19.
ikaw lang.Taeyeon's POV
Dumalaw ako sa bahay nila Jessica para bisitahin si Karina since she got discharged sa hospital hindi ako nakabisita sa kanya though nagkekwento naman si Sica about sa kanya.
For sure, like Winter hindi niya rin ako matandaan. Hindi ko maiwasan masaktan para sa kapatid ko
palagi niyang sinasabi sa akin na ayos lang siya pero alam kong hindi, minjeong always pretend na ayos lang siya kahit hindi naman talaga.
I actually asked her to come with me pero tumanggi siya, ayaw niya or should I say hindi niya magawang harapin si Karina dahil palagi niyang sinasabi na kasalanan niya bakit nangyari ito kay karina, ilang beses ko rin sinabi sa kanya na it's not her fault pero knowing minjeong? for sure she'll be blaming herself hanggang sa dulo.
Sa totoo lang, nag-aalala ako sa kanya. Kahit gaano siya katatag outside I know she's breaking inside.
and it hurts me knowing na I can't do anything for her bukod sa pagtawag sa kanya araw araw at pagdalaw sa kanya tuwing may libreng oras ako.
I love minjeong so much kahit na parang lagi kami nag aaway at hindi magkasundo.
"malapit na raw si karina." napatingin ako kay sica na kagagaling lang sa kitchen para kumuha ng drinks, lumabas daw kasi si karina kasama yung
ex niya.
I don't get it. Bakit pumayag ang kapatid ko she could have just introduce herself to Karina hindi man siya maalala at least alam ni Karina na girlfriend niya si Minjeong.
"you think it's a good idea? hindi ba dapat alam ni karina na yung kapatid ko yung girlfriend niya?" tanong ko kay sica na nakaupo sa couch opposing mine.
"honestly, i don't like the idea as well. i was surprised when winter introduced herself as karina's friend." napabuntong hiningi si sica.
"i..don't like kai hanging around karina sa totoo lang." tumingin siya sa akin. "like nung nakaraan i accidentally heard them talking about sa isang hoodie ni karina kai claimed he gave it to her when in fact it's winter's hoodie."
what the ?
"what? he's an . anong ginagawa niya?" nakakagago naman yung lalaking yon.
well usual, trash.
"i really don't know. gusto ko man sabihin kay karina yung totoo, i can't. hindi ko pwedeng pangunahan siya at yung alaala niya."
Napatingin kami ni Sica ng may pumasok sa bahay nila. It was Karina with her ex-boyfriend, nakaakbay pa yung lalaki sa kanya at nakangiti.
"hi ate jessica." bati niya sa ate niya sabay halik sa pisngi nito. napatingin naman siya sa akin. "is she the one you're talking about..? is she your girlfriend ate?"
napayuko dahil sa sinabi ni karina. ano bang kinukwento ni jessica dito sa batang to?
"hm no hindi." napatingin si jessica kay kai. "hindi ka pa ba uuwi?" sinubukan kong pigilan ang tawa ko ng sabihin niya yon, di naman halatang ayaw niya
sa taong to no?
"uhm yeah, i'll go na rin po. bye, babe." hinalikan niya sa pisngi si karina at saka umalis.
babe my . girlfriend ng kapatid ko yung hinalikan mo sapakin buong pagkatao nito eh.
"so karina this is..kim taeyeon." ngumiti ako kay karina at nginitian niya rin naman ako. "she's winter's sister." nagulat naman si karina after hearing it.
"i knew it kaya pala medyo hawig po kayo." sabi niya sa kin. "sorry po, if i can't remember you but i'm working hard para maalala lahat"
you really need to remember everything, karina.
"it's fine no pressure, i'm glad you're doing okay now." sabi ko naman sa kanya.
"uhm..where is winter po?" nagulat kami ni jessica ng hanapin niya si winter. "uh i still can't remember her it's just that the last time i saw her was nung nasa ospital pa ko..i'm kinda curious because it seems like we're close, according to the pictures my friends showed me..kaya i feel bad po talaga na i can't remember her.." napayuko naman si karina.
"she's at home..probably studying or chilling." sagot ko. nakikita ko naman kung gaano din kafrustrated si karina sa nangyayari ngayon.
napatingin ako kay jessica. "yeah don't worry, magiging maayos din lahat. you'll remember everything soon." she caressed karina's hair.
