Nakilala ko sya during high school days. 

Same year but not same section. 

Sa pagkakaalam ko sya nalang yung never kong naging kaklase sa buong batch namin. 

I have my eye on her for I don’t know how long na and napansin ko na she’s pretty cute kung tutuusin. 

I still remember when my name was called nung nag aannonce kung saang section ka kasama then after ng pagkarami raming names na tinawag narinig ko yung sakanya.

I was shocked and surprise at the same time.

Kasi at last naging kaklase ko rin sya.

Hindi naman sa hinihintay ko na mangyare, it’s more like na parang ang sarap sa feeling na naging kaklase mo lahat ng kabatch mo.

“Kang Seulgi”

I smiled to myself.

There. There at last.

First day of school palang and I was a bit surprised na kahit saan kang mapuntang section e may mga kaibigan ka.

Dumaan ang mga araw and di parin tayo nakakapag usap but it’s fine.

Base sa mga nakita ko sayo sa mga nakaraang araw, mabait ka and easy to approach.

So hindi ko rin alam kung bakit di pa nga kita kinakausap e.

Dumaan ang dalawang linggo and wala pa ring nagaganap na pag uusap sating dalawa.

Inaasar na nga ako ng mga kaibigan ko na baka crush kita kaya di kita malapitan or makausap man lang.

I shrugged them off and didn’t think about it that much.

Well yun yung akala ko kasi as another week has passed napansin ko na mas hinahanap na kita.

Mas tinitignan na kita ng mas matagal.

Mas gusto ko yung lagi kang nakikita.

And mas gusto na kitang kausapin.

And doon ko narealize na, yeah maybe I have this little thing called crush sayo.

Wala naman akong nakikitang mali since you’re cute and nice din.

Hindi ko muna sinabi sa mga kaibigan ko yung findings ko about sa feelings ko sayo.

Gusto ko lang muna ienjoy yung ganto lang bago ako mabugbog sa mga pang aasar nila.

A month has passed and nag bago ng seat plan and sobra yung pag papasalamat ko kay God at sa adviser na rin natin.

“Hi.” Bati mo sakin nung umupo kana sa tabi ko.

Ngumiti ka at binalik ko naman sayo yun.

I maybe calm outside but inside alam kong hindi.

Yung beating ng heart ko is sobrang ramdam ko.

Is this normal para sa tinatawag na crush thing, I guess not?

“Joohyun, diba?” Bumalik ako sa ulirat ko at napatingin sayo.

I