CHAPTER 3

 

Chiisa POV

Review

Board Exam

Cousins

Friends

Nagpatuloy ang ganyang kagulong set up sa buhay ko. Nagpatuloy pa rin naman ang buhay ko kahit na in coma na ang puso ko. Sabi nga nila. Divert your attention to ease the pain. And don't let it get to you too much

Pagkatapos kong makapasa sa

"Chiisa Princess! Wake up! Breakfast na tayo.. wow! Gising ka na pala princess"

"Opo naman, I'm a good girl diba? On... Oppa?!" nagulat ako nung si Marco pala yung tumatawag sa akin.

"Sus! Kailan ka pa naging good girl?! Eh lagi mo ngang sinusuway ang mga bilin namin" kumento ni Marco at binuksan ang blinds ng kwarto.

Ahhhh! Nasusunog ako! Chos lang. Napaismid na lang at ako at bumangon.

"Nah tapos?"

"Ano?"

"Yung higaan mo? Ano yan aayus yan mag isa?" nagdabog akong bumalik sa higaan at inayos ito. Para ngayon ko lang hindi naayos. -.-

"Bumaba ka na. Breakfast's ready. Ppalli!" (Faster) sabay irap at alis niya. Maldito talaga yun. Pero alam kong love niya naman ako. Hmmp!

Kung nagtataka kayo kung anong itchura ko. Well, 5'5 ang height ko, morena. At naturally curly but not yung wagwag talaga ang buhok ko at kulay brown siya. Tawag sa akin sa school Princess. I always wear sweet dresses kasi. Alam niyo na ang dahilan. Ano pa ba? gaya ng sabi ni Marco eh bumaba na nga ako. Pagbaba ko eh sakto namang naghahanda si Marco Oppa, may business trip na naman sila ni Dad, panigurado.

Pagtapos kong ayusin ang higaan at makapag ayus ng sarili eh Ano pa ba? gaya ng sabi ni Marco eh bumaba na nga ako. Pagbaba ko eh sakto namang naghahanda si Marco Oppa, may business trip na naman sila ni Dad, panigurado. Naririnig ko na nakikinig sila sa news

"Nyuseu sogbo , AKB48 eun paen miting eseo i toyoil eul habnida ....." (Breaking news, AKB48 to have their fan meeting this saturday at.....) sabi sa TV.

"Ohaiyo Oujo Sama!" bati sa akin ni Yukino Nii-san. Simula kasi nung aksidente kamakailan eh hindi na nila ako iniwan at nagdesisyong dapat may lalake akong kasama sa bahay. Matagal na yung aksidenteng yun. Kailan? Noon pa nga! kulit eh!

"Happy Monday Onii-san.. Kumain ka na?" bati ko pabalik at inilapag ko na ang aking bag at things sa sofa. At nagtungo na ako sa kusina. Para makatulong na rin ako sa pag hain at ng makakain na rin kami.

"Good morning Kuya Jethro."

"Ohhh. gising na pala ang baby namin" ani Jethro mula sa kusina. Siya siguro yung nagluluto ngayon. So if siya nga, Omo! patay tayo nito.

"Yuu.. yung eggs." biglang singit ni Yukino

"Ano Yukino? Di naman tatakbo yung eggs, gutom ka na ba talaga? So princess, anong gusto mong breakfast?" baling ni Jethro sa akin

"No. I mean.. Yung eggs. I think..." Napatingin din ako kay Yukino-nii na parang balisang balisa.

"Ano ba yun?"

"Kasi.. The Eggs! Its Burning" nataranta naman kami agad sa sinabi ni Yukino at dali daling kinuha yung isinalang na itlog ni Kuya Jethro. At ayun itim na.

"Hala hala! Hala! Hala ka na kuyaaaa! kawawa naman yung itlog. natutong! hahaha" suya ko kay kuya jethro na badtrip na din sa nangyari. at dahil dun, napagdesisyonan ni Yukino na siya na lang yung magluluto.

Naupo na ako sa mesa at nag antay ng ihahain ni Yukino-nii. Habang si Jethro naman ay halos di maipinta ang mukha sa lungkot sa nangyari dun sa itlog.

