4. Always greet her good day and night even in an app. In messager.

Bae Irene
Online

Seulgi: Hi, Irene.

Seulgi: Good morning!

Seulgi: Kamusta tulog mo? Ayos ba? Kumain ka na ba?

- seen -
 

Seulgi: Irene?

Irene: Good lang ako.

Seulgi: Ah, hehehe. Kala ko hindi. Kumain ka na ba? Masarap ba pagkain niyo?

Seulgi: Kung masarap... Penge ako.

Irene: ...

Seulgi: Syempre, joke lang.

Seulgi: Have a good morning Irene. Kainin mo yung breakfast mo, wag ka magpapagutom. Ingat ka sa pagpunta sa school.

Seulgi: Enjoy your morning :)

 

Sabi ni Jimin, good day and good night lang ang pagbati ko kay Irene. Pero, parang madami na ata. Sumobra na ata ako, nahiya tuloy ako.

Okay lang yan, wala ka namang hiya.

Bwisit. Sino nag sabi nun?

Pasalamat nga ako hindi niya ako sineen. Kapag siguro seen yun, tambak lahat ng messages niya mula sa akin.

Hindi ko maiwasan sarili ko kamustahin siya. Sumaya nga ako nung ina-accept niya friend request ko.

Kaya sana naman i-accept niya rin ako sa puso niya.

Hihihihi.

Kenekeleg eke enebe.
 

- - -

"Hi, Irene!" Pagbati ko sa kanya. Pumunta naman ako sa tabi niya para makasabay ko siya sa paglalakad.

"Kumain ka na ba?" I ask, tumango naman siya.

"Ito oh. Flowers." Binigay ko naman sa kanya ang madaming bulaklak na aking binili.

Sabi ni Jimin diba? Syempre tutuparin ko. Dagdag points.

Tinanggap niya naman ito. "Salamat." Pagpapasalamat niya.

Ngumiti naman ako sa actions niya. Cute niya. "Always welcome." Nakangiti kong sabi.

"By the way, since na maaga pa. Hatid na kita sa room mo." Sabi ko.

"Alam mo ba?" Tanong niya sa akin.

"Sama. Syempre alam ko yun. Ako pa." Pagmamayabang ko dahilan kaya pinalo niya yung braso ko.

"Silly." Sabi niya at tumawa.

Ngumiti siya. Ang ganda niya. Dapat lang pala na ngumiti siya lagi, bagay sa kanya.

"S-so?" Utal kong inulit ang aking tanong. Nautal ako kasi ngumiti siya at naramdaman ko ulit yung pagbilis ng tibok ng puso ko.

Pero lagi naman tumitibok ang puso ko ng mabilis sa tuwing nakikita ko siya.

"Sure."
 

- - -

"Seul, mukha kang tan— baliw." Sabi ni Wendy sakin, pabulong na sabi niya.

Nasa klase pa kami at nag-didicuss yung teacher sa harapan. Buti na nga lang hindi kami naririnig kasi maingay yung mga nasa harapan.

"Bakit?" Nagtataka kong