Naka uwi na ako sa bahay. As usual nag tanong sila kamusta daw 1st day ko.

 

“ayun. Naubos laway ko. Sa 5 subjects namin, puro pagpapakilala lang”

 

“may naging kaibigan kana ba anak?” tanong sa akin ni mama.

“Ung. Filipino rin sya. Mae yung name. Atleast kahit papaano magagamit ko tagalog diba?” sabi ko. (ung – yes)

 

“eh Koreans meron na?” sabi sa akin ni ate Jenny. Biglang pumasok sa isip ko ung mga itsura nila na mukang tanga.

 

“wala pa. Mukha ngang di friendly mga yun eh. Hayaan na po okay na ako kay Mae. Ay ate Jenny, may classmate kami. Member daw ng “Boyfriend”. Cute sya” winika ko.

 

“Ah. Oo. Masanay ka na. Wag mo sya ituturing na artista. Dapat classmate lang”

 

Okay. Nag bihis muna ako. Bihis. Bihis.

 

“Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin”

 

“Saan nang gagaling yun?” napasabi ko.

 

“Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin. Lee Jeongmin”

 

Ay pakshet! Yung isip ko pala yun. Oy isip, ang ingay mo! Tumahimik ka  nga! Lee Jeongmin ka jan!

Hindi matanggal sa isip ko yung ngiti nya sakin. Taena! Nag bblush ako. 1st time ko to ah. I mean, 1st time sa ibang lahi. Tsaka kahit sa ‘pinas, sa isang tao lang ako nagka ganito.

 

Bumaba na ako after ko mag bihis kasi dinner time na. Binuksan ni Julli yung TV. Si Julli, anak ni ate Jenny na babae 8 years old sya.

 

“achuchu blah blah blah Boyfriend” sabi ng TV. Napa tingin ako kasi narinig ko ang word na “Boyfriend”. Lee Jeongmin.

 

“Julli, what’s with Boyfriend?” tanong ko kay Julli.

“unnie, comeback next week” sagot nya.

 

Oo. Tabingi talaga mag english mga Koreans. Boblaks sila eh. Haha! Joke. Kung makapang lait kala mo kung sino magaling sa english eh noh? Sumasablay nga ko minsan eh.

 

“Boyfriend handsome unnie”sabi ulit ni Julli.

“Ah. Keke~ neh!” I agreed.

 

Hindi ko pa talaga sila kilala. Pero dahil nga ‘classmate’ ko yung isang member, nagka interest na ako sakanila.

 

Pagka tapos kumain, nag facebook, twitter, blogspot muna ako. Matanong nga si google about sa Boyfriend. Hmmm. Basic info lang naman need ko kaya si Wikipedia nalang muna tinignan ko.

 

Oh?May kambal pala dun hindi ko napansin. Noona ako ng 3 members dun. Masyado silang bata. Pwe! Gusto ko ka level ko lang. Teka, kay Lee Jeongmin. Jan.2, 1994 birthday nya. Ay! Tapos na. Pero Oppa ko sya ng 2 months. March kasi ako eh.

(Noona – Older sister (boy users) Oppa – Older brother (girl users))

 

Nag hanap pa ako ng info. But this time, hindi about sakanila. Kay Lee Jeongmin lang. Masyado na yata ako na aadik sakanya. Na love at 1st sight yata ako? If ever totoo ngang love at 1st sight to, 1st time ko to. Hard to get ako you know.

 

“Waaaaaah! Puso ko tumigil ka!” sigaw ko habang pinupukpok yung computer table.

 

“Oh anak bakit?” biglang lapit sa akin ni mama.

 

“Eh kasi eh.. Kasi naman tong lalaking to eh!” naiinis kong sinabi habang naka turo sa screen.

 

“Oh ano meron jan? Cute naman eh”

 

“Yun nga eh! Cute nga sya eh! Itong puso ko nalaglag na yata” naiinis ko parin sinagot.

 

“Nako Aby ah. Ano yan nararamdaman mo?”

 

“Molla. Molla. Mollaaaaaaaaaaaaa!!” sigaw ko habang nag papadyak.

(molla – I don’t know)

 

“Tapos classmate ko pa sya, ano nalang gagawin ko bukas? Aish~ eotteokhe!?”

(eotteokhe – what to do)

 

“edi be friends with him. Mabait ba?” tanong ni mama habang naka tingin sa picture ni Jeongmin.

 

“Oo! Sobrang bait!” madiin kong sinabi.

 

“Edi there’s no problem. Go anak. Gusto ko sya para sayo!” ay nakoo! Nag cheer pa sila mama. Mapapalo ko to eh. Hindi joke lang.

