Umirap na lang si Chaeyoung. Inis pa rin siya sa ginawa nito sa pisngi niya. "Okay sige, tao ka na at hindi multo. Ang tanong ko naman ngayon ay kung bakit ka nasa bahay ko? Anong pakay mo dito?" sunod-sunod na tanong niya.

"Ewan. Hindi ko alam." mabilis na sagot nito.

Kumunot ang noo niya sa narinig. "Pwede ba yun? Paano mo nalaman ang lugar na 'to? At bakit kamo hindi ka makaalis? Anong meron?" sunod-sunod na tanong na naman niya.

"Hindi ko rin alam." 

"Bakit---"

"Hindi ko nga alam. Makulit ka. Baka ikaw alam mo?" may halong inis na pagputol nito sa muli na naman sana niyang pagtatanong. 

She just huffed in annoyance. Masakit na naman ang ulo niya dahil sa mga naging sagot ng kausap. "Kung ikaw na may katawan eh hindi mo alam paano ka nakarating dito edi mas lalo naman ako na mag-isa at nananahimik lang kanina di ba? So, paano na yan ngayon na hindi ka kamo makaalis? Saan ka titira? Dito?" 

"Oo. Siguro. Ano pa nga ba. Wala naman akong choice. Hindi ako makaalis eh." 

"Ay pasensya ka pero hindi ako makapapayag. Bawal yan uy! Ang bilin sa akin ni ate Alice bago sila mangibang bansa nila Mama at Papa ay huwag na huwag ako magpapapunta ng kung sino-sinong tao dito lalo na at lalaki."