Yalnız kaldığıma göre karnımı doyurabilirdim. Etrafta birkaç tavşan olduğunu hissediyordum. Lanet Kore'de başka bir hayvan bulamazdım zaten.. Avıma doğru sinsi adımlarla ilerledim. Onu ürkütmemem lazım yoksa aç kalırım.. Yarı insan olarak normal yemekleri yiyebilirim ama yarı kurt olarak taze ete ihtiyacım var. Gücümü korumamla alakalı. Etrafta Sehun gibi safkanlar varken gücümü en üst seviyede tutmalıyım. Insan yanım bu sevimli tavşanı alır evine götürür ve onu sevgiyle beslerdi. Kurt yanımsa onu yemekten başka bir şey yapmaz. Bir yandan bu kadar merhametli olmak diğer yandan bu kadar acımasız... Resmen kendimle çatışıyorum. Ikinci avıma doğru yönelirken hırıltılar duydum. Iste bu hiç hoş değil.. "Luhan! Seni götürmeye geldik!" Bu sesi tanıyordum. Eski sürümün Alfası Kris. Ve tabii ki sürünün betası Tao.. "Seni görmek güzel Kris." dedim sakince. Onlarla gitmek gibi bir niyetim yoktu. Bunu biliyor olmaları lazim. "Sizinle gelmeyeceğim beyler,buralarda halletmem gereken bir mesele var." "Saçmalıyorsun Luhan. Bizimle gelmek zorundasın. Sürünün bir Beta'ya daha ihtiyacı var. O şey için uğraşmanın gereksiz olduğunu defalarca anlattım sana." Kris'in düşüncesini biliyordum. Tam bir kurt olmam için beni ikna etmeye çalışmıştı. Insan olmaktan vazgeçemezdim. Insan olmayı seviyordum. Anneme ait olan yanımı seviyordum. Omega olmaktan şikayetçi değildim. "Kris,lütfen.. Sürü bensiz de pekala başının çaresine bakabilir. Unut bunu sizinle gelmiyorum!" "O zaman seni zorla götürürüz." diy