“Ang aga mo naman! I-thirty pa lang, o!” pupungas-pungas pa si Joy bago pinatuloy ang bisita.

“Akala ko si tita Daisy mo yung maabutan ko e,” nakangiting binuksan ni Wendy ang gate at saka ipinasok ang kotse sa loob ng garahe.

Feel at home na sya. Isang linggo nya na ‘tong ginagawa simula nang magkaron sila ng maayos na pag-uusap ni Joy. Masaya naman pala siyanh kasama. Clingy sya and she loves attention pero may times na seryoso sya kaya napapatulala na lang si Wendy kapag ganon. Intense kasi ito tumingin, nagiging mahiwaga ang mga mata nya; nanghahatak. Kaya kapag ganon, napapaiwas nalang siya ng tingin. Mahirap na baka malunod sya.

‘Doon lang tayo sa ibibigay ni Lord, ‘di ba? Ginagalingan ni Lord kaya wala pa.’

“Hindi na pupunta si tita Daisy dito. I talked to her already. Andito lang naman yun kasi wala akonh kasama,” anunsyo ni Joy. Hinihintay nyang isara ni Wendy ang gate bago sila pumasok sa loob ng bahay.

“O? Ok lang yan, andito naman ako,” inakbayan nya si Joy papasok ng bahay, bitbit ang isang ecobag.

“Sira.”

“Tamang-tama, nagdala ako ng breakfast. Kain na tayo?” Paglapag nya ng eco bag sa dinning table, nakita nya si Joy na dire-diretso sa pag higa sa sofa. Nilapitan nya ito saka marahang niyugyog ang balikat.

“Stop! I’m sleepy,” she replied, voice muffled by a pillow.

“I brought food. Kain tayo?”

“It’s still five, Wendy.”

“Correction, it’s five forty six,” nakangiti lang si Wendy.

Inalis ni Joy ang nakaharang na unan sa mukha saka sinamaan ng tingin ang kasama. “Bakit ba ang energetic mo? Hindi pa nga masyadong sumisikat yung araw!”

“Masarap tulog ko kagabi,” Wendy chirped

“Mine’s not.”

“So hindi ka nagenjoy kausap ako?”

Since three days ago, nagsimula silang mag-usap sa phone. Thirty minutes. Pero last night, napasarap yata ang usap nila at inabot ng one hour and thirty.

“I do! Ang ibig kong sabihin, kulang pa yung tulog ko. I enjoyed every bit of our conversation, Wendy,” nagiinit ang mukha ni Joy kaya nagtakip sya muli ng unan pero inalis yon ni Wendy.

“Same here. Ewan ko ba, since our first call, nagiging maganda ang gising ko. May magic ka yata,” pagdedeklara nya. Hindi alam ni Joy kung anong isasagotnya kaya nagiwas nalang sya ng tingin.

“Since maganda ang gising ko, hayaan muna kita matulog hanggang seven? Is that okay? Saka tayo kumain.”

——-

“Bumili ka na ng paso?”

“Hmmm. May nakita akong bilihan last time na pumunta ako dito. Ngayon ko lang naalalang dalhin.” sinimula nyang buhatin isa-isa ang anim na paso patungo sa garden. Inaamin nya, malaki nga pala ang napinsala ng pagkakalaglag nya sa puno. Ang kapal ng nalaglag na sanga. Di bale, papagandahin nya ang garden na ‘to sa abot ng makakaya nya.

Then, she saw Joy, playing with her dogs. Parang bumagal ang oras sa pag lundag ng mahaba at itim nyang buhok na pinapakinang ng sinag ng araw. Kitang kita nya yung pag lawak ng ngiti nito dahil sa tatlong doggy. Parang music video lang. What a sight.

“Sit. Electron, sit? Good boy!”

“Proton, come here baby. Up? Good boy!”

“Where’s my baby girl? Is that you? Neutron is that you?”

She’s petting them nonstop. Hindi alam no Wendy pero parang gusto nya din ipet ang ulo nya ni Joy. Gusto nya din maging good girl....what.

‘Wait, what?! Nah!’

Napailing sya ng todo sa kalokohan nya.

“Hoy! Ayos ka lang?” Sinalubong sya ng napakalapit na mukha ni Joy. Tumingkad ang kulay ng mata nito dahil sa araw.

“I’m-yes! I’m fine! Nasobrahan lang siguro sa sinag ng araw. Yup! That’s it. My eyes got you know—here, bagay sayo.”

Bigla bigla nalang sya napadampot ng bulaklak saka sinuksok sa bandang tenga ni Joy. Tangina sana di nya nalang ginawa. Kasalanan ng araw.

“O? How do I look?” She posed.

Damn.

“You look... wonderful.”

Kung pwede lang magkomento ang mga aso sa ginagawa ng dalawang tao sa harapan nila. Bakit sila namumula? Bakit sila nagtititigan? Bakit hindi pa sila nagdidilaan ng mukha? Asan ang buntot nila?

Then may nagring. Wendy’s phone.

“Dude! San ka? Kasama namin si Jisoo! Ngayon lang nagparamdam ang tanga, e last week pa pala ‘to nakauwi!” Dirediretsong sabi ni Moonbyul.

“I’m with Joy diba? Six pm pa ako aalis,” tinignan nya