“Seulgi!” Medyo hingal na sabi ni Joohyun. Hinabol niya kasi si Seulgi pagkatapos ng klase nila. Medyo maliit kasi steps niya compared kay Seulgi.

“Oh?” Pacool na sagot ni Seulgi. Tibo ng taon style.

“Nakalimutan mo yung papel mo.” Inabot niya yung papel sa kamay ni Seulgi. “See you next class.” Ngumiti lang siya at umalis na.

Binuksan ni Seulgi yung papel, number pala ni Joohyun. Di niya alam kung kikiligin ba siya or what kasi di naman niya alam kung pasta ba yung partner niya.

pasta

/straight on the outside/

/baluktot pag wet/

May humablot ng papel sa kamay niya. , si Wendy pa.

“Hoy, ano to? Number ng chix mo?” Tawang-tawa si Wendy sa reaction ng best friend niya.

“Hoy ka rin! Hindi no. Balik mo na. Partner ko sa Humanities yan.” Sabi ni Seulgi pagkuha niya ng papel kay Wendy. Sabay batok at kurog.

“Kalat nga na cup noodles daw tawagan niyo. Pakeme ka pa diyan.” Comment ni Wendy because word travels fast.

“Ang bilis naman ng source mo. Kilala ko ba yan?” Tanong ni Seulgi kahit alam na niya kung sino.

“Si bebe Rosé.” Sinagot ni Wendy kahit alam niya na alam naman ni Seulgi.

“Ang ingay nila sa likod ni Lisa ah. Aligaga sila. Parang mga hatchlings ng palaka. Mga butete talaga.” Irap ni Seulgi.

“Future top notcher ng ECE partner mo, boy! Lugi siya sayo.” Pang-aasar ni Wendy sa best friend niyang torpe.

“Waw! Gago, lugi pa ba siya sakin?” Humarap si Seulgi kay Wendy at ngumiti na parang aso.

“Teka alam ko to! Tao? Bagay? Hayop? Oso ba ito?” Laugh trip ni Wendy kay Seulgi, pinoy henyo(bobo) style.

Sanay na sanay na si Seulgi sa pang-aasar sa kanya ni Wendy. Sa tagal ba naman nilang magkakilala. Since grade two, parehas silang iyakin at uhugin. Feeling niya naman ugly ducklings lang sila, and they turned out okay.

“Anong klase niyo after lunch?” Tanong ni Seulgi, pero namimili na siya ng kakainin kahit kapapasok lang nila ng cafeteria. Tanaw na tanaw na niya pagkain sa malayo. Parang happy yung pork steak.

“Comms lang, tapos more majors.” Sabi ni Wendy na Journalism ang course.

“Bat di mo pala kasama sila Joy at Yeri? Kala ko kaklase mo sila?” Pag-uusisa ni Seulgi.

“Bruh, pork steak happy dun. Bagong init, umuusok pa.” Biglang bungad ni Joy galing sa likod.

“Bago raw chix mo Seul?” Tanong ni Yeri.

“Bobi, hindi. Partner lang sa Huma.” Diss ni Seulgi.

“Maganda daw sabi nila Lisa.” Sang-ayon ni Joy.

“Anong kwentong cup noodles niyo?” Tawa lang ni Wendy to which binatukan na naman siya ni Seulgi.

Nakapila na sila sa counter. Tama nga si Joy. Puro gulay na naman nakadisplay. Best bet pa rin talaga pork steak.

“Ate, isang order ng pork steak tapos dalawang kanin po,” turo ni Seulgi tapos abot ng bayad.

“Tag-gutom oso niyo, guys.” Pansin ni Yeri.

Pag-upo nila sa usual spot nila, nagbubulungan sila Yeri at Joy habang nakatingin sa phone.

“Mga bata, kain muna.” Saway ni Nanay Wendy.

“Maganda pala talaga yung Irene Bae.” Scroll scroll pa si Yeri. Boss fight talaga ‘to ng stalking game.

“Matalino pa. DL sa ECE.” Dagdag ni Joy.

“Tinabig niya ko nung naglalagay ako ng tubig sa cup noodles ko. Lumagpas ng isang guhit.” Sumubo ng kanin si Seulgi bago tumikim ng pork steak.

“Hala, edi walang lasa yun bruh.” Sabi ni Joy na kapwa cup noodles enthusiast ng oso.

“Exactly.” With matching thumbs up from Seulgi.

“Yan na yung kwentong cup noodles niyo? Ang corny, Seul.” Naglabas ng tupperware si Wendy.

“Diba client mo dati si Jennie?” Usisa ni Yeri. “Kasama siya ni c