Chapter 20: Come Back

LISA

Nakipag-break ako kay Jennie. Akalain mo yun? Ako pala yung susuko saming dalawa? Pero hindi ko kayang masaktan. Napagod nalang talaga ako, paulit-ulit kong pinatunayan sakanya na wala siyang dapat ika selos pero anong nangyari? I feel like we're just going in circles. Same lang. Mag seselos siya, mag eexplain ako, magseselos siya, mag eexplain nanaman ako over and over again, rinse and repeat. 

"Seul, wala naman rehearsal mamaya diba? tambay tayo kela Wendy." Sabi ko syempre alam na ang ibig sabihin non. Iinom kami. "Oo, sige tara, kami bahala sayo. Diba Wendy?" Sabi naman ni Seul. "Oo gusto mo samin kana tumira? Inom tayo everyday hanggang mamaga mga atay natin." Sabi naman ni Wendy. Sa mga panahong to, nagpapasalamat din talaga akong kaibigan ko tong mga to. Kahit may mga tama sa utak, alam kong nandiyan sila para sakin pag kailangan ko.

"Pero yung totoo, alam namin hindi ka okay. Uso din kasi maglabas ng sama ng loob paminsan-minsan. Wag mong sarilihin." Sabi ni Wendy. Sa totoo lang kasi I hate it when people feel sorry for me. Hindi ko ugaling mag inarte. Kaso pakiramdam ko anytime bibigay rin ako. Nakakapagod din pala. Antagal mong ginusto yung tao. Nasanay ka lang sa tingin. Hindi mo naman din inakala na magiging kayo, yun pala mas mahirap din pag meron ng something sa inyo. Forever mong kailangan patunayan na worth it ka.

Dumaan ang ilan pang classes na wala akong naintindihan kahit isa. Feeling ko lumilipad lang ang isip ko sa kawalan. Iniisip ko kung tama ba  yung ginawa ko, babawiin ko ba? Joke lang hindi ko pala kaya makipag hiwalay sayo. Ganon? Simple pakinggan pero hindi ganun kadali bawiin. Nasabi ko na eh, nangyari na. Mag la-lay low nalang siguro muna ako. 

"Lisa tara na."  Sabi ni Seulgi. tumango naman ako sabay tayo at kinuha ang bag ko para maka alis na rin. "Dalian natin habang hindi pa lumalabas yung kabilang class." Sabi ko naman at nagmadali kaming lumabas ni Seulgi kasama ni Wendy pero sa hindi inaasahang pagkakataon, etong si Sowon hinarang naman ako. "Wag mo sana sinasayang si Jennie." Sabi niya sakin at muntik naman marindi ang tenga ko sa narinig ko. "Wag mo ng patulan, tara na." Sabi ni Seulgi. "Eh Ikaw? Ano bang ginawa mo sakanya? Diba sinayang mo? Kaya wag mo kong papangaralan hindi tayo close." Sabi ko kay Sowon. "Babalikan ko si Jennie. Gagawin ko lahat para tanggapin niya ko ulit." Sabi naman ni Sowon. 

"O tapos, dapat ba kong matakot sa sinasabi mo?" Tanong ko naman. Habang lumalabas na yung mga students sa room nila Jennie. pinag titinginan na kami. "Oo dapat talagang matakot ka kasi iiwan ka rin niya." Sabi niya naman sakin. "Ah ganun ba? Wag ka mag alala, pinalaya kona siya. Ayan o, puntahan mo kung gusto mo magpaka saya kayon dalawa." Sabi ko habang si Jennie  saktong kakalabas lng ng classroom nila. "Kaya kung pwede ba, wag mo na kong kakausapin as if magkakilala tayo kasi wala akong pakielam sayo." Sabi ko naman sabay talikod at alis. "Lisa! Wait!" Sigaw ni Jennie. 

Hindi na ko lumingon pero naramdaman kong hinabol niya ko. "Lisa, kausapin mo naman ako." Sabi niya sakin nung naabutan niya kami nila Seulgi. Back hug. Yun ang ginawa niya. hindi ako makagalaw