Palangga/langga/ga - shared by many languages in the Philippines, sometimes shortened to “pangga” in other dialects. Generally meaning “my love” "the one I love" "beloved"

_ _ _

 

 

 

I thought na the endearment 'love' na yung pinaka gustong-gusto kong naririnig.

 

 

Back when I was still in dental school, napag-usapan namin ng mga kasamahan ko kung ano yung mga nakaka-tanggal angas na endearments.

 

 

I fought so hard para lang ipanalo yung ‘love’.

 

 

I always get butterflies if I witness couples calling eachother 'love' or ‘mahal’. So siyempre the past me wanted something like that, that's way back nung hindi pa ako napapasok sa kahit anong romantic relationship—as in when I was still in first year college pa.

 

 

Nanalo naman ako, ofcourse, this is the Katarina Claudine Yu.

 

 

But then, when I actually got into a relationship—no hard feelings to my exes pero I started to not care about endearments anymore. I mean sinagot ko pa rin naman sila noon so I can't say na I wasn't attracted to them; bigla nalang talagang hindi na siya gaano naging important sakin.

 

 

Back then I thought na baka hindi na masyadong malakas yung epekto sakin ng endearments, siguro dahil na rin adulting. Like I would immediately get used to it. In my past relationships kasi parang hindi ko naman masyado pinansin kung anong tawagan namin.

 

 

But, I think naging common siya sakin not just because I got used to it—dalawa lang din naman ang naging ex ko. It's just that hindi ko na talaga siya iniisip or pinagbibigyan ng pansin masyado.

 

 

Pero...I think I got humbled.

 

 

Dahil sa ‘misis ko’ na yan.

 

 

Yang ‘misis ko’ na yan…

 

 

Grr!

 

 

Whenever Winter calls me that, may kung anong nangyayari sa loob ng stomach ko.

 

 

Or even if she calls me ‘doktora’...

 

 

I know maraming tumatawag sakin niyan...pero iba yung dating kapag boses na ni Winter yung naririnig ko.

 

 

It's the way she speaks, it's so soft—and comforting. Even the way my name rolls off her tongue.

 

 

Kahit sa simpleng pagtanong ng...

 

 

"Anong gusto mong ulam pag-uwi, doktora?"

 

“Gusto mo rin ba magbaon ng sandwich doktora?”

 

 

Or when she asks me about how my day went...

 

 

"How's your day doktora?"

 

"Super nakakapagod ba today? Want mo ng masahe sa ulo?"

 

 

Tapos tuwing magpapaalam siya to go somewhere.

 

 

“Doktora ko sasaglit lang muna ako sa art store para bumili ng acrylic paints, may ipapabili ka ba?”

 

“Ihahatid ko lang saglit si Ryujin sa kabilang baranggay doktora, babalik agad ako.”

 

 

Naka-program na ata itong mga labi ko na ngumiti whenever I feel my wife's presence is near.

 

 

If I have ears like sa mga dogs, my ears would probably immediately perk up marinig ko palang ang pangalan niya.

 

 

I just can't help it.

 

 

I got it bad don't I?...

 

 

 

 

 

 

 

 

Lalo pa when she tried calling me ‘langga’.

 

 

 

 

 

_ _ _

Flashback Exhibit A

 

 

Three days na akong hindi nakakauwi because I was in Iligan City for work matters. After our wedding I just got busier because I am now a specialist.

 

 

I miss my wife…her touch, her natural smell, and her cute cheeks…oh God I want to touch it so bad.

 

 

I can’t wait to go home already, three days na akong nangungulila. It felt like three years!

 

 

Kakauwi ko lang ngayon but diretso agad ako sa clinic, hindi na ako nakauwi because hindi na nakaya ng time.

 

 

Pero naawa na siguro sakin ang mundo.

 

 

Winter and her two ates are going to paint another mural—and it’s near my office pa so a win-win situation for me. I get to see her plus watch her work pa, jackpot.

 

 

“Ops san ka pupunta?”

 

 

Huhubarin ko palang yung coat ko pero natigilan na agad ako because of Doc Yeri.

 

 

I smiled sheepishly. “I don’t have any scheduled appointments today.”

 

 

“So saan ka nga?”

 

 

“Ay nako doc may nag-mumural painting diyan sa may kanto, alam na.” singit ni Ningning.

 

 

“Ahh kekerengkeng.” Natatawang sagot naman ni Doc Yeri at nakipag-apir pa kay Ningning. I just rolled my eyes at them at patuloy nang hinubad yung coat.

 

 

Sinampay ko nalang muna sa rack at nag-ayos konti ng sarili. Buti nalang naka-casual clothes ako ngayon at hindi scrubs since kagagaling ko nga lang sa ibang city.

 

 

“How do I look?”