"thank you, ate." napatingin sa akin si karina. "uhm ate taeyeon, can i ask for winter's number..? maybe i could reach out sa kanya?"
hindi ko alam pero agad kong binigay yung number ni winter sa kanya, it might help winter as well or no..? hindi ko alam but karina is doing something so dapat yung kapatid ko rin.
Winter can't just blame herself and feel bad all the time.
Winter's POV
Kababalik ko lang sa unit ko nanggaling ako kay na Karina. I know Ate will be there she asked me to come with her but I refused dahil hindi ko pa rin magawang harapin ulit si Karina. After everything I did to her.
Pero sobrang miss na miss na miss ko na siya, seeing her might at least make me feel better kaya pumunta ako. It's just that saktong pagdating ko doon kararating lang nila Kai.
I saw him, hugging the girl I love the most.
the way karina smiled at him.
how I wish I was him.
It wasn't the first time na bumisita ako kay karina without her knowing. I was always there, sa labas ng bahay nila. Palagi kong sinusubukan pero pinapangunahan ako ng takot at guilt ko to face her.
God knows kung gaano ko gusto sabihin sa kanya kung sino ba talaga ako sa buhay niya.
But..everytime na nakikita ko siya with Kai, everytime na nakikita ko kung gaano siya kasaya kasama yung ex niya, palagi akong natitigilan.
akala ko ba hindi nakakalimot ang puso?
maybe that isn't real no?
Dumiretso ako sa kitchen upang kumuha ng isang beer, ate taeyeon was so consistent talaga sa pagtatanong kung kumusta ako and such. nakita ko rin ung mga messages ng mga kaibigan ko, they were asking kung kailan kami pwede magpunta kay karina since nag-aask daw si Karina to meet us. I really don't know kung sasama pa ba ako or what but sobrang pilit talaga ng mga kaibigan ko.
Umupo ako sa may couch at nagscroll sa phone ko. I got a text from Ate Taeyeon na meron daw bagong update sa case ni Karina. Sa totoo lang I don't really care at all about the person who did this, ako naman naging puno't dulo ng lahat. It must be someone na may grudge sa akin, I realized I've hurt a lot of people.
and
karina losing her memories yung greatest karma ko.
sa dami ng tao sa mundo.
why does it have to be karina?
bakit yung taong mahal na mahal ko pa?
pwede naman ako na lang.
Seeing karina with someone else hurts more than anything else. I could probably stand a physical pain but not this..kind of emotional pain. it's breaking me again and again. gusto kong umiyak but it feels like naibuhos ko na lahat.
Nagulat ako ng bigla na lang may tumawag sa akin na number lang.
who could it be?
iilan lang may alam ng number ko.
must be ate? nagchange na naman ng number? no kakatext niya lang sa akin.
whatever.
"hello." sinagot ko.
"winter?"
karina? for real? she's calling me?
"hello winter? are you still there?"
her voice.
oh damn. i miss her so much.
"winter..?" she called me again that where I realized na it's real she's calling me.
"uh yeah karina..uhm.." i don't know what to say to her.
"hi..uhm sorry i asked your number kay ate taeyeon..she came here kasi kanina.."
i see kaya pala.
"yeah so what's up." kinakabahan ako na ewan i don't what to say. akala ko natatandaan niya na ako.
"well i know you might be busy but..you know i feel so bad na i can't remember you, maybe you can or we can meet and talk about i don't know random things that might help me remember things.."
kaya ko bang harapin siya?
kaya ko na ba?
"winter? it's fine if you don't want to..i..i just want you to know na i might not remember you right now but i think there's something between us it's like we are really close even though my friends told me na we just met you last year and..i don't know kung nagmamake sense ung mga sinasabi ko basta ano-"
"sure, let's see each other."
"really?"
"yes, just tell me where and when. i'll be there." she chuckled.
"alright, i'll see you soon then winter."
that made me feel better somehow. talking to her made me feel better and at the same time masakit.
Karina said we can meet up today, sakto naman na maaga ang dismissal namin sa class so walang problema. She asked me to meet her sa isang coffee shop she gave me the address.
After class, nagpaalam ako sa mga kaibigan ko but I didn't tell them na makikipagkita ako kay Karina. They were kinda worried about me but I told them everything's fine and I can manage myself.
3 pm pa ang usapan namin but 1 pm pa lang nakarating na ako d
Comments