Irene's Pov

Nandito ako sa isang bench at nakaupo, hinihintay na lamang na pumasok si Seulgi.

Usually kasi, every morning kahit na late or maaga siya, hindi niya parin nakakalimutan na magbigay ng bulaklak sakin.

Sa una, oo nabwibwisit ako. Pero nasanay na rin ako knowing na hindi talaga titigil ang osong yun.

Akala niya siguro ay tinatapos ko matapos kong sabihin yung sentence na yun. Natandaan niyo ba?

Pero ang hindi niya alam, every time na binibigay niya ang flowers sakin ay tinatago ko iyun sa locker ko.

At hindi na ako makapaghintay na dagdagan pa iyun. Tapos kapag siy—

Nagulat na lamang ako ng biglang may tumakip sa mata ko. Hinawakan ko naman ito at hinulaan ko kung sino.

"Hulaan mo kung sino~" Sabi ng taong nagtatakip sakin.

Base palang sa boses, kilala ko na kung sino.















 

"Bogum."








 

Tinanggal niya naman ang kanyang mga kamay mula sa pagtakip na aking mata. Tapos ngumiti sakin.

"Good morning." Pagbati niya at umupo sa tabi ko.

Ang sweet niya namang tao...







 

Ang sarap itapon.







 

Charot.












 

"Good morning too." Ngumiti tin ako sa kanya.

"Nasan na si Seulgi?" Pagkabanggit palang ng pangalang iyun, bumilis agad ang tibok ng puso ko.

Hindi ko alam kung bakit ganito ang nangyari sakin.

Every time na makita ko lang si Seulgi ay natibok na agad ang puso ko. Everytime na babatiin ako ni Seulgi, parang buo o tuwang-tuwa na ako.

Ano ba nga iyun?

"H-hindi ko nga alam eh." Utal kong sagot sa kanya.

dug dug dug.

Kalma nga puso.

"Ah, kaya hinihintay mo siya?" Pangangasar niya sakin.

Hindi ako sumagot.

"Ikaw ah, may namumuo na pala na feeling sa inyo ah." Pagpapatuloy na pangangasar niya sakin kaya pinalo ko siya sa braso.

"Ako ninong." Nanlaki naman ang mata ko ng sabihin niya yan. Naramdaman ko na lang na uminit na ang mga pisngi ko.

And the bell rang.

"Sige na. Una na ako, Ms. Kang." Sabi niya sakin bago tumakbo papalayo sakin.

Hindi ko na siya hinabol kasi nakita ko si Seulgi pumasok sa gate.

"Seulgi!" Pagtawag ko sa kanya, pero hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad.

Ewan ko, pero parang may naramdaman akong sakit...
 

- - -

Break na naman kaya pumunta na ako ng canteen at aking nadatnan ang tatlo...

Kasama si Seulgi.

"Unnie, halika." Tinawag naman nila ako and motions their hands na lumapit daw ako sa kanila.

"Hi, Seulgi." Masayan