Nang mawala na ang inis ni Chaeyoung, inaya na niya ang lalaki na pumunta sa kusina at umupo sila sa malaki at mahabang dining table. Magkatapatan sila. Agad itong nagkwento. Hindi raw niya alam kung bakit bigla siyang narito at kung bakit para siyang na-trap sa loob ng bahay kaya hindi siya makalabas kahit na anong pagpupumilit niya. 

Chaeyoung just turned 25. She's all alone celebrating it and her birthday present might or might not be a ghost. 

"What if multo ka talaga pero hindi mo pa lang alam? Baka naaksidente ka sa kalsada tapos nasa coma ka or worse is dead on the spot ka na bago pa madala sa ospital. What if minumulto mo yung bahay ko o yung lugar namin kasi around the area nangyari yung aksidente mo?" 

"Ang kulit mo naman. Hindi nga ako multo." 

"Sure ka? Tignan nga natin." iniisa isa niya ang mga gustong sabihin gamit ang mga daliri niya. "Una, bigla ka na lang sumulpot in the middle of nowhere. As in. Ni hindi ka man lang sa bintana dumaan. Bigla ka na lang talaga nagpakita sa harap ko. Pangalawa, hindi ka makaalis sa bahay ko kahit na ano kamong pilit mo. In short, trapped ka ata rito. Pangatlo, huwag ka sana maooffend ah pero mukha ka talagang multo. Ang putla putla mo. Ang dami sigurong dugong nawala sayo dahil sa aksidente mo." 

"Tao nga ako. Tao! Kung ano-ano pa iniisip mo. TAO AKO, OKAY? TAO.