Misis ko, ngayong totoo na talaga to at hawak ko na ang mga kamay mo… parang hindi ako makapaniwalang nangyayari na. Kung panaginip man ito ayoko nang magising, mas pipiliin ko pang matulog nang matulog basta ba makakasama kita.

 

Noong unang pagkakataon na nakilala kita, inaamin ko ring hindi ko yun binigyan ng pakiealam. Akala ko simpleng pinagtagpo lang yung landas natin at isa ka lang sa mga taong lilipas. Pero sinong mag-aakalang ikaw pala ang bibihag nitong puso kong kay tagal nang walang tinitibok, at ngayon ay hindi na kaya pang bumangon man lang mula sa pagkakahulog.

 

Rina, hindi ko pala kakayaning hindi ka makasama. Ngunit, palagi mong tatandaan na kahit anong mangyari ay uunahin pa rin kita. Pinapangako ko sayong hinding hindi kita pipilitin sa mga desisyong labag sa iyong kalooban, aalagaan kita, at higit sa lahat hinding-hindi ako sadyang gagawa ng kahit anong bagay na ikasasakit ng iyong damdamin.

 

At, ipinapangako kong habang buhay kong sisikapin na mapanatili ka sa piling ko. Hinding hindi ako mapapagod sayo, misis ko.

 

Kaya narito ako ngayon, handang-handa ka nang mahalin hanggang sa walang hanggan. Sasamahan kita sa kahit ano pang ibatong pagsubok saatin ng mundo, magiging tapat ako sayo, hindi ka paiiyakin ng sadya, at ipinapangako kong ikaw lamang ang isisigaw ng pusong ito magpakailanman.

 

I, Winter legaspi, take you, Katarina Claudine Yu, to be my wife. I will love you, hold you and honor you, I will respect you, encourage you and cherish you, in sickness or in health, through sorrow and success, for all the days of my life.

 

 

 

 

 

 

 

_ _ _

Karina’s POV

 

 

 

 

 

Bituing May Ningning:

Hi teh yung misis mo naglulumpasay na dito

Asawa ni Rina:

Bakit?

Bituing May Ningning:

Hi babylove imiss yiy

Hinablot bigla cp ko amp!

Kakilabot parang ako yung nagchat niyan

Asawa ni Rina:

Ning ano ba nangyayari?

Bituing May Ningning:

Nag iinarte nanaman tong baklita mong asawa

Umuwi ka na daw bhEbhElhaBz mHin3 qUoh 3

 

 

 

 

 

 

 

Isang linggo na akong nagrereklamo kay Ning. Isang linggo na rin kasing wala si Winter and ako lang palagi mag-isang umuuwi sa bahay.

 

 

Mag-isang natutulog sa kama…mag-isang kumakain…mag-isang nanonood ng TV…it feels like I’ve gone through a break-up once again—worse than a breakup actually. I’ve been so dramatic lately dahil ilang beses nang nadedelay yung flight pauwi ni Winter.

 

 

It feels so different pala talaga without her, I don’t know how long I’ll survive being away from her. Maybe I’m just being so OA dahil this is the first time na hindi talaga kami masyadong nakapag-vc or chat man lang dahil mahina yung signal niya.

 

 

She’s at El Nido Palawan because of her work, and I’m so tempted to book a flight right now dahil delayed nanaman yung flight niya ngayon.

 

 

Please…I just want a kiss from my wife after a long day at work.

 

 

“Should I just get her out of there myself?” tanong ko sa mga kasama ko. Kanina ko pa tinitignan yung tickets papuntang Palawan dito sa website ng Cebu Pac simula nung hindi na mag-online si Winter, even my texts and calls ay walang sagot.

 

 

“Doktora para namang hindi makahinga everytime di makikita asawa eh.” Natatawang sagot ni Doc Jungwoo.

 

 

“Konti nalang mangingisay na siya diyan.” Dagdag naman ni Doc Yeri.

 

 

“Kanina pa niya hindi nababasa mga messages ko. that signal.” I said na may diin.

 

 

“Baka naman papauwi na?” Tanong ulit ni Jungwoo.

