CHAPTER 4

"Welcome home!" bati sa aki ni Dara. Nakarating na rin kami ng Zamboanga pagkatapos ng napakahabang biyahe plus connecting flights pa. Sayang nga at di kami nakapagstop over sa Manila. Kailangan ko na din kasi maghabol ng lectures sa review.

"Nay! Magkwento ka naman tungkol sa Korea!" pagsisimula ni Michiyo. Nakasakay na kami sa van and kanina pa nila ako kinukulit. Namiss lang siguro nila ako.

"Oo nga nay! Maganda ba dun?" dagdag ni Dara

"Tinatanong pa bay an? Syempre maganda dun! Balita ko nga eh dumaan pa sila ni Ate Momo sa Japan!" sabay hampas (pero di malakas) ni Michiyo kay Dara

"Huwaaah! Nakakainggit ka talaga nay!" parang nagdidaydream na sabi ni Dara. Kung alam lang nila ang dahilan bakit ako nagpunta ng Korea

"Oo nga! Nay next na punta mo dun, sama mo naman kami ni Dara tapos daan din tayong japan! Kyaaah!" medyo napalakas yung tili ni Michiyo

"Anak ka ng.....!"

"Ha-aa-aah? May Shunog?"

Sabay na nagising si Momo at Yukino, si onii chan mukhang nanaginip pa. "Hala lagot kayo!" pananakot ko sa dalawa na di na mapakali ang ichura.

"Bakit ang ingay? Kita nang nagpapahinga yung PAGOD SA BIYAHE!" binigyang diin ni Momo yung huli niyang sinabi. "Tsaka pwede ba?! Pagpahingihain niyo din si bhext! Puro kayo chika at tili! Istorbo!" Halatang naiinis si bhext sa boses niya.

Tahimik naman yung dalawa.

Nahiga na ulit si Momo habang dazed pa rin si Onii Chan. "So walang sunog?" Tanong pa nito. "Wala Onii. Rest ka na ulit" sagot ko. At nahiga din naman ulit si Yukino. Pagod siguro.

"Sorry nay" mahinang sagot nung dalawa. Hindi na rin sila nag ingay buong biyahe, nakaidlip naman ako dahil dun. Pagkarating sa bahay eh nagpaalam na sina Dara at Michiyo bukas na lang daw nila ako kukuliting magkwento. Si momo naman eh tulog pa rin sa sasakyan kaya pinahatid na ni Onii sa kanila

"Feels good to be home. Right princess?" nilapag ni onii-san ang mga gamit sa salas. Nilibot ko ng tingin ang paligid. Something's weird. Parang di ako pamilyar sa bahay na ito.

"Is everything okay?" nag aalalang tanong ni Onii-san. Nagnod lang ako. Maybe I'm Just tired. "Pagod lang ako. I'll go to my room na" Tama. Nanibago lang siguro ako. Pero teka... Saan nga ba ulit yung kwarto ko?

"Upstairs. May labels naman ang rooms" he said as if he's reading through my mind. Can he?

"No! I'm not a mind reader!" Omo! There he goes again. Is he really not.Nakakaduda na to si Onii

"Your face says it all. It's obvious based on your facial expression" tumatawang sagot niya

"Jinja? Obvious ba masyado?" (really) Am I that readable? Hala! Napahawak ako sa mukha ko and looked at the mirror.

"Yes po. Now get some rest." Sinunod ko naman yung sinabi niya. And like what he said labeled nga mga rooms dito/ Meron kay oppa Marco, kay jethro, sa kambal, mine and.... Junsu and one unlabeled.para sa mga bisita siguro. Nasa dulo ng hallway yung kwarto ko.

Pinihit ko yung doorknob at binuksan ng dahan dahan,

*Eeeeehh—hhhh-hhhh-nnngg-gggg-kkkk* tunog ng pintong animo'y matagal nang di nabuksan

The door was half way open ng biglang...

Biglang may babaeng malakas na binuksan ang pinto and grabbed me.... Heeeeeeelp!

Joke lang!

Pagpasok ko ng room na amazr ako sa them ng room. Beach... Animo'y nasa beach ako sa disenyo ng kwarto ko. Naka 3D painting yung floor na parang nakatapak ka sa sands ng beach. Tapos sa wall naman eh picture ng dagat itself and an endless horizon. While sa ceiling eh 3D painting naman ng sky. Ang ganda.

