"Seni özledim,Sehun.." ~~~ Sabah olmuştu. Luhan'ı uyandırmadan evden çıktım. Sadece uyumak istediğimi söylemiştim ve öylede yaptım.. Onun sıcaklığı,kalp atışları,kokusu,uyurkenki masumluğu.. Fazlasıyla mükemmeldi. Onu sevmeye devam ederek kendimi ateşe attığımın farkındaydım. Denedim ve uzak kalmadım. Ona yakın olmak varken neden uzak kalayım ki? Eve gittiğimde karşımda babamı buldum. Buna hazırlıklıydım. Vampirler ve sezgileri... Ondan bir şey saklayamazdım. Sesi bütün evde yankılanıyordu. Hayatımda korktuğum tek varlık babamdı. Eğer isterse beni de acımadan öldürebilirdi. Hayatım boyunca ona itaat etmiştim. Söz konusu Luhan olduğunda ne yapabileceğimi bilmiyordum. "O BIR KURT SEHUN!! NE YAPTIGININ FARKINDA MISIN?? KAFAYI MI YEDIN SEN! SANA BASINA GELEBILECEKLERI ANLATTIM! SENI UYARDIM VE SEN BENI DINLEMEDIN! BU SACMALIGI DAHA FAZLA UZATMA! YA DERHAL ONDAN VAZGECERSIN YA DA ONU ÖLDÜRÜRÜM" "Efendim ondan vazgeçebileceğimi düşünmüyorum. Beni affedin. Onu sizden korumak için elimden geleni yapacağım!" "OH! SE! HUN! BENIMLE DALGA GECMEYI BIRAK!!" "Sizinle dalga geçmiyorum efendim. Söylediklerimde ciddiyim." Babamdan ölesiye korkuyordum ama geri adım atmaya niyetim yoktu. Yüz yıllardır onun emrinde yaşamaktan bıkmıştım! Cevabını beklemeden evden çıkmaya çalıştım. "Evi mühürledim! Bir yere gidebileceğini sanmıyorum Oh Sehun. Onu unutsan iyi edersen. Dakikalar sonra o kurt hayatta olmayacak." "Efendim! Bunu bana yapamazsınız!! Bunu yapmaya hakkınız yok!! Müh