Pauwi na kami ni Chaeryeong. Tahimik lang kaming naghihintay ng jeep dito sa terminal.

Too quiet for my likeness pero still comfortable. She's leaning on my shoulder though. Mukhang napagod sa paglalakad namin kanina.

"Ayan na, let's go." Inalalayan ko siyang makasakay sa tumigil na jeep sa harap namin. Medyo punuan na rin kasi uwian na ng karamihan.

Ako na yung nagbayad ng pamasahe namin dahil agad humiga si Chaeryeong sa balikat ko pagkaupo namin. Inaantok na siguro, sobrang likot ba naman niya kanina.

I guided her head to properly lay on my shoulder with my hand softly pressed against her cheek, "Sleepy?" I mumbled.

"Hm." She softly hummed bago siya sumiksik lalo sakin. Maya-maya pa ay naramdaman ko nang mas bumigat ang ulo niya sa balikat ko.

Sinilip ko siya at nakita kong nakatulog na siya. Hindi ko na rin inalis yung kamay ko sa pisngi niya kasi medyo maalog ang biyahe.

Naalala ko na naman yung tinanong niya kanina.

"Yeji, paano kung sabihin ko na ayaw ko na maging magkaibigan lang tayo?"

Sa totoo lang, hindi ko alam yung isasagot ko sa tanong niya.

Was that a confession? Or just her merely asking?

Matagal na kaming magkaibigan ni Ryeong. Highschool palang magkakilala na kami dahil sa magkaklase kami at dahil na rin sa magkasama kami ng ate niya sa crew.

She's someone you would really want to protect. Baby nga siya ng tropahan nila eh, pero she's also reliable. Tahimik siya most of the time kasi she spaces out often.

She's kind too. Too kind. Minsan kukwestyonin mo rin yung sobrang kabaitan niya lalo na kung hindi naman deserve ng ibang tao.

I like her.

Pero I'm not really sure if I like her that way.

Madami pa akong issues sa buhay at ayaw ko siya madamay.

She's Chaeryeong and she deserves the best.

But as of now, I'm not the best version of myself just yet.

Basta, I'm sure na gusto ko siyang masaya lagi and if God would allow me, I'll do my best to make her happy.

"Nasaan na tayo?" Napalingon ako sa kanya nang marinig ko siyang bumulong, "Malapit na ba?"

Sumilip ako sa bintana, "Medyo malayo pa, traffic yata." I fixes her hair, "Tulog ka pa ulit."

Hindi na siya nagsalita, sumiksik lang siya ulit sakin with her arm wrapped around mine. Her warmth makes me feel comforted. It feels nice.

We took a bit longer than usual bago kami nakarating sa condo building nila. Inabot na kasi kami ng traffic dahil sa rush hour.

"Kunin ko lang gamit ko then I'll go. Andiyan na rin naman yata ate mo." Sabi ko nang makapasok kami sa elevator. Lutang pa rin yung kasama ko.

Nang makarating kami sa unit nila ay sinalubong kami ng malakas na tawa ni Chaeyeon. Kahit kailan talaga makatawa to parang kinakatay.

"Ate, kanina ka pa?" Tanong ni Chaeryeong kasi mukhang di pa rin kami napapansin ng kapatid niya na busy sa kung ano man ang nasa phone niya.

Lumingon samin si Chaeyeon, "Medyo, kumain na ba kayo? May pinadalang snacks si Eunbi, gusto niyo?"

"Uwi na ako, Capt." Umiling ako saka ako sumunod kay Ryeong papunta sa kwarto niya para kunin yung gamit ko.

"Ayaw mo talaga mag sleepover ulit?" Tanong ni Chaeryeong pagkapasok namin sa kwarto niya.

Natawa naman ako sa itsura niya, nakaupo siya sa dulo ng kama niya habang inaayos ko naman yung mga gamit ko.

"Pinapauwi na ako eh. Magkikita naman tayo ulit sa Monday."

Si