Chanyeol ile konuşmamdan bir sonuç elde edemedim. Kulakları bende olsa da aklının baska yerde olduğunun farkındaydım. Çok uzatmadan odama geçtim. Düşüncelerime hakim olabilseydim Luhan isimli tanımlayamadığım o güzel yaratığı aklımdan uzaklaştırıp güzel bir uyku çekerdim. Güzel mi dedim? Haha komik olma Sehun. Kendi içimle savaşmayı bir kenara bırakıp uykunun kollarına teslim oldum. Uyandığımda hala okula gitmek için zamanım vardı. Ilık bir duşun ardından güne başlayabilirim. Oyalanmadan duşumu aldım. Vaktim olduğuna göre normal(!) yollardan okula gidebilirim değil mi? Garajdan bir bisiklet aldım. 20 dakikanın sonunda sınıfımdaydım. Yine o koku.. Kendinden önce kokusu geldi sınıfa. Bugün bu çocuğun türünü öğrenip kafamı daha fazla onunla meşgul etmek istemiyorum. Sınıf arkadaşlarıyla selamlaştıktan sonra yerine oturdu. Bana bakmadı bile! Bu lanet olası güzel çocuk bana bakmadı! Neden umursuyorum? Ben, Oh Sehun. Insanların bakışlarından rahatsız olan Oh Sehun, neden onun bakmayışını umursuyorum? Tanrı aşkına neyim var benim?! Öğle vakti geldiğinde Luhan'ı arıyordum. Yemekhaneye girmemle fısıltılar başladı. Bu ilk gelişimdi. Arka sıraların birinde onu gördüm.Yanında esmer bir çocuk vardı. Koyu bir sohbete dalmış gibi görünüyorlardı. Insanların fısıltılarını umursamadan Luhan'ın yanına gittim. "Merhaba, Oh Sehun. Ne zaman geleceğini merak ediyordum." "Ne?! Adımı nerden biliyorsun?" "Ailenizin namı bütün dünyaya yayılmış durumda. Adını bilmem değil,bilmemem garip