[NAM GYURI POV]



 

I thought being able to achieve what you want and get what you need was more than enough. I thought when I'm already recognized by many, I'd be able to forget of one person and live a happy life while waiting for someone who would fill the space on me.



 

 

 

 

 

 

I have gained too much fame for five years, but still I feel empty and been longing for someone. 



 

 

 

 

 

I've gone too far, pero meron parin isang bagay na gusto kong balikan sa nakaraan .....





 

 

 

Kim Taeyeon ...




 

 

 

 

 

 

 

 

 

Taeyeonah .....




 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

I miss you ....







 

 

 

 

 

/Few hours before Nam Gyuri's meeting at SM Building with Taeyeon and The Director/













 

/Sa Mall/



 

"Oppa,(referring to her Manager) Do I seem okay??"
 

"Eh??? What do you mean??".
 

" Mukha ba akong normal? I mean, hindi ba ako mukhang kinakabahan?"

 

"Kinakabahan ka ba? Bakit??".

 

"/sigh/ nothing .. Twaesseoyo.(forget it) "






 

 

 

 

 

Will she be glad to see me?




 

 

 

 

Does she miss me?




 

 

 

 

What should I do when I see her??









 

Should I Apologize and explain everything??




 

 

 

Mga tanong na pumapasok sa isip ko kahit na alam kong kahit alin dito ay imposibleng maintindihan nya.






 

 

 

Halos isang taon din kamin 'di nagkita at 'di nagkausap, I tried so many times  before to apologize but I couldn't .. 
 

I just really couldn't because It could just hurt her even more, and I was afraid to see her suffering from the pain I've caused her.





 

 

 

Nung nalaman kong sya ang makakasama ko sa cf nagdalawang isip ako, natakot akong makita sya ulit, natakot ako na baka hindi ko mapigilan ang sarili ko this time at maisip na kalimutan nalang ang lahat para sakanya.





 

During our conversation with our managers and director, she seemed okay ... 

 

 

We seemed okay .... 

 

 

We talked casually, and even greeted each other as if nothing happened five years ago.

 

 

 

Her smile,









 

 

 

 

 

Her voice,









 

 

 

 

 

And even her scent ...









 

I missed her...





 

 

 

 

 

 

/FAST FORWARD AT THE CAFE WHEN TAEYEON LEFT AND GYURI WAS STILL SITTING ALONE/






 

 

 

 

 

I didn't really intend to apologize dahil akam kong mangyayari 'to, alam kong baka hindi nya tanggapin, alam kong baka masaktan ko lang ulit sya. But when I see her, I suddenly wanted to .. 




 

 

 

I wanted to settle everything, I wanted to explain,

 I wanted her to know how regretful I've been ...

 

 

 

 

 

I wanted to bring back the old 'US' .....






 

 

 

 

 

I wanted her to love me again ...









 

 

 

 

 

/MEANWHILE WITH TAENY(THE KISS SCENE)






 

[NARRATOR]


 

 

 

Habang naglalapat ang mga labi ay sinasadya namang idilat ni taeyeon ang kaniyang mga mata para titigan si tiffany, habang si tiffany naman ay tila nadadala na sa sitwasyon. 


 

 

 

Nung una ay halata sa expression ng mukha nya ang pagkabigla sa ginawa ni taeyeon,ngunit ng nag umpisang igalaw ni taeyeon ang kanyang labi ay biglang unti-unting nadala ito sa sitwasyon, unti-unting ipinikit ang mga mata at saka dahan-dahan din namang lumaban ng halik. 


 

 

 

 

 

Napansin ito ni taeyeon na bahagya namang napangiti sa reaction na iyon ni tiffany at saka dahan-dahan din na ipinikit ang mga mata.





 

 

And yes! They're finally kissing! Comfortably brushing each other's lips as they breath .... Doesn't care whether it's right or wrong, nor for having such feelings for other afterwards.


























 

"keundae, what exactly happened between you and Nam Gyuri??"


 

 

 

Tanong ni tiffany kay taeyeon habang magkatabing nakaupo sa sofa at magkaholding hands. 
/her head leans on taeyeon's shoulder while taeyeon's head leans on hers/

 

 

 

 

"Samin?? Bakit?"