"Naman eh! Unang beses ko pa namang magluto ng itlog. palpak pa! Ayus dapat yun kasi paborito ni Chii too eh" Maktol niya at finiflip flip pa yung tutong na itlog. Actually di siya gaanong sunog. Yung ilalim lang

"Akin na nga" hinablot ko yung plato saka sinumulang kainin yung itlog. Malasa naman siya. YUng ibabaw lang ung kinakain ko. Actually magaling magluto si Jethro, nag aaral siya ng culinary arts. sadyang Kahinaan niya lang ang malasadong itlog.

Pagkatapos ng mahaba habang breakfast session, eh hinanda ko na yung mga gamit ko. CHineck ko na if I packed my things completely na. Hirap kayang may maiwan. Ang mahal ng parsel ditto noh.

"Oh well, mukhang wala na akong naiwan. Papadala naman siguro nila if meron. Hihihihi"

"Hah? Nande Hime chan?" nagtatakang tanong ni Yukino Onii.

"Uh nandemonai Yukino kun." . nagmukha na lang akong baliw. baka mamaya ipaadmit ako nila kuya nito. hay chii why talk to yourself ba? Seriously!

"Anong oras pala flight niyo?" tanong ni Jethro sa akin. Tama flight. Babalik na pala kami ng pilipinas. Matatapos na ang bakasyon namin. Ayoko pa umuwi gusto ko pa dito sa Korea. Tsaka baka may makita akong di kanais nais doon.

"Yukino! Anjan na yung crush mong reporter oh!" ani Yuan

"Nalssi Bogoseo, Yeogi Naeun imnida"(For the weather report, here is Naeun) sabi nung station reporter.

"Dangshini Minwoo kamsahamnida! Keugeoseun Hwachanghan Nari Doel Geosimnida. Nalshiui Teuki Gangnamg wa Hongdaee Jo eun. Keugeoseun Jogeugwa Sangjeomeurwihan Joeun Nari Doel keosimnida. Biui Yakganui Gihoegaisseul keosimnida. keuraeseo Usaneul kajigohaneun keoseul Itji Maseyo!" (Thank you Minwoo ! It will be a sunny day. Weather's good especially in gangnam and hongdae. It would be a good day for a jog and shop. There will be a slight chance of rain. So don't forget to bring your umbrellas!) may crush kasi si Yukino sa weather reporter dito sa seoul. Ewan ko ba ba't di niya pa pormahan

"Hey. Why aren't you getting ready yet? You're flight is 5 hours from now." saway sa amin ni Marco Oppa

"My bag's ready. How bout you princess?" ani Yukino. Siya kasi ang sasama sa akin pauwi.

"Ready na. Kagabi pa. Uhhmm Onii. Can you just bring my luggage? Magmemeet muna kami ni Momo sa mall. Total sabay naman siya atin. Sunduin mo na lang kami around 1pm. Total 3pm pa naman flight natin. Onegaishimas" (please) nagnod lang si Yukino at nagfocus na ulit sa panonood.

*beep-beep*

From: Besh Momo!

Going na ako. Sa mall na lang malapit sa amin. See you.

-- end--

"Aigoo! Si momo talaga! Punta na ako mga kuya! Bye!" aalis na sana ako ng bigla akong hablutin ni Marco

"Deh?" (yes?) I looked at him puzzled. He looks weird. Parang may gusto siyang sabihin na di niya masabi.

"Dangsin-eun nawa hamkke . naneun syopingmol lo unjeon habnida" (You come with me. I'll drive you to the mall.) aww. nag aalala lang pala siya sa akin.

"Deh!"(Yes!)

"Gwaboho"

"Kahogona"

"Overprotective"

sabay sabay na kumento nila Yuan, Yukino at Jethro. At nagsitawanan na sila. Dinedma lang sila ni Marco at kinuha na ang car keys niya. Sumama lang din ako. Ayoko kaya gatungan. Baka sapakin ako nito.

As always, gentleman ang kuya ko. So pinagbuksan niya ako ng pinto at sumakay na rin lang ako. No choice! Chos!

