"What was that, Slug?"  Tanong ni Wendy kasabay ng pagbagsak ng katawan nito sa couch ng opisina ni Seulgi. Her sight is facing Seulgi's desk at nakatalikod siya mula sa pinto.

"Ang alin?" 

"Parang may nararamdaman akong kakaiba sa inyo ni Irene. She knows how much you hate cucumber eh ngayon palang naman siya nag take charge sa food order natin. Unless--"  She gave Seulgi a suspicious glare.

Natawa naman si Seulgi sa reaksyon ng kaibigan. "What? Unless what?!" Pasigaw na tanong nito.

"Unless, nag ge-get to know each other kayo nang di ko alam. Don't be so defensive, Seulgi. Bakit ka sumisigaw?!" 

"Gago, hindi! It's just that...I don't know, Wan. I know I am not in love pero I have this sense of familiarity na nafi-feel towards her. Gets mo ba ako?" Sumandal si Seulgi sa swivel chair at inikot ang upuan patalikod sa kaibigan. 

"Gets. Yes. It's too early to say that you're in love pero do you like her? Attraction ba 'tong nararamdaman mo?"

"That, I am not sure. Alam mo naman yung definition ng attraction para sa akin is pure ual lang diba. But with her, it's the polar opposite. I feel all human emotions toward her except ual attraction at sobrang natatakot ako. Both, sa kanya at sa nararamdaman ko." 

"But you don't look bothered at all? Kasi kung bothered ka baka tinakbuhan mo na to."  

"That's the funny part, Wan. Running away isn't even a part of my plan. Kasi at the same time masaya ako, when she's near. Although, I still have these questions na bakit sa kanya natitrigger yung headaches ko and such pero simultaneously, nacocomfort ako ng presensya niya." 

"If this isn't romantic love ano to? Lukso ng dugo? Baka long lost twin sister mo pala siya, Seul?"  Natatawang sabi ni Wendy at napa-aray naman ito nang saluhin niya ang lumipad na sapatos ni Seulgi. 

"Tangina mo, lumayas ka na nga rito! Ang hirap mong kausap." 

Tawang tawa si Wendy sa itsura ng kaibigan niya ngayon na hindi maipinta ang expression ng mukha. Hindi niya alam kung natatawa, naiinis o natatae ba itong kaharap niya. 

"What if? Hmm. Tutal okay na kayo diba? Di na siya masungit sayo sabi mo nga minsan overly friendly siya sayo, diba? Shoot your shot. Kung ayaw mo ako na lang manliligaw sa kanya."  Napalakas pa lalo ang tawa ni Wendy kaya tumayo na siya kasi alam niyang mas maiinis ang best friend niya dahil sa sinabi niya kaya gumana ang reflexes niya at dinodge ang pares ng sapatos ni Seulgi na lumilipad papunta sa kaniya.

"PUTANGINA! ARAY!! AAAA "  

Nagulat na napalingon ang dalawa at napatakbo papunta sa sumalo ng flying shoes ni Seulgi. 

"!! Sorry, Irene! Sorry talaga di ko alam nandyan ka pala."  Sabi ni Wendy na napatigil bigla dahil grinab ni Seulgi ang batok niya. Kumawala siya sa bestfriend niya dahil sa takot niya na baka mapatay siya nito ngayon. 

"! ! Wendy! Tissue dali!"  Pagsigaw ni Seulgi sa sobrang panic dahil dumudugo na ang ilong ng kaharap niya. 

"Tangina mo kasi bato bato ka pa ng sapatos mo!"  Pagtuturo ni Wendy habang nag hahagilap ng tissue sa desk ni Seulgi.

"Puro ka kasi kagaguhan!"  Sigaw nito pabalik sa kanya habang inaalalayan si Irene paupo sa couch. 

"Huy dalhin na natin siya sa ER, salong salo ng mukha niya yung sneakers mo mamaya magka blood clot yan." Seryoso nang sabi ni Wendy.

