something. Para kasing mainitin ang ulo nito at maiksi ang pasensya. 

"Anong tinitingin mo? Am I not allowed in this department?"

Pagtataray niyang tanong sakin at nakataas ang isang kilay. 

"N-no. Well, di ko lang inexpect na magteteacher ka rin.  "

"yeah whatever tsk." 

Sinamahan ko na siya sa kanyang klase. 1st year siya and Filipino major siya. Then suddenly may naalala ako. 

! Filipino nga rin pala si Seulgi. Gosh! What to do? 

Bigla akong nakaramdam ng kaba nang naalala ko si Seulgi. Pwede bang ituro ko na lang sa kanya ang daan papuntang room niya? Hindi naman sa ayaw kong makita si Seulgi pero... KKinakabahan talaga ako. Naiisip ko palang na magkikita kami ay bumibilis na ang tibok ng puso ko. 

At lalong bumilis ang tibok ng puso ko nung nasa harapan na kami ng room nila.

Gosh! Calm down Irene. 

Inhale!

Exhale

Sarado ang pinto kaya dahan-dahan akong kumatok. Nasa likod ko lang si Jisoo at tinitingnan ang paligid. 

Binuksan nung isang estudyante ang pinto at sinabing pumasok daw kami. 

Tiningnan ko si Jisoo na nakatingin din sakin. Narinig ko ang boses ng mga estudyanteng nasa loob. Nagbuntong hininga muna ako bago tuluyang pumasok. 

Lalong lumakas ang ingayan ng mga estudyante nang pumasok na kami ni Jisoo sa loob. Nakangiti akong bumati sa prof na nasa loob at hindi ako tumitingin sa mga estudyante. Mahirap na baka magtama ang paningin namin. 

Wala akong ibang narinig sa mga wstudyante kundi ang mga salitang "Wow, ang ganda!" "Kaklase kaya natin siya? Gosh ang ganda niya" " Mukang suplada" "Magkamukha sila ng pres, magkapatid kaya sila?" etc. 

Well, I can't deny na maganda talaga tong si Jisoo yun nga lang masungit kung titingnan at di palangiti. 

Nakatalikod ako sa mga estudyante habang kinakausap ko yung prof nila pero frim my peripheral view napansin ko siya. At ramdam na ramdam ko ang titig niya saki