 

 

“Parang malabo, binalita na kasing delayed yung ibang flights dahil may bagyo. Baka nasama rin yung kanila. Yung boat rin siguro di pinayagan bumiyahe kaya maybe stranded sila don.” This time si Ning naman ang sumagot kaya mas lalo lang akong napasimangot because of what she said.

 

 

3 days kasi before sila makauwi biglang may LPA daw…I can’t believe this. Now, I’m getting worried dahil hindi ko man lang siya makausap kahit text.

 

 

“Doktora, calm down okay? She’s going to be fine there, mahina lang naman raw sabi sa TV.” Ningning assured me pero hindi pa rin mapanatag yung loob ko.

 

 

I need to hear it from Winter herself.

 

 

I had a couple of appointments, most of them are patients planning to get implants and braces. It’s all just checkups because hindi pa agad agad malalagyan yung iba dahil kailangan pa nilang bumalik the next day.

 

 

It’s not that busy sa clinic kaya maaga akong nakauwi which I regret dahil wala nga palang naghihintay sakin ngayon.

 

 

 

 

Me:

I miss you so much…

Is everything okay there?

Reply to me if may signal ka na…I’m getting worried here

 

 

 

 

 

 

Sigh.

 

 

Pagkabukas ko ng front door namin tumakbo agad papalapit sakin si Panpan, the corgi. Cute na cute kasi si Winter sa breed na to dahil mukha raw loaf bread, so inuna na naming kunin para hindi masyadong tahimik sa bahay if may maiiwan saming dalawa.

 

 

Most of the time si Winter ang may dala-dala sa puppy na to, naghahanap pa kasi kami ng Persian cat around the area and wala pa kaming nakikita for now. Though mukhang may nakita si Winter na from Pampanga raw.

 

 

“Hello baby Panpan, your other mommy isn’t home yet.” I carried her at pinaglagyan na ng feeds yung kainan niya.

 

 

We asked Ryujin to feed Panpan tuwing late ako umuwi para makakain siya sa tamang oras, Winter gave her a spare key sa bahay kaya minsan pati ako ata ay chinecheck niya na rin dahil utos raw ng asawa ko. Sinasabi ko nalang na humihinga pa naman ako, medyo naghihingalo lang ngayon.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nakaligo, bihis, at skincare na ko’t lahat lahat pero wala pa ring reply si Winter sa messages ko. I tried calling her pero cannot be reached. I also tried messaging ate Seulgi and Jisoo pero pati silang dalawa hindi rin nagrereply.

 

 

Kanina pa rin ako tutok na tutok sa TV para updated ako kung anong situation ng mga lugar dahil sa bagyo. Signal number 1 sa area kung nasaan sila Winter, but I'm still worried.

 

 

Umuulan pa nga pala…the time when I really need her warmth.

 

 

 

 

 

Me:

I think I’m going crazy

:((where are you, love?

 

 

 

 

 

 

 

 

“Panpan hindi na ako mahal ng mommy mo…” I ranted sa aso namin as if she’ll understand what I’m saying.

 

 

I tried distracting myself by scrolling through Instagram, twitter, tiktok, and even youtube pero kanina pa ako pabalik balik either sa messenger or text messages.

 

 

Umabot na ko sa witchtok and ilang mukbang na rin ni Tzuyang at Hamzy ang napanood ko, pati nga yung mga true crime nadaanan ko na rin pero hindi pa rin ako inaantok.

 

 

 

 

 

 

 

Until…finainglly. I received a notification.

 

 

But it’s from Ryujin lang pala.

 

 

1 am na ah?

 

 

 

 

 

Ryujin:

Hi dktoara pwde pbnauks ng pinbto

Me:

Why? Where are you?

Ryujin:

Nsa hroap mg bhay nyo

Ang gimnaw lods

 

 

 

 

 

 

Tinakbo ko ata pababa para lang pagbuksan si Ryujin, gulat na gulat pa ako nang makita siyang basang basa at may dala dala pang maleta.

 

 

“Rj? What are you doing here? Gabing gabi na.” sunod sunod na tanong ko habang tinutulungan siya sa mga dala niya.

 

 

“H-hi doc grabe ang ginaw.” She said while entering.

 

 

“Naglayas ka?” takang tanong ko sa kanya dahil sa dala niyang maleta.

 

 

“Actually nagdeliver ako, nasa labas nga pala yung package mo.”

