Isang linggo ang lumipas, hindi nakapunta si Irene sa school ni Seunghee sa kadahilanan na pinilit siyang isama ng company nila sa isang team building na kung saan ay parang naging blind date narin para sa kaniya. Drained na drained si Irene nung makapasok siya sa loob ng hotel room niya. Gusto niya na bumalik nang Maynila at matulog nalang ng matulog muna sa kwarto niya. Ipipikit na sana ni Irene ang mga mata niya nung mag vibrate ang phone niya.

Baby Girl: Hi miss Irene, gusto ko lang sabihin na super miss ka na ni Seunghee. She keeps on talking about you to me kanina. Anyways, enjoy your team building and stay safe miss Irene.

Pansamantalang nawala ang sama ng loob ni Irene sa mundo pati narin ang pagod niya. Minsan lang magtext si Wendy sa kaniya at madalas kapag patungkol lang talaga kay Seunghee. Naisip ni Irene na sana darating din ang panahon na maitetext siya ni Wendy kahit wala nang dahilan. Iba ang saya na dinadala ni Wendy sa kaniya at hindi rin mapigilan ni Irene na mas kilalanin pa ang teacher.

Baeby ko: Hi can I call you? If you don't mind. Sorry I feel so drained today kasi I just need someone to call. Tulog na si ate.

Napabuntong hininga si Irene habang inaantay ang reply ni Wendy. Nakatulala lang siya sa kama habang pinagmamasdan ang kisame. Makalipas ang ilang minuto ay nagulat siya nang maka receive siya nang tawag mula kay Wendy. "Si Seunghee lang ba ang nakakamiss saakin? Ako baby girl hindi mo ba ako namimiss?" Narinig niya ang singhap ni Wendy sa kabilang linya, napangiti naman siya saka ipinikit ang mga mata niya. "Joke lang, alam ko namang hindi, sino naman ako for you to miss me." umayos ng higa si Irene para makita niya ang langit, naririnig niya na tahimik lang si Wendy sa kabilang linya, sobrang peaceful at comfortable ng silence na bumabalot sa kanilang dalawa.

"Miss Irene..." nagulat si Irene nung biglang magsalita si Wendy. Nag hum lang siya saka inantay ang mga susunod na sasabihin ni Wendy. "May gusto lang akong itanong..." halata sa boses ni Wendy na kinakabahan siya. Hindi rin mapigilan ni Irene na kabahan. Tahimik lang niyang inantay ang susunod na sasabihin ni Wendy. "Uhm... Lahat kasi ay bago para saakin. I don't have any clue with what you're doing and with the way you're interacting with me. Do you want us to be friends?" gustong mapangiti ni Irene, sobrang cute at clueless pala talaga ni Wendy. Siguro kung sa personal niya sinabi to baka napisil na ni Irene ang pisngi niya. "I.. I'm so sorry, sobrang nabobother lang kasi ako lately and I want to know." Naiimagine ni Irene kung gaano namumula ang pisngi ni Wendy habang nakahiga ito sa kwarto niya.

"Yup, I want to get to know you better. Interested ako sayo Wendy. Was it overwhelming for you? I mean the things that I'm doing lately? I want you to be honest." Narinig niya ang buntong hininga ni Wendy sa kabilang linya kaya napaupo narin ulit si Irene sa kama. Narinig niya ang maliit na oo ni Wendy. "Okay I'm so sorry, I just don't know how to approach other people. It's my first time to be interested with someone din kasi. I'm sorry if I overwhelmed you." Mababa ang boses ni Irene habang pinagmamasdan niya ang langit, nagiisip na kung ano ang dapat niyang gagawin sa susunod.

"N...no Irene! I mean Miss Irene." Napangiti si Irene saka yumuko. Gusto niya nalang ibulsa si Wendy sa sobrang cute neto. "Y...you don't have to apologize to me. I understand." narinig niya ang pagshuffle ni Wendy sa kama niya at naiimagine ulit ni Irene ang panicked na mukha nito.

"We can be friends right?" narinig niya ang hum ni Wendy sa kabilang linya na nagpangiti sa kaniya.

"MISS IRENE GRABE PO YUNG NGITI NI WENDY HABANG KAUSAP..." hindi na natapos ni Seulgi kung ano ang gusto niyang sabihin, narinig niya nalang na natapos ang tawag na nagpatawa sa kaniya.

Hay nako Wendy ano nga ba ang gagawin ni Irene sayo.

