“Sino ka naman sa part na yan?” 

Panunuya sa kanya ni Irene habang nilalapag ang hinandang meryenda sa center table ng sala nila Seulgi. At home na at home sya. Ganon talaga kapag legal ka both sides. At aangal pa ba ang magulang ni Seulgi kung si Irene ang kasintahan ng anak nila? 

“I’m confused,” maikling sagot ni Wendy nakahiga sa sofa, tinititigal ang napakalaking ceiling fan na ni minsan ay hindi pa nya nakitang nakabukas sa tuwing dumadalaw sya. In short, for decoration. 

Or baka madamot lang talaga si Seulgi kaya ganon. No one knows.

“About what? Kung isa nanaman yan sa mga weird thoughts mo ay hintayin mo nalang si Seulgi na bumalik. Aakyat na ako sa taas. Pakisabi nalang na iiglip muna ako,” paalam nya at tsaka ginulo ang buhok ni Wendy. 

“Ang nice kapag may label at legal kayo ‘no?” 

Naupo ng maayos si Wendy. Kumuha ito ng nakahaing empanada at kumagat. Tinitignan ang papaakyat na pigura ni Irene sa hagdan. 

“Hindi ko naman kasi dinate si Seulgi para may maharot lang. Hindi na ako teenager. I want something serious and I am lucky enough na she does too. We want to be part of each other’s lives and that means meeting the family,” nagkibit balikat si Irene na tinititigan ang bestfriend ng kanyang nobya. 

“But, what if nameet nyo na yung parents ng isa’t-isa pero you guys aren’t a thing?” 

“Friends do that, Wendy. Pinakilala ka ni Seul sa parents nya diba?” 

“Yes but it’s different. My mom thought we are dating tapos her mom saw me topless sa facetime nila and now she wants to see her daughter’s ‘special someone’ every now and then.” May pagkalito sa boses ni Wendy.

Pagkatapos ng nangyari sa kanilang dalawa, things became a bit different. Hindi alam ni Wendy pero something was different bukod sa nadagdag sa kanilang routine.

They do it casually since it first happened. Parang naging normal part ng pag hangout nila together. She’ll come over to Joy’s house and things just happen naturally. Minsan meron, minsan wala. Pero, other than that, ganon pa din sila sa isa’t-isa.

Pero may something. And that something bugs Wendy. 

Kaya sya napasugod sa bahay ni Seulgi. 

“Tungkol ba ‘to kay Joy?” Bumaba sya sa hagdan at nagtungo sa pwesto ni Wendy at sumalampak sa tabi nito.

“Duh. Siya lang naman ‘tong nakakasama ko palagi.” 

“Gusto kitang kutusan alam mo ba ‘yon? Inaantok na ako.” 

“Sorry, nako-confuse lang talaga ako sa mga nangyayari.” 

“How about you go to her house. Umupo kayong dalawa at mag usap,” tinatamad na sagot ni Irene.

“Kasi! Sinabi ko naman sayo na huwag mong gawing komplikado mga bagay bagay diba? Kung gusto mo sya sabihin mo sa kanya,” dugtong pa niya.

“Wala akong nararamdaman para kay Joy. At isa pa, kahit naman magkagusto ako sa kanya wala ding mangyari kasi hindi naman sya interesado. Ayokong mareject.”

“Ah, so mas iniisip mo pa yung pride mo kesa mag isip ng tama?”

“E wala naman din kasi talaga. Basta may something lang akong nararamdaman. Di ko pa mawari.” Napakamot ng batok si Wendy at ginulo ang buhok.

‘Lord ano ba kasi yon—ay galit ka yata sakin ‘no? Sige po later nalang baka busy ka.’ 

“E kung itigil mo yang pakikipagkarat mo kay Joy. Kasi masama kutob ko dyan, Wends. Walang magandang nadudulot yan kundi sakit. Sakit sa puso saka sakit sa ari,” masungit na