"Hinahayaan mo si Rina?" 

Hindi pinansin ni Winter ang nakatatandang kapatid at nagpatuloy lang sa pag-aayos ng meryenda.

After preparing variety of sliced fruits, bumalik siya sa couch kung saan nakaupo ang kapatid niya na mukhang bewildered pa 'rin.

"Ano ba 'yon, Ate?" She asked as she sat down sa tabi nito. Nilagay niya ang tray sa center table.

Napairap ito bago madramang sinagot ang younger sister niya.

"I told you may bitbit si Karina palabas ng bar!" Tumagilid pa ito para harapin si Winter. "I'm not sure pero mukhang lasing tapos nakapaakbay sa kanya." 

Winter took a slice of apple and munched it. Dahil sa totoo lang, hindi niya alam ang isasagot.

"Ate, I don't know what's your point pero you know na malaki ang tiwala ko kay Karina." Nilaro niya ang wedding ring na nasa dalliri niya. "Besides, workmate niya lang 'yon. Sinabi naman niya sakin." 

Minsan sumasakit ang ulo niya sa pagiging maunawain ng kapatid. Napapatanong na lang siya kung wala bang ka-esahan ito sa katawan na namana sa kanya kahit konti man lang.

"Alam kong mabuti 'yang asawa mo, pero parang sumosobra yata 'yung tiwala mo. I was there, I saw it. Grabe makalingkis 'yung babae." 

After sighing, kumuha ito ng isang slice ng papaya. Bothered na bothered kasi siya sa mga nakita niya.

Winter, on the other hand, pinipilit niyang itaboy ang unwanted thoughts.

She may be nice, pero hindi siya tanga. She doesn't know what really happens pag nasa labas na si Karina.

But of course, kilala niya ang asawa. That woman is too nice for her own good, there must be a reason.

"Pero sabi mo 'yung babae yung lumilingkis, Ate. Hindi naman si Karina." 

"Alam mo, you're kind of stupid ano?" Pinanggigilan nito ang pisngi ng nakababata niyang kapatid.

"Ate Jen!" Pagalit na sigaw ni Winter. Hinampas niya pa ang kamay ng Ate niya.

There was a minute of silence bago muling nagsalita si Jennie.

"It was the girl, yes, but si Karina 'yung asawa mo." Seryoso nitong sabi sabay hawak sa kamay ng kapatid. "Kung hindi niya kaya mag set ng boundaries sa ibang tao lalo na't may asawa't anak na siya, what would that make her?"

Napalihis ng tingin si Winter.

Ilang taon na sila ni Karina, alam na alam niya na ang pagkatao nito.

She know damn well what her sister is talking about. Ilang beses na niya ng encounter ang gantong eksena.

"Ate.."  Mahinang banggit niya.

"Winter, love ka ni Ate kaya sinasabi ko 'to. Ayoko lang maging detailed but what I saw... it was unpleasant. Kung hindi ko lang kayo naisip ni Ave, sinugod ko na 'yung Rina na 'yon." 

Kung tatanungin, Jennie is Winter's human diary. Lahat yata ng importanteng pangyayari sa buhay niya, be it good or bad, puro Ate Jennie. 

She can vividly remember how her baby sister cried over the same issue way back nung college days nito. Kaya nung makita niya ang sister-in-law last night, napagpasyahan niyang bisitahin ang kapatid.

"If it hurts you, it hurts you. Hindi mo kailangan magtiis just because you think she's not doing anything wrong. If you feel uneasy, let her know. Winter, hindi kasi pwedeng puro tiis na lang. Porket gusto mong maging mabuting partner sa kanya. That applies to the both of you, masyado kang maunawain at masyado naman siyang mabait sa lahat ng tao to the point na nami-misunderstood na siya."

Sumandal siya sa balikat ng kapatid. Hinayaan lang siya nito.

Tunay nga, kapatid niya si Jennie. Sapul na sapul siya sa sinabi nito.

Natural na mahaba ang pasensiya niya. She hates uneccessary aways kaya as much as possible, ayaw niyang naghihigpit kay Karina.

Kahit minsan ay nagseselos siya, she keep it all to herself. 

Lalo na nung naging mag-asawa sila, she made more room for patience. Aiming for a healthy relationship.

Which obviously failed dahil tignan mo naman kung saan nauwi ang relasyon nila. 

In the end, napuno lang siya.

"Mama, ayaw ko pa po umuwi."