dahil nabuhay si renebaebae, today's chapter is irene's pov 

 

 

.

 

.

 

.

 

 

 

"Let's talk." Gulat siyang napatingin sa kanyang harapan. 

 

"A heads up would be nice?" She said sarcastically. Malamyang niyang tinignan ang kaibigan niyang si Suzy. 

 

"Heads up would be nice bull." Napaigtad siya sa inasal nito. Mukhang wala ito sa mood at baka siya ang dahilan. 

 

"Anong problema mo?" Tanong niya rito at tsaka pinagmasdan ang itsura nito. 

 

Balot na balot ang katawan ni Suzy na akala mo'y bampirang takot na takot maarawan. Nakashades at sumbrero rin ito.

 

"May tinataguan ka ba? Bakit ba balot na balot 'yang katawan mo?" Takang tanong ni Irene. Tinanggal na ni Suzy ang shades at sumbrero pati na rin ang coat niya. 

 

"HAHAHAHAHAHAHAHAHA" 

 

Napuno ng tawa ni Irene ang silid. Todo ang tawa nito kaya naman napairap na lamang si Suzy. 

 

"Tawang-tawa ka ghorl." 

 

Patuloy pa rin sa pagtawa si Irene kaya kinailangan na siyang sampalin ni Suzy ng hindi ganoon kalakas. 

 

"Aray naman!" Umirap muli si Suzy. 

 

"Deserve." Natawa ulet si Irene kaya sinamaan siya ng tingin ni Suzy. 

 

"Anong katarantaduhan nanaman ginawa mo ha?" Pigil tawang tanong ni Irene. Linapitan niya si Suzy at sinuri ang katawan nito. 

 

"We hooked up." Agad na natigil si Irene sa ginagawa at tinignan ng maiigi ang kaibigan para alamin kung seryoso ba ito. 

 

"Again?!" 

 

"Again." 

 

Nagsimulang humalakhak muli si Irene. 

 

"So Roséanne wasn't lying last time, she really did you dirty." Natatawang giit niya habang nakatingin sa katawan ni Suzy na binalot ng tinta ng permanent marker.

 

"Trash, self-centered , you (figuratively and literally) HAHAHA" Halos mangiyak na siya sa tawa sa mga naka-ukit kay Suzy. Mayroon rin drawing na putol na ari ng lalaki. 

 

"I'm so thankful na wala akong hatdog." Pareho silang natawa. 

 

"Akala ko ba you two are done na. Bakit ka nanaman nagpadala sa init ng katawan mo." Nandidiri niyang sambit habang kumuha ng bimpo at tsaka binasa ito. 

 

"I swear to God, ginagayuma talaga ako ng babaeng 'yun." Busangot nito. 

 

Sinenyasan siya ni Irene na umupo kaya umupo siya. 

 

"Dinamay mo pa talaga si God." Nilapitan niya ito at sinimulang punasan ang noo nitong may nakasulat na 'egomaniacal'. 

 

"Aray ko naman! Ayusin mo pagpunas, Joohyun!" Sigaw nito nang bayolente niyang punasan ang noo nitong namumula na.

 

"Anong magagawa ko ayaw matanggal nung marker!" Natatawa niyang pinaalam. 

 

Bumuntong hininga si Suzy na mas lalong ikinatawa ni Irene.

 

"Napakasama mo talaga." Pagtataray nito. 

 

"Ikaw 'tong may nakasulat sa katawan na dinidescribe ka bilang panget sunod ako sasabihan mo ng masama." Tawa niya ulet. 

 

"I'm not panget kaya. I'm just imperfect." Proud nitong sabi at sumaludo pa. 

 

Mas lalong natawa si Irene sa nasisilayan. 

 

"Stop sugar-coating, my gosh." 

 

"I am not! Just spitting some facts hone-ARAY ANUBA!" Napatayo si Suzy nang sobrang hapdi na ng kanyang noo. 

 

Halos mawalan na ng hininga si Irene kakatawa. 

 

"Sorry hahaha ayaw talaga matanggal eh." Nilapitan niya ulit ito at marahan na kinapa ang noo nito. 

 

"Patungan mo whiteboard marker. Diba pag nagsulat ka sa whiteboard gamit permanent marker, papatungan dapat ng marker para mabura." She suggested but by the look of Suzy's face, it was obvious she didn't like even one bit of it.

 

"Do I look like a whiteboard to you?" Offended nitong tanong. 

 

Tumawa lang muli si Irene. 

 

Natigil lang ang tawanan nila nang magring ang telepono niya. Pareho lang nilang tinignan iyon na para bang wala silang balak sagutin iyon. 

 

"Ano tititigan mo na lang ba 'yan? 'Di naman ata kusang lalapit 'yan sayo." Paalala nito sakanya. 

 

"Gaga." 

