Long Chapter?

Irene's Pov

Sa simulang pag-bibigay ng bulaklak sakin ni Seulgi, nabwibwisit ako. Makita ko lang siya sa umaga, feeling ko sira na agad ang buhay ko.

Yung feeling na gusto ko siya na mapalayo sakin, yung tipong ayaw mo siya makita. At yung tipong gusto mo siya ipatapon sa ibang planeta.

Bwisit na bwisit talaga ako kay Seulgi noon.

Tapos yung moment na magkasama kami.

Yung nagsabi siya ng pick-up line sakin.

Peanut ka ba?

Bakit?

PEANUTibok mo kasi puso ko.

Ang corny nga nun eh, pero nagawa mong pangitiin ako.

Oo, sinabi kong 'tsk.' pero tumingin ako sa ibang direction para ngumiti nang hindi mo napapansin.

At yung isang subject na magkasama lang kami. Nagsabi ulit siya ng pick-up line.

"Irene, alam mo ba ang kahariang Berbanya ay sa'tin?"

"..."

"Kasi kay Bear at Bunny lang yun. BerBunny, ginawang berbanya nga lang."

Pagkatapos mong sabihin iyun ay pinalabas tayo ng teacher kasi sinigawan kita.

Alam mo kung bakit? Hindi kita pinansin para lang pakalmahin ang puso kong mabilis ang tibok.

Pinatitigil kita pero parang ayaw mo kaya napasigaw ako.

At pagkalabas, nagawa pa nating mag-asaran.

Yun yung ngumiti na ako sayo, the real one.

Kinabukasan, dahil ayaw kitang makita muli, sinabi ko sayo na layuan mo na ako.

Sinabi ko iyun para tigilan mo ako at para mawala narin ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

Pero ito, pinaramdam mo ulit sakin nang sabihin mo na...

"Irene, always remember that this bear will not give up."

Nauna na akong umalis para may time akong ngumiti sa sinabi mo at para hindi mo ako makitang kinilig.

Pero pagkatapos ng araw na iyun, bumalik ulit ako sa pagiging cold ko.

Pano naman kasi, nakita ko kayo ni Jimin magkasama sa milk tea shop.

Tuwang-tuwa pa nga kayo eh.

Kilala ko si Jimin kasi siya yung crush ni Suga na kilala ko rin.

Yun ang dahilan kaya galit ako sayo. Pero agad rin itong nawala ng mag-pick up line ka ulit.

Buti na nga lang naligtas ako ng mga kaibigan ko kaya dali-dali akong tumakbo sa kanila at iniwan kita.

Sorry, ayaw ko lang kasi na makita mo kong kinikilig.

Baka kiligin ka rin ;)

At nung araw na sinabi sakin nila Yeri at Joy na meron daw na dance contest. Pinasali nila ako, they even suggest na tayo maging partner.

Hindi ko alam pero bigla na lang akong natuwa.

Days passed, pinahirapan kita para makuha yung oo ko. Pinahirapan kita para nasakin lang atensyon mo, para ako lang iniisip mo.

Habang kinakausap mo ako, biglang dumating si Bogum at nakita kita sa mukhang yan. Parang ayaw mo kay Bogum.

Siguro nagseselos ka nun. Pero ayoko rin maging assuming kaya hindi ko na lang ito pinansin.

Tinanong mo ulit ako one last time sa dance, at pumayag na ako. Natuwa ka naman kasi kitang-kita na nag-spark ang mga mata mo sa sinabi ko.

Cute mo kaya.

Tapos sa sumunod na araw, masaya ka na. Masaya ka nang bumati sakin, you even gave me flowers.

Hindi lang flowers, dumami pa nga eh kaya nilalagay ko ang iba sa locker at ang iba sa bahay.

Ang yaman mo siguro, bili ka ng bili ng bulaklak nang hindi nauubos ang pera mo.

At nung nagtanong ka kung pwede bang umaupo sa harapan ko habang kumakain sa canteen, pinalayas kita.

I'm playing hard to get.

Uupo kana sana pero bigla akong tumayo, I'm just teasing you back.

At yung time na nagulat ako, you follwed me sa social media na meron ako.

You add me on Istg, Twitter, Facebook at iba pa.

Nag-post ako ng picture namin ni Bogum, napansin ko na nag-comment ka.

Ngumiti ako ng nag-comment ka ng emoji na kutsilyo kay Bogum at sabay sabing...

"Ay, napindot."

And when I accepted your friend request, you message me agad. Binabati mo kung kamusta ang araw ko, binabati mo ako ng good morning at good night. At tinatanong mo ako kung okay lang ako.

Hindi ko maiwasan na gumaan ang loob ko sayo.