Nagpapanic na ang magkaibigan nang magsimula nang umiyak si Irene dahil unti-unti nang nagki-kick in ang sakit. Her nose is heavily bleeding right now and her face might be bruised for a few days. 

", dumudugo pa rin, Wan!! Almost 10 minutes na tayo rito. This won't do. Akin na susi ng kotse!" 

Inagaw ni Seulgi ang car keys mula kay Wendy at isinakay nito sa likod niya si Irene. 

"I-piggy back mo na siya, ako na magda-drive! Di ka pa pwedeng mag-drive!" 

"No! You stay here! Ikaw mag supervise sa team!"  Pagpupumilit ni Seulgi.

Nagulat na lang ang nananahimik na sila Joy at Yeri nang makita nilang naka-sakay na si Irene sa likuran ni Seulgi at hinatak nila ang papalapit na Wendy sa desks nila. Hingal at putlang putla ito na umupo sa swivel chair. 

"Hoy, anong nangyari don?!" Hinampas ni Joy si Wendy sa balikat kahit hinang-hina na ang kausap. Kinuha naman ni Yeri ang phone niya at sinubukang tawagan si Irene pero wala pang sumasagot.

"Gago kasi si Seulgi babatuhin niya dapat ako ng sapatos tapos pag-iwas ko, nasa likuran ko pala si Irene. Ayun, nosebleed."  napainom na lang siya ng tubig sa hawak na tumbler ni Joy dahil sa panunuyot ng lalamunan dahil sa kaba. She knows how worried Seulgi is right now.

", di sumasagot."  Pagmamaktol ni Yeri.

"Is it bad ba?" Tanong ni Joy at naawa na siya kay Wendy kaya hinaplos na nito ang likod para kumalma na ang kausap.

"Hindi naman life and death pero baka magmukha siyang binugbog. Ang lakas eh."  Inabot nito ang tumbler pabalik sa may ari.

Kukunin sana ni Wendy ang phone mula sa bulsa ng blazer niya nang makita niyang nalaglag ang meds na binili niya para kay Seulgi kanina.

". Meds niya..." Napabulong na lang si Wendy sa sarili.

Pinulot naman ito ni Yeri at inabot kay Wendy.  

"You're under medication?" Curious na tanong ni Yeri.

Nauutal na nagsalita si Wendy, "U-uh.. h-hindi sa akin. Pinabili lang sa akin y-yan."  Inabot niya ito at ibinulsa ulit before she sent a text to Seulgi.

To: Slowgi

   Hoy! You forgot your meds here. Di mo pa naiinom yung para today. Mag-ingat ka sa pagda-drive. 

----------------------------------

Naka low temperature ang aircon ng kotse mo ngayon pero ligong ligo ka sa cold sweats dahil sa kaba. Kanina ka pa pabalik balik ng tingin sa kalsada at pasahero mo making sure na conscious pa ito. You told her not to fall asleep kahit anong mangyari. You are so lost in your thoughts at tumigil lang ito when you felt a warm hand caressing your right arm.

"Hey, Seulgi. Calm down. I'm okay."

"No, you're not, Irene. May okay ba sa dumudugong ilong?" 

"Hindi naman ako mamamatay tho?"  You heard her soft giggles.

"But still--"

"You're cute. Seulgi. Kalma ka lang. Malapit na tayo oh" You just hummed in response. Medyo kumakalma ka na.

"I heard Wendy kanina, di ka pa raw pwedeng mag drive. Bakit? Gusto mo ba ako na mag-drive?"  Her body is now facing you, watching you, waiting for your answer

You have to dodge the question. You know you have to.

Kaya nagpanggap ka na lang na galit,

"Adik ka ba? Saan ka nakakita ng ER patient na siya ang nagda-drive?! Edi sana pinagamit ko na lang sayo tong kotse tapos mag-isa mo na lang nagpunta sa hospital." 

