Tinupad naman ni Seulgi yung part of the deal nila ni Jennie. Pero parang mas lamang siya kasi kasama si Irene. Nagulat na lang siya na jojoyride din pala si cup noodles.

“Shotgun seat ako!” Binuksan agad ni Jennie yung pinto sa kotse. Excited na excited siya kasi first time niya makakasakay ng sports car. 

Tahimik lang si Irene. Sa likod siya sumakay. 

“Teka, magseatbelt kayo parehas. Safety first dito.” Sabi ni Seulgi bago ion yung makina at nagbacking siya sa parkway. Alam niyang gg siya sa tropa. Dapat lalabas sila ngayon to celebrate ang pagkakatubos ng auto niya. Nagpaalam naman siya through text na bukas na lang at sasagutin niya yung inuman sa condo after ng exams.

“Bat ang tahimik niyong dalawa.” Trip talaga niya si Irene ngayon. Tinignan niya si Irene at Seulgi alternately.

“Tahimik naman talaga ako ah.” Sabi lang ni Irene pagkairap kay Jennie.

“Ah, mauuna yung drop off ni Irene diba?” Iniisip ni Seulgi kung san sila dadaan. 

“Hindi, unahin mo yung sakin. Ako yung kadeal mo diba?” Ngiting-aso na sagot ni Jennie. Nakita niya mukha ni Irene sa salamin. Mukhang worried. Feeling niya naman dapat lang talagang mag-kausap ‘tong dalawa para matapos na problema niya. 

“Fine.” Sabi ni Seulgi na nagfofocus talaga magdrive. Di niya nga matignan si Irene sa rear-view mirror. Baka kasi mabangga sila pag tumitig lang siya.

“Tapos na ba exams niyo? Diba last day bukas.” Pasimpleng small talk si Jennie habang kumakalikot ng kung anu-ano sa dashboard ng kotse.

“Isa na lang exam ko bukas. Yung sa practicum sa PE.” Nag-right turn si Seulgi. Walang traffic masyado. “Nood kayo pag free kayo.” Dagdag niya.

“Anong oras ba yun? Pag after lunch, g naman.” Napapansin ni Jennie na unresponsive talaga si Irene. Medyo malapit na siya sa kanila.

“After lunch sa quad yun. Pag mas maraming hiyaw, mas mataas grade.” Hinahanap ni Seulgi yung landmark na sinabi ni Jennie.

“Teka, dyan na lang.” Tinuro ni Jennie na ipark lang sa gilid. Alam niyang short ride lang talaga. Pero bago siya umalis nagbilin siya kay Seulgi. “Ingatan mo ‘tong kaibigan ko.”

“Ah, walang problema. Irene, lipat ka na dito sa harap.” Tumingin si Seulgi sa likod.

Paglipat ni Irene, binaba ni Seulgi yung window gamit yung button para makapag-paalam si Irene kay Jennie. 

“Umuwi ka na, wag ka na gumala.” Stern na sabi ni Irene sa best friend niya. 

“Oo, gurl. Uwi na ko.” Tumingin si Jennie kay Seulgi. “Iuwi mo to sa kanila ng maayos. Jojombagin kita pag inuwi mo ‘to sa inyo.” Pagbabanta niya.

Tumawa lang si Seulgi. “Iuuwi ko po ng maayos sa kanila. Basta manood kayo bukas.” 

Nabibingi na sa katahimikan si Seulgi. Ayaw talaga magsalita ng sakay niya. “Irene, san ba yung sa inyo dito?” Kinakabahan siya kasi dito rin neighborhood nila. Ngayon lang uli siya nagawi dito. 

“Pwede bang daan muna tayo sa Choi’s?” Tanong ni Irene kay Seulgi. 

Alam ni Seulgi kung saan yung restaurant. “Dun sa kabilang kanto?” Kunyari di niya alam at pakemeng tumingin sa gps ng Maserati.

Pagkapark nila, hinayaan niya lang si Irene lumabas. Baka magtetake out lang siguro. Sana.

Pero bigla siyang kinatok sa bintana. Sinesenyasan siya lumabas ni Irene. Wala na siya magawa. Bahala na. 

“For two.” Sabi ni Irene sa concierge ng restaurant. 

Di masyadong