 

 

 

 

"Wala naman. Nag confess ka sakaniya diba? Tapos nag date din naman kayo, pero sabi mo hindi naging kayo. Anong nangyari?"


 

 

 

"Are you really that curious?"




 

"Ne."

"Wae?''

 

"keungyang .... Gusto ko lang malaman."
 

"Pero nakaraan naman na yun eh."
 

"Kahit na. Hindi mo ba alam na posibleng malaki ang kinalaman ng nakaraan sa kung anong meron satin ngayon"

 

"Talaga?"

"mm. /nods/"

"/sigh/keurae. Siguro nga ... Sabagay, mas okay na din na alam mo."
 

"Kaya nga sabihin mo na."
 

"It happened 5 years ago."


 

"So, you started liking her 5 years ago?"

 

"Ani. Gusto kona sya noon pa. It started when we were in middle school I guess. She was actually my first girl crush."

 

"Eh ano yung sinabi mong 'It started 5 years ago?' "



 

"I ended up hating her 5 years ago."



 

 

 

 

 

 

 

 

[FLASHBACK 5 YEARS AGO]

 

 

 

 

/Taeyeon POV/
 

 

 

 

 

 

Few months ago, I confessed my feelings for her, doon din sa seoul tower. Alam kong matagal na nyang alam na gusto ko sya, I didn't get any response from her that day, pero hindi din naman nya ako nireject.  She only smiled after hearing my words, while innocently enjoying the scenery from the tower she answered me with a question.

 

 

 

 

 

"Naniniwala ka ba sa legend ng first snow?"


 

 

 

At first natawa ako, feeling ko kasi sinasadya nya lang na ibahin ang usapan para hindi sagutin ang tanong ko.
 

 

 

 

 

 

Humarap sya sakin ng nakangiti at sabay hinawakan ang kamay ko.


 

 

 

 

"Sabi nila pag umamin ka daw sa taong mahal mo sa unang araw ng pagbagsak ng nyebe sya na yung taong makakasama mo sa pagtanda mo."




 

 

 

 

Natawa ulit ako sa sinabi nyang 'yon.




 

 

 

 

 

Posible bang totoo yun?? 
 

 

 

 

 

 

 

Naniniwala ba talaga sya dun?

 

 

 

 

 

 

Binitawan nya ang kamay ko at saka tumingin sa malayo.


 

 

 

 

 

 

"Magkita ulit tayo."
Sabi nya.




 

 

 

 

 

 

"Eh?? Syempre, magkikita naman talaga ulit tayo dba?"

 

 

 

 

 

 

"Sa first day of snow .... Magkita ulit tayo dito"


 

 

 

 

 

 

Gusto nya din kaya ako kaya gusto nyang sa first day of snow kami magkita??



 

 

 

 

 

 

Aamin din kaya sya sakin sa araw na yun??





 

 

 

 

 

 

Out of nowhere parang biglang gusto ko ng maniwala sa first day of snow.

 

 

 

 

 

 

/FAST FORWARD/


 

 

 

 

 

 

Sa dressing room, I received a text from Nam Gyuri before my live interview for my first tv series, she wanted to meet me at Seoul tower


 

 

 

 

Hours ago binalita sa tv na anytime posible ng mag snow.





 

 

 

 

 

Gusto ko ng tapusin agad ang interview at makipagkita sakanya.
Maya't-maya ang tingin ko sa oras, bka kasi ma-late ako at maghintay sya ng matagal.


 

 

 

 

Halos isang oras na ang lumipas pero hindi pa din nag uumpisa ang interview. 


 

 

 

Ang sabi 7pm ang show, pero mag 8pm na wala pa din tumatawag sakin mula sa dressing room, kahit si manager Han hindi ko makita.







 

Maya-maya pa ay dumating na si Manager Han, mukhang tumakbo sya mula kung saan, nagmadali syang lumapit saakin at pinalabas nya muna ang ibang tao sa dressing room.






 

"Wae geurraeyo?"(what's wrong?)

Tanong ko.

 

 

 

 

" may problema ...."



 

"What do you mean?? Anong problema?"




 

"Hindi na matutuloy ang interview."




 

"Mwo?(what?)"