 

~~~

Dito na ako sa school. Maaga na naman ako. 2nd day palang naman eh. Kakausapin ko ba si Jeongmin? Eh paano kung dumugo ilong nun sa english? Kawawa naman. Eh kung gawin kong interpreter si Mae? Hehe!

 

“Kyaaaah~! Jeongmin oppa is here!” tili ng isa kong koreanang classmate. Waaaw! May pa english english pang nalalaman ah. Dumugo ilong mo teh. Wala akong tissue.

 

“Good morning~” bati ni Jeongmin sa klase. Teka, ramdam kong mag bblush ako. Yumuko muna ako sa table ko..

 

“yah!”

 

Sino tinatawag nun? For sure di ako yun. Hayaan mo sya.

 

“Yah!”

 

*toink. Toink* haha! Panget ng sound effect. Basta may nag poke sa right shoulder ko. Ibinangon ko na ulo ko sa lamesa.

 

“Oh wae?” tanong ko na para bang hindi nagulat.

 

Sumenyas lang sya ng parang “nothing” tapos ngumiti na naman. Tatanggalin ko na bibig nito. Bubusugin ako sa ngiti eh.

 

“Ah. Ok” deadma ko.

 

*poke. Poke* ayan na naman sya, nag poke na naman sakin eh. Baka nag ffacebook to ah.

 

“neh?”

(wae? – why? Neh- YES in a way na parang umaagree ka or patanong na YES?)

 

“watch your name?” sabi nya.

 

Ano daw? Watch my name? Bakit ko papanuorin pangalan ko? Ha? Teka. Nag loloading pa utak ko..

15................... 25........................... 75...................................... 100....

 

Ah! What’s my name yata yun.

 

“Aby” ngiti ko sakanya.

 

“Ah! Jeongmin imnida” sabi nya habang naka hawak sa dibdib na parang pinapakilala sarili.

 

“Keke. I know” patawa kong sinabi.

“You are a member of Boyfriend right?” naka ngiti kong tanong.

“Oh. You know you know us. Cool!” then nag thumbs up sya. Natatawa ako. Trying hard si kuya sa pag eenglish. Go kaya mo yan!

 

“Ung”

“You from Philippines?” tanong nya ulit.

“Ung. And her” sagot ko then point at Mae.

“Ano yun? Wae?” napansin pala ni Mae na tinuro ko sya.

 

“wala. Sabi ko galing ka din sa Philippines”

 

“Ah! Annyeong Jeongmin oppa~” bati ni Mae kay Jeongmin then si Jeongmin naman nag bow lang.

 

Nag usap usap muna kaming dalawa . getting to know each other in a weird english way. Hahaha! Maya maya dumating na ung 1st subject professor. Seryoso syang nakikinig sa lessons ha. Matalino siguro to.

 

Discuss.

 

Discuss.

 

Discuss.

 

Math time na. Aish~ ayoko tong subject na to. I hate Math ever since puro.. puro.. uhh.. Nakakahiya kasi sabihin eh.. Ang BABO ko isipin pag sinabi ko yun.. Nung 4th year kasi ako, may pagka topak yung Math teacher namin.. Ayun.. Puro....... line of 7 grades ko sakanya >__< C kumbaga. Nakakahiya!

 

“You love Math?” biglang bulong sa akin ni Jeongmin.

 

“mwo?” hindi ko kasi masyado narinig.

 

“Math. You love?”

 

Ano isasagot ko dito? Hate ko na Math eh pero baka magalit sya sa akin kasi baka love nya Math. Bahala na si Batman.

 

“Uhm. Little only keke” pahiya kong sinabi.

 

“aaaaah..” nalinawan sya.

“me no. It’s really hard for me” dugtong nya.

 

Nakaka shock naman sagot nya. He hates Math!

 

“eh?! Jinjja?!” nanlaking mata ko.

 

“sshh! Ung. Keke~” shy factor pa sya.

 

Kyaaah! Ang cute nya. Anube!

(Jinjja? – really? (in an unbelievable way). Keke – laugh like “Hehe”)

 

“Copy your answer when I don’t know. I can?”

 

Anudaw? Teka. Nasakit na ulo ko sa english nya ha. Intindihin mo Aby! Intindihin mo.

 

Buffering ulit..

 

15.............................. 25..........................................75.......................................100..

 

“excuse me? I didn’t understand” di ko talaga nagets sinabi nya.

 

Nag Korean sya which ikina kunot ng ulo ko. Di ko na nga naintindihan english nya nag Korean pa sya. Pasalamat sya...Tsk.

 

“I don’t understand” sabi ko habang naka curious face.

 

“Kokopya daw sya sa sagot mo pag hindi nya alam. Pwede daw ba?” biglang singit ni Mae.

 

“Aaaaaaaaaaah!” yun! Nalinawan narin ako.

“hahahahaha!” mahina pero madiin akong tumawa.

“salamat Mae ha. Sabihin mo sure, pero hindi ako makapaniwala” papigil akong natatawa habang sinasabi yun.

 

                                                **************

(A/N: Napahaba tong chapter na ito. Sorry.Kung may TYPO error pala ako, paki correct ako para maedit ko po. Thanks)