Tinitigang mabuti ni Chaeyoung ang mukha ng lalaki. Nakakunot ng todo ang noo nito, mukhang malalim ang iniisip. Nakasuot ito ng kulay gray na hoodie at itim na pantalon. Gwapo ito at matangkad. Sa tantiya niya ay baka nasa 5'10 to 5'11 ang height nito. Kulay itim ang medyo may kahabaang buhok, pulang pula ang mga labi. Makinis ang mukha nito ngunit maputla. Maputla na parang kulang sa dugo. Kung hindi lang siya nito nahawakan at kung hindi niya lang ito naitulak, iisipin niyang multo ito. Tama! Mukha itong multo...na gwapo...at may malalilm na dimples. 

Napaisip tuloy bigla si Chaeyoung. "May tanong ako. Multo ka ba?" 

The guy gave her an annoyed and confused look before answering. "Anong klaseng tanong naman yan? Mukha ba akong multo sayo?!" 

"Yung totoong sagot ba? Oo. Mukha kang multo." sagot ni Chaeyoung. "Kung hindi ka multo...para sa akin isa kang nilalang na may severe case ng anemia. Gusto mo bang gawan kita ng ampalaya shake na may halong ferrous sulfate?" 

Hindi pinansin ng lalaki ang mga sinabi niya. "May multo bang nahahawakan? Nahahawakan mo kaya ako." 

Napaisip ulit si Chaeyoung. Hindi niya alam ang isasagot. Oo nga naman. Nahahawakan niya nga pala ito. At nahahawakan din naman siya nito. So…imposible na maging multo ang kausap. Pero kasi…ano bang malay niya? E sa buong 25 years of exis