 

 

“Para namang pupunta ng party kung makatanong, eh lalandi lang namarn!” natatawang sabi ni Yuna kaya inirapan ko lang sila.

 

 

“Diyan na nga kayo! I’ll be back.”

 

 

 

 

 

 

 

It’s only a five minute walk papunta sa location nila Winter. But I’m more on jogging than walking dahil sa excitement.

 

 

When I got there they’re already starting to paint, I can see my wife so focused on what she’s working.

 

 

Hmm…those stares…

 

 

Draw me like one of your French girls…just kidding!

 

 

But I really love it when I watch her work. The way she focuses…is just so so hot. Whenever she stares at her artworks…please look at me with those eyes!

 

 

Me next! Me next! Sana mapili.

 

 

I had to take a picture, my instagram followers deserves to see how hot my wife is.

 

 

 

 

 

“Doktora?”

 

 

Napalingon naman ako when I heard ate Jisoo. I immediately waved at her at babatiin ko na sana siya pabalik but naunahan niya akong magsalita.

 

 

“Ikaw nga! Wintot imong palangga oh!”

 

 

Hindi lang si Winter ang napalingon sakin ngayon, lahat ng tao ata dahil sa pag-sigaw ni ate Jisoo.

 

 

“Rina?”

 

 

 

 

 

 

 

(Insert BGM: LANGGA - Wilbert Ross)

 

 

Sigurado na ako

Na ikaw lang ang gustong

 

 

 

 

My lips automatically formed a smile when I heard the love of my life call me.

 

 

“Hi love…”

 

 

Oh God I miss her…

 

 

 

 

Makasama habang-buhay

'Wag matakot, ito'y tunay

 

 

 

 

 

Dali-dali niyang pinunasan yung kamay niya before walking towards me. She’s all smiley now, kitang kita ko na yung dimples niya.

 

 

Nung makalapit na siya para kaming mga ewan na sobrang higpit na nagyayakapan. Para talagang ilang taon kaming hindi nagkita…kahit na we video call naman every night nung nasa Iligan pa ako.

 

 

And hehe…ofcourse, we kissed.

 

 

It really felt like three whole freaking years!

 

 

I miss her soft lips on mine…

 

 

Ang bango bango pa rin talaga kahit na puro siya pintura.

 

 

Nakarinig rin kaming dalawa ng mga pa-sana all from her two ates kaya naghiwalay na rin kami agad.

 

 

“I missed you…” I whispered nung maglayo na kami from our kiss. I want more…kaso may mga tao—but I don’t really care. Mainggit sila.

 

 

“Na-miss rin kita…akala ko mamaya pa tayo magkikita.” She’s pouting! I had to bite my lip para mapigilan ang sarili kong halikan ulit siya.

 

 

“I can’t wait to see you, I don’t have appointments naman.”

 

 

She nodded at nginitian ako ulit. “Do you want to paint with me? Kaso baka madumihan yung suot mo.”

 

 

“It’s okay love, I don’t have anywhere to be naman.” I’ve been meaning to try mural painting with her.

 

 

Minsan kasi napag-usapan naming yung about dito, sabi niya I can help her paint murals dahil siya na ang magsisilbing guide.

 

 

“Alright, wear this para hindi masyadong madumihan suot mo.” Dahan dahan niya namang sinuot sakin ang isang apron na medyo may paints na. It’s the one she’s wearing kanina.

 

 

“How about you?”

 

 

“Pang-mural paint naman tong suot ko, okay lang kahit magkaroon ng paint. Halika na I’ll teach you where to paint.”

 

 

Winter taught me how to paint, pero pang-beginner things lang yung ginagawa ko like laying out flat colors and they’ll be the one in charge for rendering it further.

 

 

Hindi pa kasi kaya ng skills ko ang pag-blend ng colors so okay na ito muna.

 

 

The point is I get to bond with my wife, at ang harutin siya while we’re painting.

 

 

“Misis ko parang may dumi ka dito banda…” Napalingon naman ako dahil sa paghawak ni Winter sa pisngi ko.

 

 

 

 

Oh-whoa, mahal kita

Handa kong isigaw sa mundo

Na mahal kita, langga

 

 

 

 

 

I thought may aalisin siya…

 

 

But kabaligtaran yung nangyari.

 

 

Kasi may naramdaman akong basa sa pisngi ko.

 

 

Nilagyan niya ko ng paint!

 

 

Napanganga nalang ako habang humahagikhik siya sa tabi ko.

 

 

Okay…ganyanan tayo Winter ha?

 

 

“Ah ganon?...”

 

 

 

 

Oh-whoa, ikaw lang talaga

Handa 'kong patunayan sa iyo

Na ikaw lang talaga

 

 

 

 

 

Patawa tawa lang naman siya ngayon kaya binawian ko na.

