"O canavara nasıl hala yanına girebilecek kadar güvenebiliyorsun?"

Junmyeon korku dolu gözlerini nefes nefese kapının önünde oturan uzun boyluya çevirdiğinde içerideki tiz çığlık sesleri yükselmişti.

Chanyeol az önce odada geçirdiği beklenmeyen olay yüzünden kızarıp yanmaya başlayan boynunu ovdu ve nefesini düzenledi. "Peki sen neden buradasın?" ayağa kalkıp yumruklarını sıktı. "Ona destek olup normale dönmesini sağlama ihtimalimizi neden çöpe atıyorsunuz!?"

Jongdae uzun boylunun bileklerini tutup sakinleşmesi için iki adım geri çekse de arkalarındaki kapıdan gelen yeni bir çığlık koridordaki herkesi ürkütmüştü.

"Lanet olsun ki kabul etmeseniz de hepiniz buraya ona olanlar yüzünden endişelendiğiniz için geliyorsunuz!" Kalın ses içerideki tiz çığlıkları bastırırken rehabilitasyon merkezinin iki görevlisi Jongdae'nin yerini alarak Chanyeol'u tutmuş ve yere oturtmaya çalışmıştı.

"Lütfen sakin olun."

Sehun bir anlığına gözlerini kapatıp duvara yaslandı ve mırıldandı. "Ona olanlar mı yoksa bize yaptıkları mı hyung?"

Maknae dikkati çektiğini fark ettiğinde gözlerini koridorda bulunan 3 kişi üzerinde gezdirdi. "O kim? Onu tanıyor muyuz gerçekten? Kendimi insanların içine hayaletlerin girdiği korku filmlerinden birinin kahramanı gibi hissediyorum. Korkuyorum."

Hepsi korkuyordu.

Sözde o kişiyi kaybetmekten korkuyordu hepsi ancak asıl korktukları şey o kişinin kendilerine yapabilecekleriydi. Hatta belki de yaptıklarıydı.

Chanyeol duvara yaslanıp ensesindeki saçları karıştırdı ve derin bir iç çekti. Nasıl fark etmemişlerdi? Her birinin kendilerine sorduğu ilk ve en ortak soruydu bu.

"Onu gerçeğe döndürmek belki yaptıklarını geri çevirmeyecek olabilir..." Junmyeon kollarını göğüsünde birleştirmişti. "... en azından yaptıklarının bilincini kazanır ve tanıdığımız kişi olmaya devam eder."

"Ömrü boyunca akıl hastanesinde yatacak birinin bilincinin yerinde olması ne yazar ki?" Sehun yeniden konuştuğunda bu kez sağ omzunu duvara yaslayacak şekilde dönmüştü. "Bırakın da hayal dünyasında yaşamaya devam etsin."

Chanyeol ayağa kalkıp gözlerini direk Sehun'a dikti. 

"Baekhyun'un hayal dünyası bile bizim üzerimize kurulu ve ben onu orada yalnız bırakmak istemiyorum."