It's been almost two weeks since we got home from El Nido. 

A lot of things happened. 

Case was filed against Soobin however until now wala pa ring nangyayari, maybe because hindi namin alam kung gaano kalakas ang kapit ni Soobin. Maybe kaya malakas ang loob niya gumawa ng kagaguhan dahil alam niyang maraming kapit ang pamilya niya. Heeseung didn't know about Soobin's plan kahit siya nagulat when he heard about what happened dahil ang alam niya gusto lang talaga ni Soobin makasama si Winter though hindi siya nag-deny about sharing Winter's private photos kay Soobin, I want to punch him because of that. Winter trusted him but what hell did he do? 

Masyadong magulo sa bahay ng mga Kim ngayon, noong isang araw nga lang ay nagpunta ang lawyer ni Soobin dito para makipag-areglo na lang dahil ayaw din naman daw siguro ni Mr.Kim na ma-drag pa ang candidacy niya dito dahil once na lumabas pa raw ito sa press panigurado na maapektuhan lahat ng pinaghirapan niya. 

"Come on, the kid was drunk." 

"Let's just settle this privately." 

How can he even say that? After the trauma Soobin gave to Winter? 

But of course, Mr.Kim didn't agree he love her daughter so much and he'll make sure to send Soobin to jail whatever it takes. 

"Hi, Ate." napatingin ako sa may pintuan ng pumasok si Ningning balik na rin kasi ang klase niya. "Kumusta sa school?" agad kong tanong sa kanya, inilagay niya ang bag sa may sofa atsaka tumabi sa akin. "Ayos lang, Ate. Nakakapagod may mga aasikasuhin pa nga akong homework mamaya." 

"Make sure na mag-dinner ka muna or magpahinga saglit bago ka gumawa ng homework." bilin ko sa kanya ayoko kasi na pinipressure niya ang sarili niya sa pag-aaral. 

"Hmm. Ate..Si Ate Winter ba lumabas na ng kwarto niya?" napatingin ako sa taas ng tanungin ako ni Ningning dahil buong araw lang nasa loob ng kwarto si Winter, she didn't even eat today. Nagdala naman ng pagkain si manang kanina but she said hindi raw siya gutom. "Hindi pa rin?" napabuntong hininga na lang ako. "I miss Ate Winter, nag-aalala na ako sa kanya. Kahit sila Ate Gi nagtatanong sa akin kasi hindi raw sumasagot sa mga messsages si Ate Winter." 

"I'll check her later." 

I don't know what happened but Winter started acting differently pagka-uwi pa lang namin dito. Well hindi naman ganyan kalala nung una kasi first week since we got home palagi ko lang siya naabutan sa may kitchen ng dis-oras ng gabi, umiinom. She said hindi siya makatulog tinatanong ko naman siya anong problema but palagi niyang sinasabing wala then she will ask me kung may masakit pa ba sa akin or what. 

Magaling siya magtago ng nararamdaman niya. She's obviously the type of person na prefer i-keep lahat sa sarili niya, I just realize it when she told me about Yeji's dad. She never told her feeling about it to anyone, I think even her friends doesn't know what Winter have felt when it happened. I guess she just told me that thing because she got scared na it will happen to me as well.

"I'll rest na muna ate, mamaya na lang po ako magdi-dinner." Ningning took her bag atsaka umakyat sa kwarto para magpahinga. Napatingin naman ako sa wall clock almost 9 pm na pero hindi pa rin lumalabas si Winter. Isinara ko ang libro na binabasa ko atsaka tumayo, maybe it's better to check on her now. 

Or maybe I'll bring her something to eat? 

Dumiretso ako sa kusina para ipaghanda ng dinner si Winter dahil buong araw siyang hindi kumain, hindi ako cook I'm just preparing the food na niluto nila Manang for dinner kanina. I hope kainin niya to dahil baka magkasakit na siya sa ginagawa niya. Sobrang worried na rin for sure yung mga friends niya sa kanya, they actually visited her kahapon but hindi niya hinarap yung mga kaibigan niya. 

"AAAHHHHHHHHHH!" 

Winter? Agad akong tumakbo nang marinig ko siyang sumisigaw. Sinubukan kong buksan ang pinto niya pero naka-lock ito. 

"BITAWAN MO AKO!!!!!" 

What the ?! 

I almost forgot na may spare key ako ng room niya just in case, I took it atsaka binuksan ang kwarto ni Winter. 

"Winter!" I ran to her to wake her up dahil nanaginip siya. "Winter, wake up!" napabalikwas siya ng bangon ng tapikin ko ang pisngi niya. "K-karina.." nagulat na lang ako ng bigla niya akong yakapin. 