 

"Papalitan daw ang lead actress."




 

Papalitan??
 

Teka, ako yung lead ah?? 






 

"Teka ... Bakit daw?"






 

"Hindi ko alam. I'm still contacting the writer and the director. Wait, diba kaibigan mo si Nam Gyuri??"






 

"Nam Gyuri? Ah, ne. Waeyo?"




 

"Hindi mo din alam?? Sya daw ang ipapalit sayo!!!!"



 

"Ehhh???? Bkt?? Pano nangyari yun?"


 

"Buti pa, makipagkita ka sakanya. Ask her what happened at kung bakit biglang gusto nya ang project na dapat ay sayo. Okay? Bago pa 'to makarating sa mama mo, kelangan natin makahanap ng dahilan."


 

Ikinagulat ko ang mga sinabi ni manager Han pero hindi masama ang loob ko kay Gyuri. Well, maybe she has her reasons, at isa pa nangyayari naman talaga mga ganung bagay minsan




 

Nagmadali akong umalis para pumunta ng seoul tower at para makipagkita kay Nam Gyuri. Not to ask her what happened nor why she took the role that's supposed to be mine but because I was just so excited to see her.






 

While heading to seoul tower mayroong tila mga malilit na bulak na bumagsak mula sa langit.



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

It's a snow.











 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

It's finally snowing.














 

 

 

 

 

 

 

Kasabay ng pagbagsak ng nyebe sa lupa ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Kinakabahan ako na naeexcite na natatakot ...

 Hayyy basta! Di ko maipaliwanag nararamdaman ko.

 

 

 

 

 

Nakarating ako sa mismong lugar ng usapan namin. Doon ay naghintay ako ng hindi iniinda ang lamig ng panahon.


 

 

 

 

 

Dalawang oras na ang lumipas pero wala pa sya. Sinusubukan ko syang tawagan pero unavailable ang number nya. 'Ayokong isipin na baka hindi na sya pupunta, inisip ko nalang na baka may biglaang lakad sya o bka may nangyari kaya hanggang ngayon ay wala pa sya.

 

 

 

 

Nanginginig nako sa lamig, hindi ko kasi alam na biglang babagsak ang snow kaya hindi ako nakapagsuot ng mas makapal na damit bukod sa scarf na suot ko.



 

 

 

 

Maya-maya pa ay may natanaw ako sa di kalayuan, 



 

 

 

 

 

 

papalapit sya sa kinaroroonan ko at ng medyo naaaninag kona ang itsura nya ay saka ko napansin na si Nam Gyuri iyon.




 

 

 

 

 

Manipis lang din ang suot nya, wala syang kahit anong suot na panglamig bukod sa coat nya.









 

Lumapit sya saakin. 






 

 

 

"Ano ka ba, hindi ka manlang nag suot ng mas makapal na damit?"

Tanong ko sakanya pero hindi nya ako kinikibo.


 

 

 

Hinubad ko and scarf ko at saka Isinuot sa leeg nya.





 

Hindi pa din sya kumikibo, ni hindi din nya magawa tingnan ako. Hindi ko alam kung anong nangyayari sakanya, siguro may gumugulo sa isip nya na hindi nya masabi saakin.





 

Hinila ko sya at nagpunta kami sa loob ng seoul tower dahil mas lumalamig na sa labas pero bigla syang huminto, dahil hawak ko ang isang kamay nya ay bigla din akong napahinto.



 

"Umuwi ka na, wag na tayong magkita ulit."

Sabi nya habang nakatingin sa mga mata ko.






 

"Ano?? T-teka, bakit?"

 

"Ayoko ng makita ka."

 

"Mworago??(what did you say?) Ano bang sinasabi mo dyan ha? Akala ko ba----"
 

"Kung ano man ang iniisip mo mali ka. Hindi kita gusto, at kahit kailan wala akong naramdaman para sayo."




 

Bigla kong nabitawan ang kamay nya sa sinabi niyang iyon,



 

I was hurt but I tried to hide it and not to show any reaction for awhile.


 

Pinilit kong ngumiti at sinubukan ko pang magbiro at ibahin ang usapan thinking na baka ginugoodtime nya na naman ako.