Pagkatapos kong iappreciate yung kagandahan ng view eh nahiga na ako.

"This is paradise" then suddenly my... head.. it... hu

"I'll build you our own paradise"

"I'll build you our own paradise"

"our own paradise"

'paradise'

Paulit ulit yung nagreplay sa isip ko. Para bang sirang recorder na hindi malipat sa susunod na kanta.

"I'll build you your own paradise"

"I'll build you your own paradise"

"I'll build you your own paradise"

"Aaaaah!" I shouted. Ang sakit sakit na ng ulo ko. I kept on hearing those words again and again na para bang may gusto siyang iparating o ipaaalala na ayaw ng isip kong alalahanin. Pinikit ko ang mga mata ko.

"I'll build you your own paradise"

"I'll build you your own paradise"

"I'll build you your own paradise" I tried covering my ears. But it wouldn't stop. "Tasukette! Saleojuseyo! Help me please. Make it stop." My head hurts so much that I couldn't and wouldn't want to open my eyes. I just felt my tears ran down my cheeks.

"I'll build you your own paradise"

"I'll build you your own paradise"

Then I heard footsteps going near me. I tried so hard na imulat ang mata ko. I saw a person, he was not Yukino onii. He doesn't look like one of my cousins.

"Deogo Seyeo?" I said as if it was too difficult to speak. All my energy is being consumed by the voices.

"I'll come get you soon" his lips didn't move. But I heard him speak. Am I dreaming?

"Princess" then everything stopped. I think I fell asleep.

"She just fell asleep" Nagising ako sa boses na yun. I slowly opened my eyes and looked pass the windows. Mataas na ang araw siguro mga bandang hapon na. Rinig na rinig ko ang boses ni Yukino

"I don't know what happened. I just told her where her room is then she went upstairs, then the next thing I heard is her screams" screams? Sumigaw ako? Teka.. ano bang nangyari?

" She'll be okay. She fainted due to stress from her suppressions. You know memories and things about her condition." Suppressions? Condition? Naguguluhan ako ano ba kasing nangyari kanina?

"I'm worried, maybe it was not right to send her back here. Will she be alright?" ramdam na ramdam ko yung pag aalalala ni Onii sa boses niya.

"She will. And as they said. It's much better to face what you fear the most than ran away from it forever." Sagot nung kausap niya. Then I heard their footsteps going down stairs. Bumangon naman na ako. My head hurts, at medyo umiikot pa yung paningin ko. Did I trip? Nabagok ba ako? Oh em gee! Baka nagkaamnesia na ako. Ano nga ulit pangalan ko? Ayy shet! Ang OA ko. I reached out my phone. And the hell! Its's 3pm na pala. Bigla namang bumukas yung pinto.

"Princess! Gising ka na!" he reacted as if nagising ako sa napakatagal na coma. Naupo na ako sa kama. He looks stressed and tired. Was he all up taking care of me?

"Hai! Jetlag lang siguro onii. Did you sleep na?"

"A bit" pero halatang pagod siya

"Usotsuki! You're a bad liar. Rest now Onii. I'll be fine" (lies) tinignan niya ako na parang naghehesitate. I smiled to reassure him. "I'm serious. Go now" tinulak tulak ko siya hangga't sa mapatayo siya. "Okay...okay just call me if something..." humikab siya bago nagpatuloy "happens... okay?" I nodded and watched him leave my room.

I heaved a sigh. Ano nga kayang nangyari kanina. Why can't I remember anything? All I can recall was I was appreciating the design of my room. Then hanggang dun na lang. Di ko na maalala ang happenings after. Nih hindi ko maalala na nakatulog pala ako. Haaayy.. hayaan na nga. Tinignan ko ulit yung phone ko. Wala namang importanteng texts. Puro group messages lang galling kina Dara. Yung babaeng yung talaga inannounce ba namang nakauwi na ako.

"Dara talaga! Hmmmn. May WIFI naman siguro kami dito" ang tagal ko na kasing di nakapagfacebook. Na idulge kasi ako sa mga lakad at events sa korea. Puro instagram lang ginagawa ko dun. Binuksan ko yung wifi setting ng phone ko.

"Ayun! Teka nakaconnect agad?" weird. May password yung connection pero nakapasok ako agad. Baka niprogram na yung MAC address ko sa modem. Nagscroll scroll lang ako sa news feeds ko. Walang bago puro memes lang, mga "Kung ganito" tsaka mga "#challenge" echos. Ano ba namang pinagkakaabalahan ng kabataan ngayon. Naks kung magsalita ako parang di na ako kabilang dun. Haha. Walang sense ang laman ng news feed ko ano ba...