She was crying, and shaking so bad. 

"Shh..you're fine, Winter. I'm here." I slowly wrapped my arms around her, naramdaman ko naman ang pagsara ni Ningning ng pintuan dahil napalabas din siya ng kwarto kanina ng marinig si Winter. I continued caressing her hair to calm her down, basa na ang t-shirt ko ng luha niya but I really don't mind. 

Nang maramdaman kong kumalma na siya ng konti ay kinuha ko ang baso sa may bed table niya at nilagyan ito ng tubig upang painumin siya. "Uminom ka muna ng tubig." kinuha niya naman ang baso atsaka uminom ng tubig pagkatapos ay bigla na lang siyang natulala at umiyak ulit. 

"Winter.." I wiped the tears on her face using my thumb. She was having nightmares about what happened to her in El Nido. 

"Why..?" nakatingin lang siya sa kawalan. "Why do I always have to see h-him..?" her voice cracked and this time she looked at me. "Karina..k-kung hindi ko siya napapanaginipan..palagi kong naalala yung nangyari.." and Winter cried again.

"I'm sorry.." I don't know what to do kaya naman niyakap ko na lang siya naramdaman ko naman ang mga kamay niya sa bewang ko. I hope I can say something to make her feel better but alam kong wala akong magagawa. 

My heart hurts seeing her like this. WInter doesn't deserve this, no one does. Look what Soobin did to her. If I can just kill him right now, I will definitely do it.

"You should have told me.." I whispered, " you should have told me na you're having nightmares, I could have.." huminga ako ng malalim. "I could have probably stayed here with you para bantayan ka." 

"It wasn't this bad at first..iinom lang ako then makakatulog na ako ulit but it got worst when I heard his lawyer talking about settling this just because he was just drunk." hindi pa rin humihiwalay sa pagkakayakap sa akin si Winter kaya hinayaan ko na lang siya maybe comfortable siya or maybe it somehow help her to calm down dahil she started talking na about it. 

"How can he say that? You..You almost died, Karina." Winter looked at me, sobrang mugto ng mata niya. "I can't..I can't forgive him." 

"I know, Winter. I know.." God, I'm not good with words I..I really don't know what to say, I'm scared that I might say something wrong or whatsoever. "Gusto mo bang buksan yung window? para makalanghap ka ng hangin dahil buong araw kang nakakulong lang dito." 

Tatayo na sana ako para buksan yung window nang bigla siyang magsalita. 

"Can we go for a ride?" I looked at her, "you said I need air." 

"Wait, are you sure about this?" napatingin ako kay Winter habang sinusuot niya ang helmet. "Akala ko ba ayaw mong nasakay sa motor lalo pag ako nagdadrive?" tanong ko sa kanya, akala ko kasi e kotse ang gagamitin nung sinabi niyang she wants to go for a ride. 

"Can we just go please?" pakiusap niya sa akin, isinuot ko na ang helmet ko atsaka sumakay sa motor naramdaman ko naman ang paghawak niya sa balikat ko ng sumampa rin siya sa motor. Pagka-start ko ng motor ay agad siyang yumakap sa may bewang ko, napansin ko na Winter became more comfortable around me parang before ayaw na ayaw niya dumidikit ako sa kanya e, I'm not complaining naman I like it actually na she's comfortable around me.

I drove calmly, if you know what I mean. Hindi ko talaga alam saan kami pupunta dahil wala naman siyang sinabi. Iniisip ko tuloy kung ako ba magdedecide kung saan kami pupunta. 

Hay bahala na nga.

"Oh my God, Karina." tinanggal ko ang helmet ko atsaka tumingin kay Winter. "What are we doing here?" hindi niya makapaniwalang tanong. 

"Congrats marunong ka na magtanggal ng helmet." pang-aasar ko sa kanya, inirapan niya lang ako. 

I missed that. 

"Seriously? in the middle of the night really?" napatingin si Winter sa paligid niya, she looks scared. 

"Takot ka ba?" 

"We're in a ing cemetery, what the --" Winter startled when she felt the wind. "Umuwi na tayo." 

"Sayang naman drinive ko para pumunta dito." 

"Bakit ba kasi dito tayo pumunta?" 

"Whenever I'm having hard time palagi akong pumupunta sa sementeryo." kinuha ko ang helmet sa kanya atsaka ito ipinatong sa motor. 

"Kakaiba rin trip mo e pero wag mo naman ako idamay, di nakakatuwa mamaya may multo dito." natawa ako sa sinabi niya. 

"Hindi malabo, sementeryo to e." 

"I hate you." 

"The reason why I go sa sementeryo kasi that's the only place where I can talk to my parents." 