 

 

Nilagyan ko rin ng paint yung cheeks niya gamit yung paintbrush ko.

 

 

“Hoy! Aba!?”

 

 

“Ikaw nauna!”

 

 

“Ang liit lang nung nilagay ko sayo isang tuldok lang.”

 

 

“Deserve.” I answered while laughing. Napahaba kasi yung ko sa kanya, kasalanan niya kasi siya naman yung gumalaw.

 

 

Nagtaka naman ako nung bigla niya akong tinalikuran.

 

 

Excuse me?

 

 

Nagtatampo ba to dahil ang laki nung nalagay ko?

 

 

I was about to call her na nang bigla niya akong hinarap.

 

 

 

 

 

 

 

Lo and behold…Winter Legaspi.

 

 

 

 

 

 

 

 

With a mustache!

 

 

“Pft—what are you doing!?” natatawang tanong ko sa kanya because she looks so silly!

 

 

May pa-pogi posing pang nalalaman!

 

 

“Nahiya ka pa, ako na nga nagpantay nung nilagay mo. Okay ba misis ko? Pogi ba?”

 

 

"So pogi...” sinakyan ko nalang yung trip niya at umacting na inlove na inlove—kahit totoo naman talaga.

 

 

May pa-kindat kindat pa siya ngayon, and I’m here making heart eyes. This is so not me…kung yung college self ko pa to siguro nasampal ko na yung sarili ko because of what I’m doing.

 

 

Is this what they said? Ganito talaga kapag nasa tamang tao ka na.

 

 

“Dagdagan pa natin banda dito." Nilagyan ko pa yung noo niya yung paint kaya nagmukha na siyang si Aang sa Avatar pero may bigote.

 

 

"Ikaw din misis ko ang cute cuteee mo!" Gumanti rin naman siya because she pinched may cheeks, magkabilang pisngi ko na tuloy yung meron! It’s color red pa naman, I look like Pikachu!

 

 

Though mas malala yung kanya because blue paint yung gamit ko.

 

 

Parehas lang namin pinagtatawanan ang isa't-isa, hanggang sa bigla nalang parang something shifted.

 

 

She's smiling at me now habang nakatitig kami sa mata ng isa't-isa.

 

 

Our faces are getting closer.

 

 

Not breaking the eye contact, until her eyes landed on my lips.

 

 

I was about to close my eyes and angle my head nang may biglang umubo sa gilid namin kaya napatigil agad ako.

 

 

"Pasintabi po sa mga nanonood."

 

 

Napatigil kami sa paglapit because of ate Seulgi, may kukunin pala siyang paint malapit samin.

 

 

I heard Winter giggling habang umiiling iling kaya natawa nalang rin ako pero mahina lang.

 

 

 

 

 

 

"Mamaya nalang sa bahay..." She whispered.

 

 

Pero napataas ang kilay ko when she winked at me.

 

 

Are we going to...

 

 

I had to bit my lower lip para pigilan mapangiti.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Alam mo ba doktora nahihiya yang tawagin kang langga." Biglang sabi ni ate Jisoo.

 

 

"Hoy!" angal naman ni Winter, kita ko pa yung paglaki ng mga mata niya.

 

 

"Really?" I asked a bit surprised, so nagkakahiyaan pa kami sa lagay na to ha?

 

 

"Di kaya! Sabi ko lang iba yung tawag ko sayo." She defended.

 

 

Winter…oh Winter…sa prisinto ka nalang magpaliwanag.

 

 

"Napangungunahan ng kilig." Natatawang sabi ni ate Seulgi at nakipag-apir pa kay ate Jisoo, yung mukha ni Winter para nang puppy na inaway.

 

 

Cute.

 

 

"Why are you shy huh?" I asked na medyo may pang-aasar sa tono.

 

 

"Hindi nga kasi ako nahihiya, ano lang..." napakamot na rin siya sa batok niya ngayon while I’m just looking at her with an amused look.

 

 

"Feeling ko matagal na kitang asawa kung yun yung itatawag ko sayo."

 

 

I could just smile.

 

 

We’ll arrive there…

 

 

"Dadating naman din tayo sa ganyan...sige nga...call me langga..." I whispered na mapang-asar pa rin ang tono, napailing nalang si Winter at pasimpleng napa-scoff.

 

 

I really like it when she does this expression, she looks so hot.

 

 

"Love...dali na.."

 

 

"Kulit mo doktora, punasan muna natin yang  pisngi mo baka magulat pa sila pagbalik mo sa clinic." Hinarap niya naman ako and slowly held my chin up.

 

 

Dahan-dahan niyang pinupunasan gamit ang wipes yung mga nilagay niyang paint, it’s not a lot naman—just one red circle each side.

 

 

 

 

 

While looking at her, it hit me.

 

 

I’m really gonna be truly, madly, crazily in