Sila na pala.... "Eric is now in a relationship with Hailey" basa ko sa bumungad sa timeline ko pagrefresh ko.

'Aieru Chiisa'

'Mahal kita. Obvious ba?'

'Pwede ba kitang ligawan'

I shaked my head and took a deep breathe. Memories. Why do the keep on coming back? I pushed them away.. out of my life. Are they back to remind me? Or to haunt me? Kinalma ko ang sarili ko. I can over come this. I should be happy for them. In fact it was my fault in the first place I think, kaya hindi nagkaroon ng 'kami' sa aming dalawa.

Tumayo na ako sa higaan and fixed my bed before leaving the room. Who was he again? That Jian... I know his name but I don't know the story behind us. All I know is that he was supposed to be or was about to be my boyfriend then things happened. Things I don't remember anymore.

If you haven't noticed or got it yet. I'm actually undergoing treatment. A psychological treatment. Yes. You heard it right. But I'm not crazy or something.... Or maybe I am or was. I don't know. I don't remember. But I know I undergo treatment to forget and remember some of my memories.

You see, I had the most painful event in my life a few months ago. I don't even recall what it was now. But all I can say is it was too painful.. painful that it shattered not only my heart but my whole system. I don't wanna go in details anymore. Its in the past and its another story to be told.

I go into sessions to have those memories put to silence and placed on my subconscious memory. Turns out I had amnesia when I was a little kid. And now that I'm trying to induce amnesia, the old memories I forgot when I was young is resurfacing as I'm trying to forget the recent ones.

Complicated right? Well, let's not talk about that anymore. But I'm okay. Pagkababa ko I went straight to the kitchen. Mahaba haba ang tulog ko and I was not able to eat. So gutom na gutom na ako. Binuksan ko yung ref.

"Wow daming chocolates. Ito ba yung uwi namin???" kumuha ako ng isa and immediately opened it and had a bit. "Ugh! Heaven. Indeed a great way to treat hypoglycemic attacks." Nung kakagat pa sana ako ulit. Biglang nagring yung telephone.

"Hello? Kim's Residence" sagot ko then kumagat ulit sa chocolate ko

(Aegi) sagot nung nasa kabilang linya. Baby?? Hah? Ano daw?

"Huh? Sino po sila?"

*toot-tooot-tooooot* ay bastos. Binabaan ako! Wrong number siguro. Tinuloy ko na lang ang pagkain ko ng chocolates ko.

SOMEONE'S POV

"Mr. J, make sure everything's well planned and perfect" anang isang lalake

"Yes. Surely" sagot ng kausap niya

"I'll come and get you soon Aegi. And I'll give you the paradise they took away from you" saad ng isang lalake na nakaupo sa isang swivel chair.

CHIISA POV

"Sa wakas we're done!" parang relieved na relieved na sabi ni Onii san nang sinampay niya yung huling damit. Kakatapos lang kasi naming maglaba. Yes. Maglaba

"Akala ko di na tayo matatapos." Inabutan ko si Onii San ng Juice.

"No choice. Andami nating maruming damit. And wala pa yung mga house assistants." May sakit kasi si manang. While yung iba mamayang hapon pa ang dating. Close din ang malapit na laundry shop/

"Paano kaya nila yan nakakaya?" hindi kaya biro yung magkusot ng damit. Ang sakit sakit nga ng braso ko.

"Start na pala ulit ng review mo princess. Sure ka mahahabol mo pa yung lectures?" Oo nga pala. Magsisimula na ang haggard draining days ko. Para sa lisensya.

"Oo naman po. They sent me notes and videos of the lectures everyday. So it's like I'm there lang din" So parang nagrereview lang din ako with them from the other side of the world nga lang.

"Oh souka. That's good" nagnod lang ako and continued munching over the fudgee bar I took from the food cabinet. I opened my tab and nagreview na din. Better start it early than late.

"Nga pala princess may bisita ka raw pala later. And may cake sa ref." Onii sad before leaving the kitchen. Sino kaya? I shrugged and continued reading my notes.

*few hours after*

Natapos ko na yung pinaka latest lesson so heto ako nanunuod ng Phineas and Ferb, the kawaii brothers. Parang si Yukino and Yuan lang eh. Ohh edi sino si Candace? Definitely not me... Hmmmn... Marco... Hahaha!

