IRENE's POV

Nang maging okay-okay na si Seulgi ay tumayo na siya,

"Okay ka na ba talaga?" tanong ko sakanya.
"Oo, Joohyun. Salamat.."
"Umuwi ka na kaya, mag-out ka na lang maaga. Okay lang.. magpahinga ka?"

"Okay na ako. Kaya ko naman na, saka ilang oras palang napapasok ko."
"*sigh* okay.. but you can take a rest muna sa loob, medyo mainit dito sa labas, Seulgi.. Let's go?" 

Tumango siya, saka kami pumasok sa loob.

Right after that scene, after kong makita yung mga pangyayaring yun kay Seulgi, parang gusto ko na lang i-set aside muna tong kung anong nararamdaman ko ngayon for her.

She needs me, she needs us, she needs friends to heal her. I just want to make her happy and comfortable around us. 

Nang matapos ang shift ni Seulgi at pasara na din kami, nag-paalam na siya samin. Sinundan ko siya ng tingin palabas bitbit yung helmet niya. Ganun pa din yung aura niya. Mukang mabigat pa din.

Sakto ng matapos ako sa ginagawa ko sa counter, sunundan ko siya sa may parking.

"Are you sure, you're okay na?" tanong ko sakanya, lumingon naman ito na parang nagulat.
"Joohyun.. okay na ako, promise."

"Uuwi ka na? or may pupuntahan ka pa?" hindi ko alam bakit ko ba natanong yun.

"Hmm, uuwi na siguro, may mga kailangan pa akong tapusin na revisions para sa kliyente namin eh.."

"Okay, good. Samahan na kita pauwi? I mean bibili din kasi ako sa taas, so.." palusot ko, gusto ko lang talaga siyang ihatid para sure na uuwi na talaga siya. I don't know pero, Im worried.

Kasi nga you like her!

Oo na nga eh!

"A-ah okay? P-pano naman nakamotor ako?"

"Edi iwan mo motor mo dyan, ang lapit lang naman ng bahay mo dito eh, saka bukas mo na kuhain yan, dali na lakad na tayo.." 

Habang naglalakad kami nakatingin lang siya sa nilalakaran namin, parang ang lalim ng iniisip, "you okay, Seulgi?"

"O-oo okay lang ako.."
"parang ang lalim kasi ng iniisip mo dyan.."

"Ah, iniisip ko lang yung kanina, sorry pala kung nakita mo pa ako sa worst ko or sa pag atake ng anxieties ko."
"No, that's fine. Buti nga nandun ako. Hindi ko talaga alam gagawin ko kanina! Gosh, pati ako nagpapanic!"

Narinig ko naman yung mahinang tawa niya, napailing na lang ako na natatawa.

"Thank you, Joohyun. Pero sana satin na lang muna yun. Kwento ko na lang next time.."
"Sure, take your time, Seulgi. Wala yun, basta Im here. Okay?"

Nakabili na ako sa may Starmart malapit sa bahay niya. Inantay pa din niya ako sa labas ng store.

"Upo ka muna saglit." sabi ko, naguguluhan naman siya pero umupo rin.
"Akin na yang braso mo.." agad naman niyang inilapag sa lamesa yung braso niya. Inilabas ko sa plastic yung band-aid, betadine at cotton na binili ko sa store. 

Ayun lang din kasi yung naisip kong bilhin, buti naalala ko yung about sa bagong sugat niya.

"Joohyun, okay lang--"
"Heh.."
"Okay lang nga, hindi naman malalim y--"
 

"Stay still, Seulgi."
"Okay."

Agad naman siyang natahimik, at saka ko ginamot ang sugat niya sa wrist niya at nilagyan ng bandaid.

"Okay, done."
 

"Salamat.."

"Wag mo na ulit sana gawin yan, okay? sana last na yan, Seulgi.." sabay hawak niya dun sa may bandaid.

"Sana nga.. Sorry ulit.."

"Its okay, basta im here, Seulgi."

Tumango naman siya at ngumiti ng tipid.

"Hindi ka pa uuwi?" tanong niya, 
"Hmm, uwi ka na muna.. hahatid na kita sa bahay mo."

Sabay turo niya sa bahay niya na halos katapat lang pala ng starmart.

"Eto na apartment ko oh.."

"A-ah ayy, ayan na ba? S-sige pasok ka na."

"Sige, ikaw magingat ka sa daan pauwi.. Kita na lang tayo bukas sa Cafferene. Salamat ulit, Joohyun."