April 14, 2017 — sa likod ng kwaderno na nakalaan para sa asignaturang pharmacology

Sa gitna ng ulan, magkadikit ang ating mga katawan sa ilalim ng mumunting silong. Ang sabay nating pagyapak sa tubig  na namumuo sa ating mga paa ay nagiging awit ng pananabik at pagkahumaling. Ang pagtatalik ng init ng ating mga balat sa nagsasaradong espasyo sa pagitan nating dal'wa ay parang paghagkan sa akin ng kaligtasan at katiyakan. At ang tahimik na pagtitinginan natin ay nagpapadala ng hiling sa kalangitan, sa arko, at kay Benavides na sana, sa maulang gabi na ito, ay hindi muna tayo magmaliw sa tabi ng isa't isa.

Sa paglalim ng gabi at sa tuluyang pagliwanag ng buwan, unti-unti nang naglalapit ang sisidlan ng buhay at pag-ibig.

Abot kamay na ang mag tala sa kahabaan ng España at walang humpay ang himig ng pananabik sa puso ng taong nagmamahal.

Tila buhos ng ligaya ang bawat patak ng ulan, at ang bawak hagalpak ng kidlat ay nagbubunyag ng kalinawan.

Mag-aalas dose na.