"Oh ngiting baliw ka jan?" Someone behind commented. Teka, that voice is familiar! Sino nga ba?

"Dayle!! Huwaaah! I missed you so much!" sabay pisil ko sa cheeks niya.

"Teka!" sinubukan niyang alisin ang kamay ko from his cheeks. "DIba pag namimiss niyayakap?.. ahh.. aray!" daing niya, binitiwan ko naman ang pisngi niya.

"Well, you know I'm not your typical girl." Sabi ko sa kanya and went to the kitchen to prepare some snacks.

"So what brings you here?" nilapag ko yung bowl ng chips and juice sa mesa. "And why you seem to be alone? Saan sila...."

"They're on their way na. You know me I always come earlier than expected" he said before taking a sip of the juice I prepared.

"Ahh I see. Ay wait! Naaalala ko pala may cake sa ref. I'll just get it." Nung pagpasok ko naman ng kusina narinig kong bumukas yung pinto sa salas.

"Pei! Pei!"

"Dayle! Bakit ikaw lang kumakain?!"

Boses nila Darius and Luke yun. I heard footsteps approaching me.

"Hi pei! I miss you!" sabay back hug ni Darius sa akin. Don't get us wrong, clingy lang talaga siya and he's like a kuya to me. Minsan he's like my dad. Sumunod pala si Luke sa Kusina.

"Ayy! Ayy! Ano to? Ang sweet naman fafa Dar kay Chiisa oh! Tignan mo Dayle!" Panunuya ni Luke. Sumunod naman si Dayle sa loob. "Kung di lang tayo magkakaibigan and if hindi ko alam sinong crush nitong si Dar eh iisipin ko na si Chiisa ang gusto niyan" dagdag ni Luke

"Magsitigil nga kayo!" I glared at them. Tumawa lang sila. "Sweet" kumento ni Luke. Nakaback hug pa rin si Dada sa akin. Lumapit naman si Dayle inihiwalay si Darius sa akin. "Tulungan na kita jan sa cake. Kaya pala ang tagal mo. Gutom na pa naman ako" sabay hila sa akin ni Dayle patungong Salas, sumunod naman sina Luke and Darius na naka open arms pa na parang batang hinablutan ng lauran niya.

Nilapag ni Dayle yung cake sa mini table. Nagtataka lang ako kasi ang laki nung cake and andaming slices. Tsaka wala akong maalala na bumili kami ng cake.

"Hello friends! Were here!" bungad ng niluwa ng pinto na si Dara kasama pa yung boyfriend niyang taga university namin. Si Aldrei.

"Nay! I miss you!" Si Michiyo yun na hinawi pa si Dara and si Aldrei para yakapin ako. Nakita ko naman ang kuya niyang si Rylle sa likod na kumaway lang sa akin.

"T-teka! Ba't andito kayo? Ba't ang dami niyo? Bakit di ako nainform? I mean sabi ni Onii na may bisita ako. But I think he forgot to tell me na its 'mga bisita' pala sila" Oo nga! Ano bang meron?

"Nagtext si Yukino, he said we can use the pool area! Yes! Time to party guys!" sigaw ni Dayle. Teka pool area? NAgtext si Yukino sa kanya? Texting sila? Huh?! What?!

"Nasaan si Onii San?" tanong ko habang hinahatak nila ako papuntang pool area.

"Nasa firm niyo. May urgent meeting daw" matipid na sagot niya and binitbit yung cake papuntang pool area. Pagdating namin dun, nakahanda yung pool area. Nakalatag na yung mga beach chairs and may mga floats and beach balls.

"Teka nga! Wait! Stop!" tumigil naman sila sa mga ginagawa nila. " Ano bang nangyayari hah?"

"Nay naman! Welcome home party mo ito plus house blessing plus despidida party" masiglang sagot ni Dara. Teka welcome home tapos despidida? Kakarating ko lang paalisin nila ako agad.

"Naguguluhan ako." I looked at Darius and he just shrugged. Rylle approached and hugged me. "Okay lang yan. Don't think too much! Just have fun. And I miss you!"

I smiled. Its been a long time since I felt randomly happy... genuinely happy. Sa sobrang occupied ko sa pinagdaanan ko I almost forgot na I have friends like them.

