WINTER. 

 Samahan ng mga gangster (Cansejos Edition) 

Active Now 10:12 AM

Wendy: ano na balita diyan

Wendy: wala pa akong narerecieve na email kay mama 

Chaewon: Hindi ka na kasi niya mahal HAHAHAHAH

Wendy: sml

Chaewon: Pumunta ka lang sa espanya nag-iba na ugali mo 

Chaewon: po*

Wendy: sml

Chaewon: inulet

Wendy: btw, nasaan si Winona

Chaewon: Winona HAHAHAHA AWIT

Winter: Nasa hospital ako 

Wendy: Bakit ka nandyan??? 

Winter: Monthly checkup, duh

Wendy: Ay oo nga pala xd

Winter: Masyado mo naman akong miss

Wendy: ulol, kinakamusta ko lang kayo kasi dito na ako titira 

Winter: Kung ganon, benta ko na xbox mo 

Wendy: benta mo, kaya kong bumili ng bago

Wendy: ANW mukhang tulog pa si Ate Taeyeon 

Winter: puyat iyon, sobrang late natapos sila kahapon 

Winter: gtg na, bye 👍 

Binulsa ko na yung phone ko and went inside sa office ni Doctora Santiago. I’m here for my monthly checkup. Growing up as sakitin ay struggle sa buhay ko, i always need to attend this s para na momonitor ang health ko. 

Nothing serious naman pero kasi I easily get sick lalo na kapag may times na napapabayaan ko na sarili ko. You can’t blame me, academic achiever ako and I seek for academic validation. 

Pagpasok ko palang sa office ni Doctora ay nakita ko na inaayos niya yung mga libro niya sa shelf at nang makita niya ako ay she has this bright smile on her face. She’s not usually very happy but she knows very well how to warmly greet her patients. I don’t know much anything about her life except her family but the deets are all just external infos — though she sometimes gives me a little context on what she's telling about.

After all the test na ginawa namin and some little catch up ay natapos rin ang checkup ko. Buti na lang ay weekend ngayon and I didn’t missed anything sa school. May mga schedule kasi ng checkup ko na tumatama sa school days ko and I always get annoyed dahil feeling ko ay ang dami kong na missed na activity. 

Hinatid na ako ng driver namin pauwi. Ako lang usually ang pumupunta sa monthly checkups ko dahil busy ang family ko. It’s not always like that naman, my sisters would make time for me para samahan ako kapag available sila pero today kasi ay busy silang lahat. 

Ate Wendy is in Spain.

Ate Taeyeon is in Baguio for their taping. May new movie project.

Chaewon is in her recital today. 

Mom is at work. 

Hindi ako sa nagdadrama or anything, pero sanay na ako na mag-isa lang sa bahay kapag busy silang lahat. May mga pagkakataon talaga na katulad nito ang I am not complaining na– 

Wait…

Recital ngayon ni Chaewon…

! 

Agad kong sinabi kay Kuya Pedro, yung driver namin, na dumiretso kami sa school para pumunta sa recital nila Chaewon. I almost forgot about it, hindi talaga ako patatawarin ni Chaewon kapag nakalimutan ko yung recital niya. 

She already bought me tickets dahil ako lang naman yung available sa araw na ito and my checkup won’t take much time. But I didn’t expect na mapapasarap ang catch up namin ni Doctora. 

Nakarating naman kami on time sa school, medyo nahirapan si Kuya Pedro sa pag park dahil ang daming sasakyan. Nang makapasok ako sa auditorium ay medyo madilim na ang loob tapos nakaharang pa rin yung theatre drapes pero marami ng tao sa loob. Which is making me hard to find available seat na makikita agad ako ni Chaewon. Napansin ko na mas maraming mga parents ang mga nandito and kakakunti lang yung mga nakikita kong mga students. 

After walking sa side ng auditorium ay may nakita na akong available seat, five rows far from the stage but i’m sure na kita na ako dito ni Chaewon....or I will just text her. 

I didn’t take notice kung sino yung katabi ko dahil gusto kong mauna sa seat na ito dahil ang hirap makipag siksikan. When I feel comfortable sa seat ko ay nilabas ko na yung camcorder naming apat, kind of old na pero the quality is in good condition pa rin naman. 

Need ko video-han ang recital ng sister ko sa camcorder instead sa phone ko dahil lagi kong nirereset ang phone ko, trip ko lang eh. But the other and acceptable reason is that this camcorder captures every moment of our lives. My sisters and I want to store every events in our life sa camcorder na ito — it’s like our precious possession. 

We believe kasi na if ever we finally lost our memory, we have this camcorder to look back and recollect the pieces of our life we unintentionally forget. 

Wow ang deep, pero ganun talaga kaming magkakapatid. 

Inayos ko na yung camcorder para ready na ako mag video mamaya. Need na pala amin bumili ng bagong tape dahil mapupuno na yung sa lumang tape. Gonna take note of that. 

Bigla naman nag palakpakan yung mga nasa front row kaya napalakpak kaming mga nasa bandang hulihan na row.

Umilaw lang pala yung stage akala ko naman ayun na. 

“Wala pa pala, bwiset..” 

Napalingon naman ako sa katabi ko sa left side, nagulat ako nang nakita ko si Katarina. Oh me. Inalis ko nalang yung atensyon ko sa katabi ko at kinuha yung phone ko para itext si Chaewon. 

Winter: tagal naman mag start @chaewon

Winter: btw, nasa 6th row ako, bandang left side

Winter: wearing a brown cardigan 

Winter: 'wag kang kakabahan, break a leg (literal)

“Pakibabaan brightness ng phone mo, nakakasilaw kasi Miss.” 

Nang inangat ko yung ulo ko para tignan kung sino yung nagsalita ay nagulat ako dahil nakatingin sa akin si Katarina. When I see her reaction like she finally recognize me ay pinatay ko na yung phone ko. 

“Anong ganap mo dito?” I asked nonchalantly. 

We are in the same section but we barely talk.