(Taeyeon's POV)

It took me years to reach the top, i'd been in so many struggles bfore i came this far, too many issues i faced which made my image stronger, but despite this fame, i have been searching for something that would really make me burst into happiness and feel the satisfaction. Well, being a star wasn't really my choice but my mom's. I wanted to fulfill her dreams for me even if from the very start, this isn't what i wanted to be.

In order to temporarily escape from this kind of world, minsan umaalis ako ng walang nakakaalam, but ofcourse,kelangan ko mag disguise. Nakasanayan ko ng umalis at mamasyal ng nakatago ang pagkatao ko para hindi ako makilala ng mga tao, kumain at pumunta kung saan ng hindi pinagkakaguluhan, walang camera na nakasunod at manager na nagmamando ng gagawin ko.

 

 

One day i went to a bake shop, bibili lang sana ako tapos babalik na sa kotse ko para umuwi ng bahay, but something strange happen.

 

 

"Good morning ma'am! Welcome!"

The woman at the counter cheerfully  greeted me as she showed her eyesmile.

 

 

 

 

 

Hindi ko alam kung bakit pero parang nawala ako sa sarili ko, gusto ko igalaw yung mga paa ko pero parang may pumipigil sakin. "ang ganda ... Ang ganda nya" bigla kong nasabi sa isip ko.

 

 

 

 

I shook my head and told myself: "wtf? Ano bang sinasabi ko? Why do i seem to be so attracted to her beauty?" by that time i also seemed to be back to my consciousness

 

 

 

 

Umupo ako sa table malapit sa counter, i ordered a coffee so i could stay longer. I don't know why but i feel comfortable by just sitting there, and staring at her. Napapangiti pako tuwing nakikita ko kung pano sya ngumiti at tuwing nagsasalita sya, i find her so beautiful,even her gestures.

 

 

 

Ilang oras na lumipas pero andun pa din ako, all i did is to stare at her.

 

 

 

Since then, madalas nako napapadaan sa bake shop kung saan ko sya nakita, alam ko din kung anung oras ang shift nya, everytime na free ako pumupunta ako dun para mag coffee just to see her again.

 

 

 

 

Matagal ko na syang nakikita, but i didn't have the chance to ask for her name. Syempre,magiging awkward yun, a woman asking for a woman's name? That'll be so strange for her. But one night, i had the guts to ask for it. Hindi nako makatiis,gusto ko talaga sya makilala so i went to the bake shop again after ng fan signing event ko, at syempre patakas ko din na ginawa yun.

 

 

 

 

 

 

Masyado yata maaga ang dating ko,wala pa sya eh.

 

I decided to wait inside the car, until around 7pm dumating na nga sya.

 

Madaming tao sa shop nila kaya gaya ng nakasanayan nag disguise ako ulit para di makilala.

 

 

 

 

I went inside.

 

 

 

Tapos dumiretso ako sa counter para tanungin na sana sya.

 

 

 

 

But when i heard her voice and saw her face and smile that close, nakaramdam  ako ng kaba.

 

 

 

 

Ang bilis ng tibok ng puso ko.

 

 

 

 

Pero pinilit ko magsalita at magtanong.

 

 

 

"ahm, m-miss? A-anong... Anong .. Anong pangalan mo?"

 

 

 

Sa sobrang kaba ko nautal-utal ako, biglang humina yung boses ko.

 

"ano daw?"

 

 

 

Bulong sakanya nung isang babae sa counter.

 

 

 

Nako,mukhang di nya narinig.

 

 

 

 

"uhm ma'am ano po ulit yun?"

 

 

 

Tanong nya naman saken.

 

 

Kahit dinadaga ako sinubukan ko pa din ulitin magtanong.

 

But again, nautal at humina na naman boses ko habang nagtatanong -_-"

 

 

 

 

 

"ah, eh, ma'm, pwede nyo po bang tanggalin yung face mask nyo? Ahe, hindi po kasi namin maintindihan yung sinasabi nyo. " sabi nya

 

Hindi na naman nya nadinig. Haayy ...

 

 

 

 

Nung una ayaw ko pa sana dahil madaming tao sa shop,baka makilala nila ako at kumalat sa social media,malalagot na naman ako sa manager ko.

