Nang mag alas-singko na ng hapon ay sapilitang pinaalis ni Wendy ang mga tropa. Sapilitan kasi nageenjoy pa ang mga ito makipaglaro sa mga aso at makipagkwentuhan kay Joy. Tahimik lang sya habang nakikipagtawanan si Joy sa tropa nya.

“Bakit mo sila pinaalis agad? Aayain ko sana silang magdinner dito,” kausap sa kanya ni Joy.

Magkatabi sila ngayon sa sofa. Naghahanap nanaman ng pwedeng panuorin. She’s wearing Joy’s clothes matapos syang paliguin nito dahil sa dumi ng damit nya kakaharot sa mga aso but not before bathing the dogs. Hindi naman sya napigilan ni Joy.

“Ay nako. Don’t even think about it. Baka may mabasag lang na plato mo sa sobrang gulo nila. Parang di mga college,” paninirang tunay ni Wendy sa tropa nya.

Babalik pa kasi ang mga ito bukas para tulungan sya sa garden. Ayaw nya sana kaya lang kailangan nya talaga ng tulong.

“Grabe ka naman sa mga kaibigan mo. Gusto ko lang magthank you kasi tinulungan ka nila sa garden.” Dumantay sya kay Wendy saka inamoy amoy nanaman ito.

“Hindi na amoy baby.” Sumimangot ito.

“I smell like you na ‘no? I smell nice.” Inamoy ni Wendy ang sarili. Amoy Joy nga. Amoy paraiso.

“Mas gusto ko yung amoy baby ka,” reklamo niya pero patuloy pa rin sa pagsinghot sa t-shirt.

“Hayaan mo, bukas mag-aamoy baby ako. Sa sobrang amoy baby ko baka pakainin mo na ako ng cerelac,” panloloko ni Wendy saka inakbayan si Joy na dumantay naman sa dibdib nya. Nilaro nya ang buhok nito. Ang lambot.

Sa paanan nila nakahiga ang tatlong aso.

“Dito ka ba magdidinner?”

“Do you want me to?” Nakaramdam si Wendy ng pagtango. Edi dito sya magdidinner. “I’ll cook for you later.”

“Totoo ba yung sinabi ng mga kaibigan mo?”

“Na ano? What did they say?” Nag-angat ng mukha si Joy.

“Na kapag hindi ka okay, bigla ka nalang nawawala. Totoo ba yun?”

“Oh, that. Yes? Kinda. Nakalakihan ko na kasi. That’s what I do kapag masama ang loob ko kay Daddy. Kesa may masabi akong masama. He does it too. Sa kanya ko yata namana. Kapag may hindi kami napagkasunduan or sila ni Mommy, lalayas yon. Kaya ganun nagagawa ko kapag di ako okay sa mga kaibigan ko.” Tumango-tango si Joy.

“How about sa significant other? Have you done that?”

“I do. Most of the time actually. Nakakahiya man pero ganun ko isolve yung problems ko kahit sa kasintahan ko. Pero I always come back naman the next day. Ayoko ko lang talagang may masabi akong hindi maganda. I did it once and I’ll never do it again. Sabi nga ni Seulgi, iba daw tabas ng dila ko kapag nagagalit ako,” napabuntong hininga sya.

“Thats...”

“I know. Kaya since first year college, hindi na muna ako pumasok sa relationship. Feeling ko hindi pa ako ready dahil sa ugali ko.”

“Or hindi talaga sila yung para sayo,” suggest ni Joy.

“So sinong para sakin? Ikaw? Joy ha, crush mo yata ako e,” tukso ni Wendy. Hinampas naman sya sa tyan ni Joy.

“Gago. I might consider Jisoo nalang no.” Napabangon tuloy Wendy.

“Ano kamo? Si Jisoo? Gusto mo si Jisoo?”

“Why not? She said that she’s available daw. Kung ayaw ko daw sayo, sa kanya nalang,” ngumisi si Joy.

“Yuck. Ang pangit ng taste mo! Dyan ka na nga. Magluluto na ako ng dinner. Kakalasahan ko kasi ang bland ng taste mo,” tumayo si Wendy at padabog na pumunta sa kusina. Sinundan naman sya ni Neutron. Naging paborito na sya nito.

Natatawa nalang na niyakap ni Joy si Proton na lumundag sa tabi nya.

“See that baby? Ang tawag don, pikon.”

“I heard that!”

——

Marahang binuksan ait isinara ni Wendy ang pinto ng kanilang bahay.

“Wendy, anak,” ang bumungad kay Wendy pagkapasok nya.

.

Nasa sala ang mommy nya. Nakasuot ito ng pyjama at umiinom ng kape. May nakapatong na laptop sa hita.

“Mi! I thought nasa Cebu ka pa hanggang bukas?” Nilapitan nya ang ina saka bineso.

Kaya ang lakas ng loob nyang umuwi ng alas-onse kasi akala nya wala siyang daratnan sa bahay.

“Who told you that?” Nilapag nito ang laptop sa center table.

“Si Daddy? I asked him kagabi.” Napairap naman ang mommy nya.

“Tumatanda na kasing yang daddy mo kaya ganyan. I told him my business trip was cut short kasi sinugod sa hospital yung asawa ng ka-business deal ko,” paliwanag ng mom nya.

“Ikaw naman. Bakit late ka na umuwi, ha? And heard from our guard na maaga ka daw umaalis ng bahay,” tinaasan sya ng kilay ng mom nya.

‘Lord naman e! Ang saya saya ko kanina e. Di mo pa binigay sakin ‘tong araw na ‘to.’

“Uhhh... Jogging?”

Please Subscribe to read the full chapter