 

 

“What?” I furrowed my brows because of what she said, now mas naguluhan lang ako kung anong pakay ni Ryujin dito.

 

 

I had to peak outside our front door to see what she’s talking about.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Hi misis ko.”

 

 

Oh my God.

 

 

“Winter!?”

 

 

She was about to speak pero inatake ko na agad siya ng yakap. I don’t care kung mabasa rin ako ng ulan, nasa isip ko lang ay nandito na ulit si Winter.

 

 

“Doktora mababasa ka.”

 

 

“I don’t care…I hate you.”

 

 

“Oh I know you don’t.” natatawang sagot niya habang yakap yakap rin ako.

 

 

“You didn’t reply to me at all…I was so worried.”

 

 

“I’m sorry…nalowbatt kasi ako. Tapos we had to wait pa kung matutuloy ba yung flight which thankfully natuloy naman kahit delayed.”

 

 

Parang kanina ang dami kong gustong sabihin but now walang lumalabas ni isa sa bibig ko.

 

 

I was just hugging her habang malakas ang pagtulo ng ulan.

 

 

The warmth I’m looking for…

 

 

“I’m really sorry for making you worried…” she said.

 

 

“I was so close into picking you up myself.”

 

 

Narinig ko naman siyang tumawa nang mahina “Buti nalang pala nakauwi ako ngayon. Misis ko, alam ko namang may uuwian ako kaya I’m also making sure that I take care of myself very well.”

 

 

“Fine…I forgive you.”

 

 

“Di mo ako matitiis.” She added with a smug expression kaya napairap nalang ako.

 

 

“What if pumasok muna kayo?” biglang singit ni Ryujin kaya napabitaw na ako mula sa pagkakayakap. Kanina pa pala niya kami pinapanood.

 

 

Basang basa nga pala silang dalawa.

 

 

“Maligo muna kayong dalawa, then change. I’ll cook some soup.”

 

 

 

 

 

 

 

 

Nagpasundo pala si Winter kay Rj, ayaw niya kasing abalahin pa ako. Kumuha lang sila ng taxi that's why basang basa sila dahil walang mga dalang payong. 

 

 

We also made Rj stay nalang dahil gabing gabi na rin tapos umuulan pa. Sa kwarto nalang siya ni Winter dahil sa kwarto ko naman matutulog si Winter ngayon.

 

 

“May pasalubong ako sayo.” Winter who just finished changing and taking a bath is now slowly walking towards me.

 

 

Parehas na kaming nakaupo ngayon sa end ng kama because I was folding her clothes galing sa luggage niya.

 

 

“Hm?”

 

 

“Naalala mo sa Japan? Bumili tayo ng couple rings.”

 

 

Oh…that time.

 

 

“Alalang-alala ko pa.” I answered.

 

 

“Sa totoo lang doktora nagdadalawang isip ako kung ngayon ko sasabihin sayo.”

 

 

Doon na ako napaharap sa kanya.

 

 

“Well you have no choice but to tell it to me now, hindi ako makakatulog hangga’t di mo sinasabi.” I said pero tumawa lang naman siya.

 

 

“Fine fine. May nakita kasi akong gumagawa ng singsing sa pinuntahan namin…maganda naman yung quality pati yung design kaya binili ko na. Legit silver to misis ko, tapos totoong diamond yan.” She then showed me a small box na mukhang lalagyan ng singsing.

 

 

I can see that Winter’s a bit nervous dahil sa mga paglunok niya at pagkamot sa batok.

 

 

“So uhm…tayo lang naman dalawa dito…walang tao kaya walang peer pressure…”

 

 

That’s when she slowly opened the box infront of me.

 

 

Lumuhod rin siya bigla sa harap ko so I think I stopped breathing for a while.

 

 

She's proposing...Oh God. Please calm me down.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Will you marry me again?...”

 

 

Sa mga oras na to hindi ko na alam ano ang nararamdaman ko.

 

 

It’s a mixture of longing, being surprised, and happiness.

 

 

Right then and there gusto kong sabihin sa kanya na kailangan pa bang tanungin niya yan?

 

 

Because I’m pretty sure she already knows the answer.