 

 

 

 

 

Pero since andun na, at ayoko sayangin yung chance, ginawa ko na kahit hindi naman talaga yung mask yung dahilan kung bakit di nya ako madinig. XD well naisip ko din kasi na baka pag nakilala nya 'ko hindi na sya mag hesitate  sagutin tanong ko.

 

 

Hinubad ko yung suot kong face mask pati shades

 

 

 

 

Ready nako magtanong ng bigla ko napansin na parang hindi nya ako nakilala.

 

 

 

 

 

 

MAY TAO SA SEOUL NA DI NAKAKAKILALA SAKIN!??

 

 

 

 

 

 

 

Dahil dun mas lalo ako kinabahan.

 

 

 

 

Anong gagawin ko? Hindi nya yata ako kilala, baka mailang sya pag tinanong ko agad pangalan nya. Aigoo, Eotteokke???

 

 

 

 

Pero wala nako magagawa, andun nako eh. Nagtanong nalang ako ulit. Pero .....

 

 

 

 

 

 

"Tinatanong ko kung Available na ba yung Red Velvet nyo, last time kasi wala."

 

 

 

 

 

 

 

sa sobrang kaba ko iba yung lumabas na salita sa bibig ko.

 

 

 

 

OH MY GOD I'M SO TANGA DIBA?? Medyo rude pa yung pagkasabi ko, mygaaahd!!!  T__________T

 

 

 

 

 

 

 

Maya-maya pa inabot na sakin nung isang babae yung red velvet. Ano pa ba magagawa ko? Eh yun yung lumabas sa bibig ko kaya ayun,kinuha ko nalang at saka nagpasalamat.

 

 

 

Habang dinadama yung katangahan ko, nakalimutan kong madami nga palang tao, hindi ko agad naisuot ulit ung shades at face mask, hanggang sa may nakakilala na nga saakin.

 

 

 

 

 

Pinagkaguluhan nila ako, gusto ko na sana lumabas pero pano?? Lumapit sakin halos lahat ng tao dun sa shop, hindi ako makalabas.

 

 

 

 

 

 

"yaahh!!!"

 

 

 

 

 

May biglang sumigaw.
 

 

 

 

 

 

 

 

Parang familiar yung boses na yun ah?

 

 

 

 

 

Oh my god! Patay! Yung manager ko!!

 

 

 

 

Lumapit sya sakin at tinakip sa ulo ko ung coat nya saka nya ko hinila palabas at sinakay sa kotse.
 

 

 

Hayy ... Yari na naman ako. Hindi ko na nga nakuha yung pangalan nung babae Masesermunan pako ako nito.
Malas! -_-

 

 

 

 

Pero at least nakaalis ako sa shop. Next time ko nlang ulit susubukan kunin yung pangalan nya. /sigh/

 

 

 

 

/Sa Bahay ni Taeyeon/

 

 

 

 

 

"YAAAHHHH!!!"

 

Sigaw ng manager ko, mag uumpisa na sya magsermon habang ako nakaupo sa couch at nakatakip ang tenga.

 

 

 

 

"ilang ulit ko ba talaga dapat sabihin sayo na wag kang aalis

ng walang kasama!? Napakakulit mo talagang bata ka oh!"

 

 

 

"aiish! Hindi nako bata noh"

 

 

 

"so? bata ka o hindi, hindi ka pa din pwedeng basta-basta umalis! Alam mo namang madaming paparazzi sa labas. Pano nalang pag---"

 

 

 

"pag may nakita silang di maganda at mahuli nila akong may ginawang mali? Haay! Ilang ulit ko din ba sasabihin na wala silang malalaman dhl wala naman ako maling ginagawa? Manager han naman eh! Ang kulit-kulit nyo! >.<"

 

 

 

 

"aba! Aba! Batang ito! Nako isusumbong talaga kita sa mama mo! sandali nga." /gets his phone/
 

 

 

"aarrgghh!!!! Ohna! Sige na! Hindi ko na uulitin!"

 

 

 

"Sigurado ka?"

 

 

 

"promise! Wag nyo na tawagan si mama noh! Aaissh!"

 

 

 

 

"hmm. Osige." /smirks as he puts down his phone./ "osha, mag ready ka para bukas. May photoshoot ka para sa brochure ng isang clothing company"

 

 

 

 

"owkaaaay." /stands up and pushes manager Han outside the door/ "magpapahinga na po ako,kaya umuwi na kayo manager Han. Okay? Pyepye!" /shuts the door/

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------