 

"Yah, mukhang 'di na naman maganda mood mo ah. Alam mo gutom lang yan, tara kain tayo. May malapit na kainan dito, balita ko masarap yung kimchi chigae nila dun./smiles/"


 

I grabbed her hand pero hinawi nya lang ito.



 

"Neo wae geurrae?"
Tanong ko.

 

"Tama na. Please itigil mo na 'to."

"Ano bang nangyayari sayo?? Ha?? Dahil ba 'to dun sa project na dapat gagawin ko?? Nagui-guilty ka ba??Okay lang naman eh, wala namang kaso sakin kung biglang pinalitan ako at ikaw ang ipapalit sakin. Masaya pa nga ako para sayo eh, kasi alam kong pangarap mo yun."

 

 

 

"Kamanhae!!!!!!!(tama na!!!!)"



 

Sigaw nya.





 

Nagtinginan ang mga tao saamin, napansin nya iyon at saka nagmadaling lumabas ng bakas sa mga mukha ang galit.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

I followed her.


 

 

 

 

 

Outside the tower, everything is already covered by the snow. The cold wind blows as the snow falls and touches the ground.



 

 

 

 

 

As I run following her I grabbed her hand making her turn around and face me. I pulled her towards me and looked in her eyes.


 

 

 

 

 

 

"Saranghe..."

I said.


 

 

 

 

 

The world seemed to be covered by the snow,  parang biglang tumahimik ang mundo at wala akong marinig kundi ang pagbagsak ng mga nyebe at pag ihip ng malamig na hangin.








 

 

 

 

 

"Look at me and tell me you don't love me."
Sabi ko ulit.


 

 

 

 

 

I was thinking that maybe ..... 



 

 

 

 

 

Maybe she couldn't lie while we're in that king of situation and atmosphere, at hindi nya kaya magsinungaling saakin tuwing ganun ako kaseryoso.

 

 

 

 

 

She took a step back and tried to let go of my hand but I insisted. I held her even tighter so she wouldn't be able to let go.






 

"Malhae" (tell me.)


 

"Nawa." (Let go of me) *trying to let go of taeyeon's hand.*




 

"Shirreo.(no) malhae."



 

She suddenly stopped then glances at me.


 

 

 

 

 

"I ......










 

 

 

 

 

I don't love you."






 

 

 

 

 

"Kojimal" (you're lying)







 

"Ani ...  Wae?? Tingin mo ba talaga mahal kita?? Ni hindi kita gusto. Gumising ka nga! Pano kita magugustuhan??? Ha??? Kahit kailan hindi ko ginusto magkagusto sa babae. Do you even know how disgusted i was nung sinabi mong gusto mo ako??? Ha??? Ngayon iniisip mong gusto din kita?? Na mahal kita??? /laughs/ you gotta be kiddin' me."




 

 

 

 

 

 

 

Tears slowly fell from my eyes.





 

 

 

 

 

Her words gave me so much pain as if I got stabbed by a sharp knife directly to my heart.





 

Binitawan ko ang pagkakahawak sa kamay nya, gusto kong tumakbo palayo pagtapos ng mga narinig ko pero hindi ko maigalaw ang mga paa ko.





 

I was so stupid thinking that she feels the same for me.






 

Everytime she holds my hand, everytime she comforts me, all of her sweet and thoughtful words .....














 

So they're all just a drama???









 

"Do you really mean it??? Then what about the first snow?? Nung hinawakan mo yung kamay ko nung mga oras na yun at yung bawat titig mo .... They were all genuine, I could even see your sincerity! Kung 'di totoo lahat ng yun, then why did you let me fall for you even more??? Huh??? Wae???!"






 

"Neo baboya???(are you stupid?)  Hindi mo ba talaga alam na ginagamit lang kita ever since?? Sinadya kong mapalapit sayo para gamitin yang kasikatan mo."


 

"M-----mwo?? Mworago??"