Alam mong nakalusot ka kasi narinig mo na siyang tumawa sa sagot mo.

-----------

Irene got discharged from the ER after a few hours, sabi ng doctor nito ay kailangan lang ng ilang araw para tuluyang humupa ang kanyang busted nose. So far, di naman daw masama ang tama. Maganda pa rin naman siya kahit mukha siyang sinipa ng kangaroo sa ilong.

You laughed at that thought, at di mo namalayang narinig ka pala niya. 

"Anong tinatawanan mo?"  Sabi ng isang confused Irene sayo. Baka iniisip nito na nababaliw ka na. 

"Mukha kang sinipa ng kangaroo.."  At mas natawa ka naman nang sabihin mo yun. 

The only thing you got was silence...

Nasa sasakyan na kayo dahil nag-insist kang ihatid na siya sa bahay niya dahil wala na rin naman na siyang babalikan sa office dahil wala na rin sila Yeri doon.

Lumingon ka sa kanan mo at nakita mong nakatitig lang siya sayo. Mukhang hindi siya natuwa sa joke mo.

"S-sorry..." Binalik mo ang tingin mo sa kalsada at pinipilit na hindi na lumingon pa pabalik kasi hindi mo alam kung anong gagawin niya sayo.

"Oo, ikaw yung kangaroo." She rolled her eyes at you. Cute. Sabi mo.

"Hehe...sorry ulit, Irene. Hindi talaga namin alam na binuksan mo yung pinto and nasa likod ka na pala ni Wendy nun. Sorry."

"Hmm..okay. Pag-iisipan ko kung tatanggapin ko ang sorry mo. I don't forgive that easily, boss Seulgi. Just so you know."  Sabi lang ng kausap mo na nakatingin lang sa mga nakikita niya sa labas.

"I'm really really sorry, Miss Irene. Please, let me know if I can do anything para lang tanggapin mo ang sorry ko. I'm serious."  Halos mautal utal mong sabi dahil naririnig mong seryoso siya sa mga sinasabi niya.

You can't see her face dahil di ka bumibitaw ng tingin sa pagmamaneho.

"hmm...let's see. Okay, Seulgi. Sleep with me tonight. Then, I'll think about it kung abswelto ka na ba sa pagsira sa aking beautiful face."

Nagulat ka sa narinig mo kaya natapakan mo ng bigla ang brake and the car just went on full stop.

Pati utak mong napakarumi nag-stop ding mag function for 10 seconds .

"H-huh? Ano?"  Tanong mo at nag act ka pa na naglinis ng tenga kasi nalito ka sa narinig mo.

"What? I said, sleep with me tonight. Takot ako sa hospitals so I'm sure I'll be getting nightmares tonight. Ba't gulat na gulat ka, boss? May iba ka bang iniisip?"  sabi ng kausap mo na ngayon ay nakatingin na sayo.

Busy na ulit siyang panoorin ang view ng daang binabaybay ninyo pauwi sa bahay niya.

Napalunok ka bigla at naramdaman mong ang init ng tenga mo. Mabuti na lang, nakalugay ang buhok mo ngayon at hindi niya makikita ito.

Your imagination has gone wild but you tried to brush off those thoughts. Nagpapasama lang yung tao sayo dahil sa takot niya. You'll probably sleep on the couch.

Nang marating niyo na ang bahay niya, pinauna mo na siya dahil mag ppark ka pa. You sent a text to Wendy na okay na lahat, she told you na wala ring problema sa office nung umalis kayo and you just need to sign some documents for tomorrow kaya okay lang kahit di ka na bumalik ng office. You told her na maaga ka ring matutulog tonight kaya wag na siyang mag abalang kulitin ka.

It's already past 7 in the evening. You put your phone on airplane mode bago bumaba ng sasakyan at pumasok sa bahay ni Irene.