AN: Director's Cut Special. Thanks to Karina for reminding me na it's the May salubong day already.
 

When a film is being made, hindi naman siya shinu-shoot in sequence. It's our first shooting day, and the crew has taken us to Baguio. There's a reason behind naman kung bakit uunahin ishoot ang scenes here; para hindi na rin hassle magpabalik-balik.

Refer to Chapter 5: Ermin Garcia Street

Kanina pa ako nakatayo rito sa balcony ng Ili-Likha Artist Village, trying to resonate with Bullet Dumas' Tugtog as per Direk Seulgi and Miss Jisoo's instruction. Actually, katabi ko pa nga silang dalawa kanina. I needed help in understanding what some of the words meant.

Like the word 'bano,' which is vital para maintindihan ko 'yung gustong emotion na makuha ni Ms. Seul from me.

To be honest, sa tatlong araw naming stay dito, I don't even think na umaarte ako. 

Medyo bano ako umilag
Kaya nalanghap 'yong halimuyak

"Hey, anong ngini-ngiti mo d'yan?" Giselle's voice pulled me out of my daydream. I laughed her question off, staring at a distance hanggang sa maramdaman kong she was also leaning against the wooden railing. 'Yun nga lang, her back's facing the scenery. 

"You're missing the view out, Gi."

"Later na. Ayaw kong mabitin," she says, retrieving her elbows. "Sunod ka in a few, we'll start in 5 mins daw," ngiti niya, with a playful pat on my hip. Tinulak ko si Giselle palayo habang tumatawa siya. 

Ngayon, nakaharap na ako sa loob ng village para kung sakaling tawagin nila ako, I can swiftly go. I had my eyes close, thoroughly listening to the song when I heard a soft knock against tree trunk column. Winter's smile greeted me. I abruptly hit pause. Baka mamaya kasi lumapit siya tapos marinig niya 'yung song.

"Relax, hindi ko naman sisilipin," tawa niya as I fumbled with my phone. I rolled my eyes at her nang makita ko ang teasing smile sa mga labi niya. 

Sabay na kaming naglakad papasok, taking our respective seats.

Dumaan pa si Ms. Seul sa likod ko bago dumiretso sa monitors, "Ready, Rina?" I smiled, and then I felt an assuring pat on my shoulder.

---

Tagpo 5.2: Karina | Panuto: Pakinggan at damhin ang Tugtog ni Bullet Dumas

Pagbaba ni Genesis (Giselle) sa kanyang tasa ay agad siyang humarap kay Kali, "Recently lang kayo naging friends 'no?" Agad namang tumango ang arkitekto sa tanong. 

Sa harapan ni Kali (Winter) nakaupo ang dalawang mangguguhit; si Akira (Karina) ang mismong katapat niya. Patuloy lang siya sa paghahalo sa kanyang kape habang nagku-k'wento kay Genesis.

"Napadaan ako sa may Sikatuna while she was painting a mural two weeks ago," kita niya ang pagkuha ni Gen ng isang potato wedge ngunit hindi ang mapanuring tingin ni Akira sa kanya. The muralist was almost squinting, na para bang gina-gauge niya kung the experience was the same ba for the architect.

"Eh diba you guys are both from UPD? So you never met each other noong college?" Napalingon si Kali nang magsalita si Akira, "Same batch ba tayo?"

Nginitian lang siya ng arkitekto, "Kabatch ka raw namin sabi ni Lui— 'yung isa sa drinawing mo kanina," pahabol ni Kali nang kumunot ang noo ni Akira, "nabanggit ko kasi 'yung name mo when they asked about the mural."

"So bakit nga parang 'di man lang kayo nagkasalubong kahit once lang? I mean, four years din kayo sa iisang place 'no," tanong ni Gen bago muling lumagok ng kape. Sa totoo lang, mukhang ito ang unang cup niya ngayong araw na ito. At halata pang kanina niya pa ito hinahanap-hanap.

Inalis man ni Kali ang kanyang tingin kay Akira upang paglaruan ang relong nakasuot sa kanyang palapulsuhan, ang mga mata naman ni Akira'y pirming nakatuon sa kan