"Pwede 'wag muna ngayon? Pagod ako, Hon."  Exasperated na pakiusap ni Karina sa kanyang asawa.

Kumuha siya ng isang bottled water mula sa fridge. Galing siyang trabaho and she's really tired.

"Alas dos, Karina. Alas dos na. Tsaka ano 'yan? Amoy alak ka pa! Hindi ka ba nag-iisip?"

Alam ni Karina na mali siya.

But because of tiredness at ang palaging away nila for the very same reasons, naging defensive siya.

"Paulit-ulit na tayo. I told you, mga boss ko 'yung nandoon. I didn't even drink much.:"

"Ke-boss mo pa 'yan o ano I don't care! Hindi mo ba iniisip 'yung sarili mo? Tsaka alas dos? Kung hindi ka makaiwas sa invitation edi sana man lang agahan mo na lang ang uwi."

Winter hates it.

Hindi siya nanay ni Karina para sermonan ito but she's her wife. Her anger and frustration is getting ahead of her. Moreover, she's worried sick kada gabi. She despised drunk driving so much.

Hindi maganda ang takbo ng relasyon nila for the past weeks at natatakot na siya.

Karina scoffed at her wife's sentiment.

Sa isip niya, of course she wouldn't get it. Hindi naman kami parehas ng posisyon.

"Matutulog na ko. Bukas na lang tayo mag-usap."

Karina was about to leave pero nagsalita ulit si Winter.

"No, Karina. Ngayon tayo mag-uusap. We have to talk about what's happening between us." Winter paused and wiped the lone tear that escaped her eye. "Anong nangyayari satin?"

Karina clenched her jaw. Kasi for her, hindi naman big deal ang kanyang ginawa. Okay, she was wrong but still, nagtatrabaho lang siya. She's doing everything for her and their daughter kaya hindi niya ma-gets kung bakit ito pinapalaki ng asawa niya.

"Okay, let's talk." She faced Winter with her stone cold expression. "Pero ang totoong tanong dito, anong nangyayari sayo?" She sarcastically spat.

"What?" Winter confusely asked.

"Bakit? You're being ridiculous right now. Hindi mo ba alam? Hindi ka naman ganyan ah." 

This is what Winter was trying to avoid. For Karina to get the wrong idea.

To communicate pero hindi ma-comprehend ang point niya.

"Hon.. I-"

Karina raised her hand, dismissing her wife.

Kinuha niya ang kanyang coat pati ang susi ng kotse.

"S-Saan ka pupunta?"

"D'yan lang."

"Bakit nandito ka na naman?"

Hindi pinansin ng isa ang kaibigan niya at nagtuloy tuloy lang papasok. Dumiretso ito sa kusina tsaka kinalkal ang cabinet na nasa ibabaw ng sink. Kinuha nito ang isang JD at glass. Matapos nun dumiretso ay umupo ito sofa.

"Ano? Nag-away kayo ni Winter?" Nakasandal si Giselle sa pader katapat ng sofa. Naka tiklop din ang mga braso nito.

Hindi sumagot si Karina at ininom ang alak na nasa baso. Napairap siya sa inaasta nito.

"Karina, napapadalas yata away niyo ni Winter. Hindi na okay 'yan."

She suddenly remembered kung ano ang nangyari earlier, noong pag-uwi niya galing trabaho. Gusto niya lang magpahinga.

"Trust me, I know. Hindi ko lang siya ma-gets." She complained. Siguro dahil sa pagod lang but right now, she feel so annoyed.

"Hindi ma-gets ang alin?" Giselle questioned. She made her way sa tabi ni Karina after replying to that certain person.

You: Oo, Win. Nandito siya. Umiinom. 'Wag ka mag-alala, ako bahala. 

K's mate: Thank you, Gi. D'yan mo na patulugin ha? 'Wag mo na hayaan mag drive pauwi.

You: Okay. Matulog na kayo ni Avery. Don't forget to lock 'yung windows and doors niyo d'yan.

"Si Winter. Hindi naman siya ganyan dati, Gi." 

Kating kati si Giselle sagutin ang kaibigan niya but she chose not to. At least for now.

"Paanong hindi ganyan dati?"

Napahilamos sa mukha gamit ang mga kamay niya si Karina.