-

Maraming bagay na gustong gawin si Wendy, at isa dun ay tapalan ng masking tape ang bunganga ng bestfriend niyang mukhang oso. Lunes na naman at papasok na sila pero hanggang ngayon ay di padin alam ni Wendy kung paano siya magkakaroon ng courage na makita si Irene pagkatapos nung ginawa ni Seulgi. "Nagpapaganda ka ha. Bakit si Miss Irene na magiging misis mo na sa susunod ba maghahatid kay Seunghee ngayon?" May nakakalokong ngiti sa labi ni Seulgi, binuksan ni Wendy ang drawer niya saka nilabas ang masking tape.

"IKAW HINDI KA BA MANANAHIMIK TATAPALAN KO NAYANG BUNGANGA MO TALAGA!!" tumakbo naman si Seulgi saka tumawa habang pinagmamasdan ang galit na si Wendy. Alam mo yun mukha siyang maliit na galit na hamster o koala o tuta o hamster di narin alam ni Seulgi. Isang malaking zoo ata talaga si Wendy.

"Ikalma mo nakabili ako ng sopas kay Ate Cora kain ka na po Misis ni Miss Irene." Tumawa nalang si Seulgi bago lumabas at nagpunta sa kusina. Sobrang saya talagang asarin ni Wendy.

Pagkatapos kumain ni Wendy ng kanyang sopas na mahal na mahal niya ay lumabas narin sila ni Seulgi at pumunta sa school. Pagkababa nila ay binati nila ang guard bago pumasok sa loob. "Seungwan!" napalingon naman si Wendy nung marinig niya ang boses ni Sejeong, napabuntong hininga nalang si Seulgi saka nanatili na nakatayo sa tabi ng bestfriend niya na mukhang sobrang uncomfortable sa nangyayari ngayon. "Good morning! May nakita akong bagong bukas na cafe binilan kita ng coffee." tumingin si Wendy sa nasa kamay ni Sejeong bago ito ngumiti ng tipid. 

"Hindi umiinom si Irene ng coffee" mahinang bulong ni Wendy, hindi naman napigilan ni Seulgi na matawa ng bahagya habang tinitignan si Wendy. Hindi niya akalain na sasabihin yun ni Wendy. "Sorry Sejeong nakapag coffee na kasi kami sa bahay ni Seulgi kanina." agad namang hinila ni Wendy si Seulgi bago tumawa at ngumisi ang oso niyang kaibigan. Alam niyang aasarin na naman siya nito at dapat nang tapalan ang bunganga niya agad agad. 

"Ano ulit Wan? Hindi umiinom si Irene ng coffee?" napairap nalang si Wendy pagkapasok nila ng faculty room. Nilapag niya ang bag niya sa ibabaw ng mesa niya saka kinuha ang tubigan niya para mag refil ng maiinom na tubig. "Yieeee tinatandaan mo mga small things about her ha. Siguro grabe yung late night talks niyo nung nakaraan." gustong gusto na ni Wendy batuhin si Seulgi, pero yung kaibigan niya ayun todo ngiti padin habang nakaupo sa upuan niya. Napatingin nalang siya sa frame sa ibabaw ng mesa ni Seulgi at hindi naman namiss ni Seulgi ang ginawa ng kaibigan niya. "Malay mo naman pag nagdate na kayo ni Miss Irene mo, ay magkapicture din kayo. Kaso di ka mahilig mag picture Wendy." umirap nalang ulit si Wendy saka umupo sa upuan niya, nilabas niya narin ang ibang mga gamit niya habang inaantay ang oras ng pasok niya. 

"Hi, excuse me." nagulat si Wendy nung marinig niya yung boses na yun, alam niya kung kanino at sino ang nag mamayari ng mga tinig na yun. Nagulat siya nang makita niya si Irene na nakatayo sa may pinto ng faculty room. "Hi Wendy!" nagwave si Irene nung magtama ang mata nila, agad naman siyang napatayo sa upuan niya, muntik pa siyang madapa dahil sa pagmamadali kaya natawa na naman si Seulgi, hindi naman halata na namiss niya si Miss Irene, pero hindi naman daw (papalag ba kayo? Di niya nga daw namiss si miss Irene). "Hey, bakit ka ba nagmamadali muntik ka pang madapa." umiling nalang si Wendy saka ngumiti ng tipid kay Irene nasa may gilid sila ng faculty room. Napatingin si Wendy nung dumaan si Sejeong na agad na tinitigan si Irene mula ulo hanggang paa. "Uhm by the way I just dropped here to give you this one. I heard on one of your podcasts na mahilig ka sa fruits. Napadaan ako on my way home from Baguio. I hope you will like the strawberries and also grapes." napangiti naman si Wendy saka tinignan ang laman nung plastic. Pero mas nagulat siya n