Yung isang normal na hakbang ni Seulgi ay malaki at laging may ere ng pagmamadali. Di niya yun magawa ngayong araw. Dahil sa isang hakbang niya ay may kaakibat na pisil sa kamay niya na ikamamatay ng kanyang mga daliri at isang maliit na hikbi mula sa akay akay niyang dalaga.

                Worse? Nakatala na ang una niyang late sa tanan ng buhay niya.

Maraming bagay ang tumatakbo sa utak ni Seulgi nung mga oras na yun. At kalahati dun sa mga bagay na yun ay involved ang babaeng halos di niya kilala pero tinutulungan niya sa mga oras na dapat nagkakape na siya sa opisina.

                Bilang ni Seulgi yung mga minuto na wala siya sa opisina.

                Pero di niya yun binibilang kasi late siya o ano.

                Binibilang niya yun kasi may katumbas itong iba.

                Binibilang niya yun kasi yun yung mga sandali na hinahayaan siya ni tadhana mahawakan yung kamay ng babaeng sa sobrang takot sa heights eh kailangan mo pang akayin patawid ng isang overpass. Ang dyahe nung circumstance pero ewan. Sulit.

                “Pasensya ka na ha?”ani ni Irene. Di siya makatingin kay Seulgi. Nakayuko lang siya at parang hinihila ang buong katauhan niya para lang makatawid.

                “Okay lang” maiksing sagot ni Seulgi.

                “Nakakatawa noh? Na kailangan ng isang full grown adult gaya ko ng tulong para makatawid ng overpass.”

                “Lahat naman tayo may takot.”

                “Well mine is very unreasonable and masyadong malala. Nakakahiya”. Tumingin sa kanya saglit si Seulgi. Halos nangangalahati pa lang sila sa pagtawid pero mukhang hihimatayin na ‘tong kasama niya. Di alam ni Seulgi yung isasagot kaya minabuti na lang niyang ibahin yung topic.

                “If you don’t mind me asking. Paano ka nakakatawid during regular days?”

                “You mean days na di ako nakakatagpo ng taong di aakalaing scammer ako para matulugan?” pabiro niyang sabi. Napangiti naman si Seulgi. Ajujuju.

                “Actually, lagi akong hinahatid ng bestfriend ko or ng boyfriend ko”. Di napigilan ni Seulgi na mapatingin sa kabilang dako. Nga naman. Sa ganda niyang yun, imposible na wala siyang jowa.

“Pero si besty, out of town dahil sa business trip. Si boyfie naman, well EX-BOYFIE, eh iniwan ako kanina sa overpass na to matapos niyang makipag-break sa akin. What a .”

                Napatingin naman si Seulgi kay Irene. Masyadong maraming facts na binato sa kanya, di niya alam ang uunahin. Kinailangan niya ulit isa-isahin:

1. Dalawang tao lang ang usually naghahatid kay Irene.

2. May boyfriend siya (boo)

3. Nag-break na sila (yay???? ajujujuju)

4. Siya yung umiwan kay Irene ngayon sa overpass gayong alam niya na takot ito sa heights.

5. Isa na lang ang natirang maaaring maghatid kay Irene patawid ng overpass.

So ano na Kang Seulgi? Nakapag-isip ka na ba?

                “Ansama naman niya” maikli na sagot ni Seulgi.

                “I know right. Di ko alam kung paano kong natiis yung apat na buwan kasama siya.”

Napansin ni Seulgi na medyo nagrerelax si Irene kapag kinakausap niya ito. Mas di niya kasi napapansin yung taas at yung mga kotse na nasa baba. Minabu