12:45

Hastane kapısına kimsenin huzurunu düşünmeden dayanmış kalabalık fan topluluğu açtıkları pankartlarla sessiz de olsa bir eylem yapıyor gibiydi.

"SM'in Laneti Irkçılık!"

Junmyeon, zaten koridordaki bekleme sandalyelerinden birinde oturan Chanyeol'ün yanına yerleşti ve iç çekti. "Kimse onun sadece 'merdivenlerden yuvarlanarak' bu hale geldiğine inanmıyor."

Chanyeol yere bakarken mırıldandı. "Gerçeklerden neden kaçıyoruz?" Olanlardan sorumlu hissediyordu. Korunmasız hissediyor ve bu korunmasızlığın suçlusunun da kendisi olduğuna inanıyordu. "Bir gün hepimize sıra gelecekmiş gibi hissediyorum."

Baekhyun kafayı yemiş, Jongin delicesine korkuyordu. Ya kendisi? Olaylar karşısında soğukkanlı mıydı yoksa hiçbir şey hissetmediği için miydi?

Koridorun diğer tarafından gelen ses ikisinin birden dikkatini çekmişti. "Maalesef hastayı kaybettik."

Maalesef. Böyle söylemişti. Üzülerek söylemişti. Doktorun kazandığı yeni bir tecrübe bu kelimeye sığınıyordu. Yakınları için olayın vuruculuğunun arkasına gizleniyor bu kelimeden şekil buluyordu.

Chanyeol kalbinde bir şey hissetti. Kasılan karnı bunun yanında hafif kalıyordu.

Luhan da mı gitmişti?