 

 

 

"Naisip ko na baka pag naging malapit ako sayo mapansin din ako ng media kaya sinadya kong kaibiganin ka, kaya sinasamahan kita before everytime na may photoshoot o recording ka. Pero alam mo ba kung anong totoo??? Naiinis ako tuwing ikaw lang ang napapansin, tuwing pinupuri ka nila, tuwing nagsisigawan sila pag nakikita ka. I planned everything since the beginning, humahanap lang ako ng pagkakataon. Mag isip ka! Ngayon nagawa ko na, you're supposed to be the lead in a drama diba?? Pero nakuha ko yung project na yun sayo, pumayag akong maging talent ng isang agency para magawa ko yun. You know why??? Because I don't think you deserve more. Ngayon naiintindihan mo na ba??? "


 

 

 

"Even just as a friend ........ 




 

 

 

 

 

Did you even considered me as a friend?? Kahit konti, wala ka manlang na talagang naramdaman para sakin?"



 

"KAMANHAE!!!!!!!! hindi ka pa ba tlga titigil sa pagpapantasya mo??? I never loved you nor even liked you as a friend and I will never do! Stop thinking about something that would never happen! Sinasaktan mo lang ang sarili mo! Ije kamanhaja. (Let's stop it now.)okay?"/walks away/











 

She left me in the middle of the snow.



 

As the snow falls I see her walking away.















 

It's cold ..









 

So cold that makes my body feel nothing but the pain she left me.






 

Siguro nga mali talaga ako una pa lang ..






 

Bakit nga ba nya 'ko gugustuhin??








 

Imposible nga pa lang mahalin nya din ako.








 

Baka nga masyado ko lang pinaniwala ang sarili ko na posibleng mangyari ang mga bagay na hindi pwede, hindi nga pala lahat ng mali ay pwede maging tama.






 

Tama sya.








 

Ang tanga ko ..









 

Ang tanga tanga ko ...






 

---------------END OF FLASHBACK------------

 

 

 

 

 

/BACK TO TAENY/

 

 

 

" do you really think it's wrong?"
 

Tanong ni tiffany.
 

 

"Mwol?" (Ang alin?)

 

"Na magustuhan mo sya."
 

"Ewan. Hindi ko alam. Siguro pero pwede din namang hindi talaga .."
 

"Eh pano kung gusto din kita? Mali din ba yun?"

 

Napatingin si taeyeon kay tiffany at saka bigla itong napangisi.


 

"Wae? Gusto mo na ba talaga ako?"
 

"Tss. Sagutin mo nalang. Mali din ba yun?"

 

"Mali man o tama, hindi na importante yun. Tingin ko depende nalang din naman sa tao, it's just a matter of acceptance. Kung tingin ng iba mali, edi mali. You cannot please everyone anyway. Isa pa hindi ka naman nabubuhay para sa mga taong hindi tanggap kung ano ka diba? You live for those people you love and  those who love you."
 

"Pero pano kung yung mismong mga taong mahal mo ang di tumanggap sayo?"
 

"If they really love you, they're gon' accept you no matter who or what you are. Sa una siguro baka mahirap, but eventually matatanggap din nila."

 

"Sabagay ... *sigh* ah, keunde, diba nag uusap na kayo ni gyuri before? Pano kayo nagkaayos?"
 

"Hindi naman talaga kami nagkaayos. Masyado ng close ang family namin, hindi naman namin plinano pero pareho naming gusto na wag sila idamay sa kung ano man ang nangyari samin. Nag uusap lang kami pag kailangan, para hindi mahalata ng pamilya namin na hindi na talaga kami gaya ng dati. Buti nalang at parehas kaming marunong umarte. Kahit pano nakatulong yun."*laughs*




 

" Ahh. Then ... May isa pa akong tanong."


 

"Ano yun? Haha sige itanong mo na lahat."


 

Biglang umupo ng tuwid si tiffany at humarap kay taeyeon.

 

 

"What did you two talk about earlier?"


 

"Wae?"

 

"Ganun ba kaimportante ang pinag usapan nyo kaya iniwan moko dito mag isa at pinaghintay ng ilang oras?"


 

Biglang natawa si taeyeon habang seryosong nakatingin sakanya si tiffany.


 

"Why are you laughing?"


 

"Aigoo *rubs tiffany's hair* hahaha"


 

"Yah, wae taedap ane?" (Why are you not answering?)
 

"Don't be jealous."