 

Kinuha niya ang telepono at nakitang may miss call galing sa kanyang magaling na nanay. Nagtaka naman siya dahil hindi naman basta-basta lang tatawag 'yun kung hindi naman ganoon ka-importante. 

 

Imbes na tawagan niya ay tinext na lang niya ito. 

 

 

Joohyun:

what do u need? 

 

 

Hinintay niya muna kung magrereply ba ito kaagad pero wala naman siyang natanggap kaya binaba na niya ang telepono at lumapit muli sa kaibigan niyang mukhang tangang sinusubukang tignan kung ano ang nakasulat sa balikat niya. 

 

"Tanga. Childish. Pakyu." Basa niya. 

 

"Tangina mo anong ginawa ko sayo?!" Defensive nitong tanong na ikinatawa niya. 

 

"Tanga, binasa ko na para sayo. Mukhang mababali na leeg mo kakatingin eh." 

 

"Akala ko naman inaatake ka nanaman ng mood swings mo." Inirapan lang ito ni Irene. 

 

"Sino 'yun?" Chismosang tanong nito. 

 

"Si mama." Walang gana niyang sagot rito. Hawak-hawak ang marker niya, pinatungan niya 'yung mga nakasulat sa noo nito.

 

"Hoy! Anong ginagawa mo?!" 

 

"Huwag kang malikot-" Natigil silang pareho. 

 

"Konti na lang talaga masasapak na kita." Natawa naman si Irene. 

 

"Ang likot mo kasi! Ayan tuloy mas nadagdagan mga nakasulat diyan sa mukha mo." 

 

"Bat kasi pinatungan mo pa huhu sabing hindi nga ako whiteboard eh." Mangiyak-iyak na ito. 

 

"Wouldn't hurt to try hehe." 

 

Kumuha siya ng wet wipes at dahan-dahang pinunasan ang noo nito. Ang ending ay sinapak nga siya ni Suzy sa braso. 

 

Natagil lang sila mag-asaran nang muling magring ang telepono ni Irene. 

 

Pagkatingin niya ay nanay niya ulit ang tumatawag. 

 

"Hello, anong kailangan mo?" 

 

"Where are you?" 

 

"In my office why?" Nakita niyang sinenyasan siya ni Suzy na itanong kung ano pwedeng gawin sa mala canvas niyang katawan. 

 

"Wait-uhm, do you know ba how to remove ink in your skin?" 

 

"Why are you asking me this. Bakit hindi mo na lang i-search." Ang tanga. Oo nga naman, bakit hindi na lang nila sinearch hindi 'yung ginawa niyang experiment si Suzy. 

 

"And are you color blind or what? Kelan pa naging compatible ang purple sa green themed party? Gosh, Joohyun. Kelan ka ba magsasawa sa purple!" 

 

"Pinagsasabi mo?" Napamura siya nang maalalang nanay nga pala niya ang kausap. 

 

"Minumura mo ako?"

 

"No! I mean no. Hindi kita minumura, ma." Tinaasan niya ng middle finger ang kaibigan niyang ngayong pinagtatawanan siya. 

 

"Anyway kanino mo 'yan nalaman?" Nagtataka siya dahil sinigurado niyang huwag ipasabi sa nanay niya ang tungkol doon dahil malamang ay sesermonan nanaman siya, which is nangyayari na ngayon.

 

"I talked to Seulgi about it." Agad na naging blanko ang utak niya sa narinig. Seulgi... Parang ang tagal na rin niyang narinig 'yang nakakainis na pangalan na yan. Nakakainis kasi sa sobrang tagal niyang hindi narinig 'yun ay naroon pa rin 'yung epekto sakanya sa tuwing naririnig niya ang pangalan. 

 

"Break na kami nun." Walang kamalay-malay niyang sabi. Tsaka lang siya natauhan sa sinabi nang marinig niya ang sigaw ng dinosaur sa telepono. 

 

"What do you mean break na kayo ni Seulgi?!" Napahawak siya sa tenga niya. 

 

"Ano ba naman ma! Huwag ka namang sumigaw. Ang sakit sa tenga." Reklamo niya rito. 

 

"Seulgi, is it true that you and my daughter are already over?" Sabay-sabay na lumambot ang tuhod at kamay niya sa narinig. Natataranta niyang kinuha ang nahulog na telepono kahit na nanginginig siya. 

 

"Ma! P-putangina bat mo 'yan kausap!" 

 

"A-ah an-ano po sa labas na lang tayo mag-usap?" Mas lalo lamang siya nag panic nung marinig mismo ang boses ni Seulgi. Iyong boses na 'yun na pilit niyang kalimutan ay ngayong minumulto siya. 

 

Sinubukan niyang magsalita pero wala siyang masabi.