"Teka nga!" pagtitigil ko ulit "Nagdala ba kayo ng damit?" they all smiled and said "Syempre!" so ibig sabihin planado ito ng di ko nalalaman!

"Nay saan pwede magbihis dito?" tanong ni Michi sa akin. "Dun. May dressing and shower rooms doon" turo ko sa may gilid ng pool.

"Nga pala nay, don't be shocked if madaming darating. The whole nihon family were invited. And theyre very excited to see and meet you." pahabol pa ni Dara bago sumunod kay Michi. Ano daw? Nihon family? So ibig sabihin... Kasama siya? KInuha ko yung phone ko para tawagan si bhext.

(Hello) sagot niya na parang nagmamadali

"Hello bhext?! Alam mo ba yung tungkol sa party dito?" medyo lumayo ako sa pool area. Nagsisimula na kasing maligo sina dayle.

(Ahh... Yes.. invited nga buong nihon. Farewell party na din para sa seniors para makatipid. Ayoko niyan di yan masarap! Yuck!) nakarinig ako ng kalabog sa kabilang linya.

"Ano?! Bakit di niyo ko ininform? And ano yung parang nahulog? Nasaan ka bhext?"

(Hayy nakot bhext doncha worry we had it all planned out. And di siya pupunta. Oh siya kitakits! Going na ako in a while. Just buying stuffs)

"Pero..."

(Oh siya byeee.. Lets get this one to Ezra! Hoy VJ! yung cart!) then the line went off.

"Tao po! Hello! Tao po!" rinig kong may kumakatok sa gate. Pumunta ako doon and mga di ko kilala ang nakatayo sa gate. "Eto po ba ang bahay nila Senpai Chiisa?" Tanong nung nakaglasses. "Ugh.. Yes" sagot ko "Ej! Arvin! Jb!" tawag ni Dara mula sa likod ko. "Senpai!" sagot naman nila. PInapasok ko naman sila. And lead them to the pool area.

"I see nakilala niyo na yung may ari ng bahay." sabi pa ni Dara nang nakarating kami sa pool area. "Hah?" tanong nung arvin. "You should feel honored. Siya pa nagbukas ng pinto sa inyo" they all looked at me shocked. "Uhh Hi?" bati ko. "S-senpai Chi-chiisa?" I just nodded. Shocked pa rin sila. "Uyy. Okay lang kayo?" pagbasag ko sa katahimikan "O-opo" I lead them to the dressing room. "Bihis na kayo and join us after." they nodded.

Bumalik na ako sa pool area. Nagsidatingan na pala yung ibang members ng Nihon. Andito na sila Lucky, si AR, si Stephanie and yung iba pa. "Anjan ka lang pala chiisa! Come on! Dive in. Ayaw mag enjoy ni Darius pag wala ka." Dayle said and splashed some water kay Darius na nakacross arms. May nagknock na naman sa gate. I was about to go sa gate ng pinigilan ako nina Dara and Michiyo.

"Kami na nay. Mag enjoy ka na din dun" Sinunod ka naman ang sinabi nila. Tinutukso pa rin nila Dayle si Dada. At nakikisabay si Rylle.

"Dada talaga! Oh sige na nga!" lumusong na din ako sa pool and joined them. Sumulong na din sina Ej and joined us. Nagpakilala naman sila sa isa't isa. "Oba-chan pala kita?" asked JB. "Hah bakit?" he smiled and said "Anak ako ni Senpai Dara eh" I laughed. "Well hello apo!" Naglaro kami ng pool games. Dumating naman sina Dara with their friends. Teka parang pamilyar yung isa. Malabo pa talaga mata ko.

"Do you know them?" tanong ni Dada sakin. "Not personally. Friends daw nila Dara." sagot ko. Nagwave naman sa akin si Dara and approached me.

"Nay lika pakilala kita sa friends ko." Sabay hatak niya sa akin. Nagpaalam ako kay dada and umahon muna sa pool. Habang papalapit kami sa friends niya eh mas nagiging pamilyar sa akin yung isa... Teka... Diba siya yung... Yung sa...

"Kakarating lang nila today nay. Galing din silang korea like you... Si Carl and Earon pala" yung lalake sa mall!

"Ikaw?!"

"Doh!" (You!)

-----

Sushi's Note:

Sino dito may anakonda din? Taas paa! Sorry medyo maiksi ang update ngayon. Wala akong inspirasyon. Bigyan niyo nga ako please.

Like.Comment.Share.SpreadtheLOVE<3