 

 

 

 

 

 

“Yes…yes I will marry you Winter. Kahit ilang beses mo pa akong tanungin…I will always say yes.” Pagkasagot na pagkasagot ko kitang kita ko na agad yung mga ngiti ni Winter. Sinuot niya na rin sakin yung singsing kaya hindi ko na napigilang yakapin siya after.

 

 

“I could’ve done better…I’m sorry hindi ko napigilang ngayon ibigay. I just miss you so much.”

 

 

“Winter I don’t care kung sa kwarto ka lang nagpropose or sa laundry room pa yan. As long as it’s you then everything else, wala akong pakielam.”

 

 

Her hug tightened.

 

 

“I really wish I could put how much I love you in words, Rina. But God knows it won’t be enough.”

 

 

“Win, even the best writer out there can’t describe how much I want you. What have you done to me huh?”

 

 

“What if ginayuma pala kita?” Pang-aasar ni Winter pero hinalikan ko lang siya.

 

 

“Then just keep doing it. Because I love this feeling under your spell.”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“What are your plans?” I asked.

 

 

Winter and I are just cuddling kahit gabing-gabi na. My head on her shoulder while I’m side hugging her habang nakaakbay siya sakin.

 

 

Uhm…kakatapos lang mag-ano…you know already what couples do after an LDR.

 

 

“Hmm…sa totoo lang doktora…kuntento na ko sayo.” She answered and I felt her caress my shoulder.

 

 

“I know it sounds cheesy pero, wala na talaga akong iba pang gustong patunayan individually. Kuntento na kong kasama kang magkape tuwing umaga, makipag kwentuhan sayo tungkol sa kung ano anong bagay, or di kaya mas gugustuhin kong suportahan ka sa mga goals mong hindi mo pa naaabot.”

 

 

“Kasi yung akin naabot ko naman na halos lahat. Lalo na yung greatest goal ko.” She added.

 

 

“And what is it?”

 

 

“To be in love again, and to love someone with all that I can give. Ang ironic lang kasi yan yung pinaka hindi ko pinagtutuunan ng pansin even if it’s my greatest—because I thought baka hindi na magkatotoo; baka sobrang tagal pa mangyari ganon.”  

 

 

Tumango tango lang naman ako.

 

 

“Any further questions Doktora Yu?”

 

 

“Hmm… I’m just curious ha. Paano kapag badgirl pala ako at redflag, will you still love me?”

 

 

Seryosong tanong!

 

 

But Winter just laughed at me kaya kinurot ko tuloy yung tagiliran niya. I'm serious!

 

 

Just wanna know kung kaya niya bang itolerate yun.

 

 

“Aray aray! Ano ba naman kasing klaseng tanong yan? Sige na nga…I can change her po.”

 

 

“Talaga lang ha? So redflag enjoyer ka?”

 

 

“Just kidding, hmm…misis ko, loving is supposed to be easy. Sometimes when it hurts too much then you should give it a second thought. Kapag kasi sinabi mong redflag ka then I assume you’re hurting me na. That’s why I think it won’t be the same."

 

 

“One of the reasons why I fell for you kasi is because you make me want to be a better person, Rina. Parang ang sarap sarap lang sa pakiramdam gustuhin ka. Alam mo araw-araw ang sarap ng gising ko, because inaanticipate kong makasama ka. So…ayun will that answer satisfy you?” Winter answered.

 

 

“Okay fine, I’ll let you go on this one. It’ll hurting you anyways.”   

 

 

“How about you doktora? What are your remaining plans?” tanong naman niya.

 

 

“To grow old with you.” I answered without much thought. Because that’s what I really want.

 

 

“Mukhang matagal tagal pa nating mafu-fulfill yan doktora.” Natatawang sagot ni Winter. “Wala bang yung medyo achievable ngayon or the next months or maybe a year?”

 

 

“Hmm…I want to meet your parents.”

 

 

“Misis ko naman! Hindi ako papayag! Masyado pang maaga.” Madramang sagot ni Winter pati tuloy ako medyo nagulat.

 

 

Parang sira…

 

 

“Sira. I mean gusto kong pumunta kung saang cemetery sila, Winter. Myghod…”

 

 

“Ay hehe kinabahan naman ako sayo. Sure, we can do that. Gusto mo bukas na agad kung wala kang ginagawa?”

 

 

“Really? Bukas na agad?”

 

Please Subscribe to read the full chapter