"Bakit dito hindi naman dito nakalibing yung--" natigilan si Winter nang ma-realize niya kung bakit ko siya dinala dito.

"Nakita ko yung picture mo with your mom sa kwarto mo, so I thought na she's really important sayo. I thought maybe you need to loosen up a bit, talk to her right now? it helped me somehow whenever I'm having a hard time, it almost felt like they were just beside me."

"Mommy." napayuko si Winter, "I missed her so much." she's crying, maybe hindi ko dapat siya dinala dito. 

"Oh God, I'm sorry Winter. I just thought it might help--" 

Nagulat ako ng bigla na lang siya maglakad palayo, she was walking papunta sa isang puntod kaya naman agad akong sumunod sa kanya. "I didn't even bring anything for her." Winter sighed, binasa ko ang pangalan na nakalagay sa puntod na hinintuan niya. 

Kim Jihyun. 

"Gusto mo ba ng alone time? I can just wait doon sa may motor." 

"Diyan ka lang baka may multo pang magpakita e." napailing na lang ako sa sinabi niya so I just stood a meter away from her. 

"Bumisita ba si daddy?" kinuha ni Winter ang isang bulaklak na nakapatong sa puntod ng mama niya, seems like recently lang ito nailagay doon. "Daya, hindi ako sinabihan." 

"I missed you, mommy." narinig ko na umiiyak na siya. "Siguro if you're still here, it'll be easy no?" kinuha ko ang panyo sa bulsa ng jacket na suot ko kasi I thougt she might need this but I don't want to ruin her moment right now. 

"I appreciate dad's effort but I think it'll be different kung kasama pa kita." 

Winter stayed quiet for few seconds bago siya nagsalita ulit. 

"I'm having hard time falling asleep recently mom..I-I don't know it's hunting me, if you're here for sure susugurin mo talaga siya regardless kung sino pa siya." Winter chuckled, "Naalala ko nung na-bully ako sa school, nalaman mong umiiyak ako you left your meeting right away para puntahan ako sa school kasi I'm your priority, and you said na no one can hurt me, your princess." 

I'm hurting, maybe because Winter and I can relate about the same thing. 

About our moms. 

"I don't know what to do, mommy. Hindi mo na ako dinadalaw sa panaginip ko, naisip ko baka nagtatampo ka sa akin kasi hindi ako nakakadalaw sayo palagi, miss na miss na kita." mas lalong umiyak si Winter. "But I know na..you're happy up there, tapos na yung pain mo mommy and I promise to be strong katulad ng palagi mong sinasabi sa akin."

"It's just so hard right now but I will try, mommy. I'll try and make you proud kahit na lagi mo naman sinasabi sa akin noon na palagi kang proud sa akin." bigla na lang tumayo si Winter. "It feels good to be here mom, kahit na feeling ko may nakatingin sa akin sa malayo." she chuckled. "baka may nagagandahang multo sa akin." 

Mukhang gumaan talaga ang pakiramdam niya. 

"I love you, mommy. Next time, I'll bring your favorite flower." 

Pagtalikod ni Winter ay iniabot ko sa kanya yung panyo na kanina ko pa hawak. "Hope you feel better kahit papaano." 

"I will, kapag walang nagpakita sa aking multo." she rolled her eyes before grabbing the handkerchief from me. "Tara na, nagugutom ako." nauna na siyang maglakad susunod na sana ako sa kanya when I decided to tell something to her mom. 

"Hello po, Mrs.Kim. You must be worried about her right now but don't worry, I'll take care of her and I'll protect her no matter what. You did well for raising her, she has a good heart kahit na ma-attitude siya minsan. Ba-bye po, Mrs. Kim." 

"Karina!" rinig kong tawag sa akin ni Winter kaya agad ako tumakbo papunta sa kanya. 

"Miss na miss agad?" pang-aasar ko sa kanya. 

"Gaga natatakot na ako parang may dumaan na kung ano sa may punong malaki na yon." 

"Hala lagot ka.." bigla na lang niya ako hinampas. "Tara na!" 

"Wag ka maingay baka magising mo yung mga multo." 

"Isa!" natawa na lang ako sa kanya dahil kanina lang ibang tao siya ngayon iba na naman. 

The duality talaga. 

--

"Ang tahimik mo kanina pa ah." napatingin ako kay Karina nang magsalita siya, pabalik na kasi kami sa bahay dahil bumisita ulit kami kay mommy para sabihin sa kanya na I won the case against Soobin, like I should kasi deserve niya ang makulong. "Ayos ka lang ba?" 

"Hmm, ayos lang ako." 

"Sure?" 

"Oo nga, bakit naman ako hindi magiging