SIXTEEN

Remained feelings, forgotten memories

Pagkatapos umalis ni Howon sa school, ay pumasok narin sa klase sila Myungsoo and the gang.

(HAHAHAHAHAH TARAY GANG)

 

Jihyun: Okay class, you may now take your seat. Asan si Woohyun at Sungjong?

 

Nagtaas ng kamay si Sunggyu.

 

Sunggyu: Absent po sila, may sakit po kasi si Sungjong.

 

Jihyun: Eh si Woohyun?

 

Sunggyu: Sya po nagbabantay kay Sungjong ngayon.

 

Jihyun: Okay, pakisabi nalang sa kanila na gumawa sila ng excuse letter.

 

Sungyeol: Maam! Maam!

 

Jihyun: Ano yun Sungyeol?

 

Sungyeol: Kelan po kayo magkakasakit?

 

Jihyun: Ha?! Mr. Lee Sungyeol, hindi ko gusto yang mga sinasabi mo ha.

 

Sungyeol: Gusto ko lang din naman kayong alagaan eh.

 

Jihyun: Masyado ka pang bata para sa mga ganyan, mag-aral ka muna.

 

Sungyeol: Sige po, mag-aaral ako para sa inyo Ms. Pretty!

 

Jihyun: Uhhh… Simulan na natin ang klase. Tuturuan ko kayo kung paano gumawa ng poem o tula. Sino marunong gumawa tula, kahit maikli lang.

 

Sungyeol: Ako Maam!

 

Jihyun: Sige Sungyeol, parinig nga ng tula mo, kahit isang stanza lang.

 

Sungyeol: “Nung una palang kitang makita, di ko na maipikit ang aking mga mata.

Wag kang mawawala kahit sa paningin ko lang sana, dahil ikaw na ang aking anghel na para sakin itinadhana.”

 

Jihyun: Good poem Mr. Sungyeol!

 

Sungyeol: Maam! Para sainyo yun!

 

Jihyun: Ah… Thank you.

 

Sunggyu: Sira ulo ka ba? Eh teacher yan?!

 

Sungyeol: Bakit ba?! Eh age doesn’t matter nga diba? Kayo nga ni Woohyun eh.

 

Sunggyu: Oh bakit? Anong meron samin?

 

Sungyeol: WALA! Ewan ko sayo.

 

Jihyun: Okay class, may ibibgay akong assignment sa inyo. Yun ay ang gumawa kayo ng sarili nyong tula at ipapasa na yun next week. Okay ba yun?

 

Sungyeol: Okay na okay po Maam! Kahit mamaya ko na nga po ipasa eh.

 

Jihyun: Mr. Lee Sungyeol quiet! Okay na ba tayo class? Sige dismiss na.

 

Class: Goodbye Ms. Jihyun.

 

Sunggyu: Myung, pupunta ka ba sa ospital?

 

Myungsoo: Oo, bibisitahin ko si Sungjong.

 

Sunggyu: Myung…

 

Myungsoo: Oo na, gusto mo sumama para makita si Woohyun, tapos yayayain mo syang mag tanghalian tas ihahatid mo sya pauwi. Sige na, sumama ka na sakin.

 

Sunggyu: YAN NAMAN TALAGA GUSTO KO SAYO EH! TARA NAAAA!

 

Myungsoo: Sige sige, asan na si Sungyeol?

 

Sunggyu: Andun sinundan si Mam Jihyun.

 

Myungsoo: Hintayin nya munang maka graduate sya bago sya lumandi ng ganyan hahahahahaha!

 

Sunggyu: Hahahahahaha! Oo nga. Tsaka mukhang bagay naman sila, hindi rin naman nagkakalayo yung edad nila. Pwede na noh?

 

Myungsoo: Oo naman? Hahahahahahaha. Joke. Bagay naman talaga sila. Tara na nga, baka hindi na natin abutan yung Namu namu baby your lovey dovey…. EWAN! ANG HABA KASI! PANDAK NAMAN YUN!

 

Sunggyu: HOY! WAG MONG MATAWAG TAWAG NA PANDAK YUNG NAMU BABY MAH LOVES, MAH FOREVER, MAH EVERYTHING, MAH ONE AND ONLY KO HA!

 

Myungsoo: Oo na, sige na. Halika na.

 

Habang paalis na sila Sunggyu at Myungsoo sa school nila, sa kabilang banda naman ay nag uusap si Woohyun at ang nanay ni Sungjong.

 

Eun Hye: Pasensya na Woohyun ha, pinaghintay kita.

 

Woohyun: Okay lang po yun Tita.

 

Eun Hye: Nag-aalala na ko para kay Sungjong.

 

Woohyun: Bakit po? Sabi naman po ng doctor na okay lang so Sungjong at normal lang daw po yung pagsakit ng ulo nya.

 

Eun Hye: Normal lang yung pagsakit ng ulo nya kasi may posibilibidad na nakakaalala na sya.

 

Woohyun: Po? Anong ibig nyong sabihin?

 

Eun Hye: Hindi namin tunay na anak si Sungjong, inadopt namin sya nung 7 years old palang sya. May amnesia si Sungjong, hindi na nya naaalala lahat ng tungkol sa kanya. Ang alam lang namin naaksidente sya noon kaya sya nagka ganyan. Kaya naman sinamantala namin ang pagkakalimot nya sa nakaraan nya at inalagaan naming sya na para namin tunay na anak.

 

Woohyun: Hindi pa po ba to alam ni Sungjong?

 

Eun Hye: Hindi pa, pero may balak na kaming sabihin sa kanya para sa ikabubuti nya. Mahirap para samin na ipaalam kay Sungjong pero kailangan nya at namin to para sa ikabubuti naming lahat. Woohyun, pinagkakatiwalaan kita. Wag na wag mong sasabihin na kahit kanino yung mga sinabi ko ha.

 

Woohyun: Opo Tita.

 

Pagkatapos mag-usap ng nanay ni Sungjong at Woohyun mamaya ay dumating na din si Sunggyu at Myungsoo.

 

*duk duk duk* Katok nila Myungsoo sa kwarto ni Sungjong.

 

Woohyun: Sino po yu--- Uy! Myungsoo andito ka?

 

Myungsoo: Hindi lang ako may bumuntot pa sakin.

 

Woohyun: Sino?

 

Sunggyu: Jajjan!

 

Woohyun: Huh? Bat andito ka Gyu?

 

Sunggyu: Anong sinabi mo? Anong tawag mo ulit sakin?

 

Woohyun: Gyu. Bakit?

 

Sunggyu: Ah eh wala naman. *kinilig*

 

Woohyun: Bat nga pala kayo andito?

 

Myungsoo: Bibisitahin kasi sana namin si Sungjong. Pwede ba?

 

Woohyun: Oo naman, kaya lang andito yung mama nya okay lang sa inyo?

 

Myungsoo: Oo naman.

 

Woohyun: Oh sige pasok na kayo.



HEY GUYS!

PASENSYA SA MAIKLI NA UPDATE.

WEG KEYE MEG-ELELE~ HEHEBEEN KE TE SE SESENED

 

 

 

 

 

 

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
koress
#1
Chapter 18: gosh! I love your story ! I like the way how you write it ! And this is the first time i read tagalog story here. And sobrang nakaka excite! Sa sobrang excitement ko di nako makapaghintay na maalala na ni sungjong ang past niya at makilala na niya si howon na kapatid niya at si myungsoo na bestfriend niya.
And hey~ good idea to put some gif here because it adds a lot of expressions and excitement !
i also love the Woogyu couple haha they're adding some funny moments here! THUMBS UP ! I LIKE IT VERY MUCH!