 

"Eh??!!? Nan aniya! (I'm not)"


 

"Bat ba dinedeny mo pa din? Eh halata naman sayo eh. Aha! Siguro gusto mong ikiss kita ulit noh?"*sabay lapit ng mukha kay tiffany*



 

Napaatras si tiffany at biglang tinakpan ng dalawang kamay ang kaniyang bibig.


 

"jugollae?!?" (Do you want to die?) *glares at taeyeon*


 

"Aiyo~ nongdam-ah, nongdam.(i'm just joking)


 

" keurom taedaphae.(then answer me) anong pinag usapan nyo?"



 

"She tried to apologize and said her sorry."




 

"MWO?!"

 

biglang napatayo si tiffany na sya namang kinagulat ni taeyeon. 
 

"AT TINANGGAP MO NAMAN?!"

 

"Mwoya?? Ano ka ba? Syempre hindi noh."
 

"ABA DAPAT LANG NOH!"
 

Nakatingin si taeyeon kay tiffany at bigla itong natawa.
 

"Hindi ka nagseselos nyan eh noh?*laughing*


 

" NAN ANIRAGUYO!!"

 

"Aishh... Bat ba sumisigaw ka dyan?? Parang tanga 'to, umupo ka nga."*grabs tiffany's hand that makes tiffany sit on the sofa*
 

" yah, ang sabi mo gusto moko diba??"
 

"Oo nga. Gusto kita. Gustong gusto kita."

"Then don't see her again!"

"Arasseo."

"Jeongmal??"

"*nods* mm. I won't."

"You're really dead meat if you see her again"
 

"Hindi na nga .... Pagtapos ng project namin."

 

"Mwo?????"
 

"Magkasama kami sa project ngayon eh. Tatapusin ko muna yun tapos di nako makikipagkita sakanya."


 

"YAH!!!!?!"


 

"Wae??? Nakasign nako ng contract kanina lang kaya kailangan gawin ko yun. Don't worry, di naman matagal ishoot yun, ilang days lang siguro."


 

Tiffany keeps on glaring at taeyeon.



 

"Yah, don't be so stubborn. Stop glaring at me you're giving me goosebumps."

 

Tiffany didn't listen and still keeps on glaring at taeyeon.

 

"Hajima."-taeyeon










 

*glares* *glares*





 

" hajimalago!"-taeyeon






 

*glares*  *glares* *glares*













 

"Hana." (one)































 

"Dul" (two)














 

"Yah, are you really not gonna stop?"









 

"I won't."*glares*










 

" neo jinjja .... 









 

Biglang hinila ni taeyeon si tiffany at saka inilapit ang mukha nya sa mukha nito.




 

"Y---yah .. A-----ano na namang gagawin mo?"





 

Tanong ni tiffany habang halata sa mukha nito ang pagkabigla.




 

"I told you to stop already but you didn't listen .. So this is your punishment."







 

Biglang hinalikan muli ni taeyeon si tiffany ng walang pag aalinlangan habang tila hindi naman makagalaw si tiffany at wala itong nagawa kundi hayaang dumampi ang labi ni taeyeon sa labi nya.





 

Ilang sigundo ang lumipas at  sandaling huminto si taeyeon sa paghalik kay tiffany.




 

Kasalukuyang magkalapit pa din ang mukha ng dalawa. 




 

"*looking at tiffany's lips* Mianhae .. I just really can't resist."






 

Nagkatitigan ang dalawa. 


 

Bahagyang kinagat ni taeyeon ang ibaba ng kanyang labi na para bang sinusubukang pigilan ang sarili habang si tiffany naman ay nakatingin lang sakanya.







 

"Can I .........





 

Can I just continue??"












 

Biglang natawa si tiffany sa sinabing iyon ni taeyeon.






 

Sa pagkakataong ito ay nagkapalit ng sitwasyon, si tiffany naman ang biglang nagbigay ng mga halik kay taeyeon habang tila hindi mawala ang ngiti sa mga labi nito. Ganoon din naman si taeyeon, bagama't nabigla ay halata naman sa mukha nito ang tuwa sa nangyayari. (They're both smiling while kissing)










 

Habang naglalaban ng halik ang dalawa ay wala namang nakapansin sa pagbukas ng pinto.








 

"What are you guys doing??!"