"Byun Baekhyun sakinleştirildi."

Görevlilerden biri, içeri girmeye can attığını anladığı Chanyeol'e yaklaşıp omzuna dokundu. Bu insan arkadaşı boğazlarına yapışacak duruma gelmiş olsa dahi onu tekrar eskisi gibi göreceğinin umudunu kaybetmeyen nadir kişilerdendi.

Chanyeol ayağa kalktı ve yaklaşık 1 saat önce zar zor dışarı çıktığı kapıdan yavaşça içeri girdi. Bunu yaparken masada oturan başını aşağı eğmiş kahverengi saçlı çocuktan gözlerini ayırmamış masanın diğer tarafındaki küçük tabureye bakmaya ihtiyaç duymadan oturmuştu.

"Günaydın Baekhyun."

Elinden geldiğince neşeli bir ses tonu ve kocaman bir gülümseme sunduğunda karşılığında aldığı olanlardan habersiz kendininkinden daha sıcak bir gülümseme olmuştu. "Günaydın Chanyeol, dün akşam sahnede iyi iş çıkardık."

'Dün akşam sahneye çıkmadık Baekhyun.'

"Harika." diyebildi Chanyeol. "Koreografide zorlanıyor musun?"

Baekhyun hızla başını iki yana salladı. "Hayır." Bir süre duraksamanın üzerine gözlerini masaya çevirdi. "Eğer Kris hyung olsaydı çok güzel yapardı."

Chanyeol kalbi sıkışırken bir saniyeliğine nefesini tuttu. "3 yıl oldu Baek." Her zamanki umutla Baekhyun'un gözlerine bakıp ondan önce konuşmak için çabaladı. "Olanlardan sonr-"

"Kris hyung bizi bırakıp gitmeseydi hala hep birlikte kalabilirdik. Ama yalnız olmayı seçti."

Mırıltılı ses kendininkini böldüğünde Chanyeol zorlukla yutkundu. Gözlerini kapatmış elini uzun saçlarına geçirerek dirseklerini masaya dayamıştı. "Evet Kris hyung gitti."

'Ancak kendi seçimi değildi.'