 

"So kelan niyo balak sabihin sakin na break na kayo?" 

 

"Mom...I'll tell you na lang personally. Huwag mo ng itanong si Seulgi." Laking pasalamat niya na may boses pang natitira sakanya. 

 

"You better be. Visit me at home later, bye." 

 

"Ok" she waited for the sound that indicates the call ending but the call was still continuing. She wondered why her mother didn't end the call but her thoughts got interrupted when she heard them talk.

 

"Who broke up?"

 

"It was a mutual decision." 

 

"I'm sorry po." 

 

"For what exactly?"

 

"For everything po" 

 

"Define everything seulgi" 

 

"Irene. She's my everything and I'm sorry for hurting her. It was my fault why we broke up. Huwag niyo na pong pagalitan si Irene, wala naman po siyang kasalanan." 

 

Irene heaves a sigh of relief and sadness. Relief that even after all the mess they went through, Seulgi still thinks of her like that. She finds it sweet and endearing yet it makes her feel bad. It irritates her because she was hardly getting started to moving on why did she have to hear those from Seulgi of all people in the world when she was slowly planning on going forward. Hindi pa nga siya nagsisimulang mag move on ay mukhang imposible nang mangyari.

 

It infuriates her how she let herself be swayed by that voice. That sweet, beautiful voice.

 

 By no surprise, Irene finds herself hoping. Hoping for the unknown.  

 

 

 

 

.

 

 

 

 

.

 

 

 

 

.

 

 

 

 

 

"You're both in each other's throat! Ganoon rin naman kayo dati, literal pa nga eh pero ngayon, parang gusto niyo na lang patayin ang isa't-isa." Komento ni Suzy sa narinig niyang chismis galing kay Karina.

 

Never. Never niyang gugustuhing patayin si Seulgi kahit pa sandamakal ang sakit na dinulot nito sakanya. Galit siya rito pero hindi sa puntong gusto niya itong patayin. Kaunting sampal at sapak siguro ay ayos na para sakanya. 

 

She wants her to feel her pain. Sounds awful but it's the truth. That's how awful she has become because of Seulgi. No more soft Irene. None of those sweet little gestures can make you feel loved anymore. Zero. Empty. Blank. 

 

"If I wanted to kill her edi sana patay na siya dati pa." That brings shivers to Suzy.

 

"Hahaha funny...you're joking right? Right?!" She didn't replied but left her friend with a smirked plastered in her face. 

 

"Hoy! Bastos kang babae ka, nang-iiwan! Akala ko ba si Seulgi ang mang-iiwan sainyong dalawa?" Agad siyang tinignan ng masama ni Irene pero dahil sanay na siya sa mga ganyan ni Irene ay tinawanan niya lang ito. 

 

"Manahimik ka, Suzy. iiwanan talaga kita dito ng makita mo ang 'di mo pa nakikita." 

 

"Ang scary mo naman po." Asar pa nito. 

 

Hindi na lang siya pinansin ni Irene at kumuha ng tasa para mag timpla ng kape.

 

"Diba ayaw mo sa kape? Bat ka umiinom niyan?" Pa-inosente nitong tanong. 

 

"Ay, nakalimutan ko pinilit ka nga pala ni Seulgi uminom niyan kahit ayaw mo." Inirapan niya lang ito at sinimulang itimpla ang kape. 

 

"Okay, serious mode na ako. Bakit umiinom ka pa rin niyan eh wala naman na kayo? Sabi mo sa akin pinipilit mo lang sarili mo, anyare teh?" Totoo naman. Pilit niyang inumin ang kape dahil sobra ang pilit ni Seulgi sakanya kahit na mangiyak-iyak siyang iniinom 'yun pero mukhang nasanay na siya sa pait na lasa nito. 

 

"Nasanay lang." 

 

"Alam mo Joohyun, kung gusto mo talagang mag move on diyan sa basura mong ex dapat layuan mo na 'yung mga nakasanayan mong gawin nang dahil sakanya." Payo nito. 

 

"Pwera na lang kung ayaw mo mag move on. Pero gusto mo naman so kung ako sa'yo, itatapon ko na lahat ng nagpapaalala sakin na naging jowa ko si Seulgi." Dagdag pa nito. 

 

Napaisip siya sa sinabi ni Suzy. Gusto niya mag move on diba? So bakit pinipilit pa rin niya gawin 'yung isang bagay na nagpapaalala sakanya ng pait na dinanas niya nang dahil kay Seulgi. 

 

Ilang buwan na ang nakalipas mula noong nagbreak na sila officially, pero hanggang ngayon walang improvement 'yung binabalak niyang moving on. Hindi naman siya ganito sa mga dati niyang ex, so bakit? Bakit ang hirap kalimutan ni Seulgi? Si Seulgi na mas naging masahol pa sa mga naging ex niya.