"Keu jasi!" (Those brats) singhal ni Marco ng pagpasok niya sa kotse

"It's your fault for being too overly caring" tumawa lang siya at nagdrive na. Tahimik lang siya ng buong biyahe.

Hanggang sa umabot kami sa traffic light. He looks agitated. Worryish. Then finally he looked at me.

"You know I'm against this right? You going back to the philippines. It will not bring you any good. One way or another you're paths are gonna cross again. I don't wanna see you devastated again." he sighed

Yung issue na naman na yun. I hate seeing him sad like this. Alam kong he's protective because he loves me. But kaya ko naman na.

"Oppa. I'll be alright" I reassured him.

"You can take the board exam naman here." he suggested

"Lol! tapos Korean registered nurse na ako. Not yun PNLE!"

"I'd rather have that than let you go back to a place that only gives you pain and depression. It's much better that way than going back to the place that hurted you the most" he said almost not breathing.

I sighed. I can't have this conversation again again.

"As you said. One way or another we will always meet. Why not make us meet right now so the process will be faster. In medical term it's called desensitization"

"How can you still smile when you're hurting? Why do you always pretend that you're okay when you're actually not."Hearing him so worried makes me sad. I supressed my tears. No I can't cry. Not infront of him. Not after what I promised. No I won't

"Well. Maybe it's my forte" I smiled. Umiling lang siya and continued driving

"Okay, here's the deal, Let me just pass my exams and then I'll think about moving here for good. Okay?" he just nodded. Then he's silent up until nakarating kami sa destination.

"Thank you oppa. Nae daehae neomu manhi keogjeonghaji masibsio. Naneun jeontuki kieok haeyo?Arasso?" (Don't worry too much about me. I'm a fighter remember? Okay?)

"Arasso! Arasso! Just take care of yourself. Don't make me worry too much." He patted my head and smiled. A fake smile. I know he's still worried. I can't blame him. Ikaw ba naman makawitness ng pagbebreakdown ng isang tao. Shattering into pieces. That might be to traumatic. And I feel so guilty for making him feel that way.

Bumaba na ako ng kotse. And bid him goodbye

"Jalja! Shushimyo oppa!" (Bye! Take care!) I watched him drive away.

"Stop it princess please! Don't hurt yourself"

"Kumane! Kumane princess! Kumane Juseyo! Please princess! Listen to us" (Stop it. Princess Stop it. Please Stop)

"Andwae! Nan keunyang sihpeo jugneunda. nal jugyeojwo." (No! I just wanna die! Kill me please)

"Naneun chungbunhi gyeolko eobseossda. nan hangsang teullyeossda . always... wrong" (I was never enough. I was always wrong.)

Everytime I remember that scene, I can't imagine how hurt I was. How I hurted myself and the people around me. I didn't care about them for a moment. Inisip ko lang ang sakit na nararamdaman ko. Ng dahil sa akin, my cousins was forced to move out and stay with me. Never to leave me alone.

I can't let this continue. Hindi pwedeng maging stagnant ang buhay ng mga pinsan ko because of me. I need to grow up and face my problems.

"Uyyyy!! Blancheee!! hello?? Earth to Blanchee ? Still there? Yooohoo? cheer up na! Kaya nga tayo pumunta sa mall para sumaya saya ka naman. Diba nga you love shopping? Isa ka kayang shopaholic na tao. hhhhhhuuuuuuuuyyyyyy!!" kausap sa akin ni Momo.

"Momo naman eh! Alam mo namang nagde-daydream pa ako dito" I lied. Ayokong pati siya mag alala sa akin

"Ayyy ngee!! Ewan ko sayo! Di ata uso sayo ang move on move on din sa mga pinapanood mong kdrama pag may time. Hopeless!"

"Cheh!"

"Bibili lang ako ng food. Ikaw ba?"

"Libre mo?"

"Lagi naman eh! Abuso! Akala mo naman kung sinong walang pera. Eh mas mayaman ka pa sa akin"

"Yyaaaaayy!! Choco Parfait hah!"

Umalis na si Momo. I'm alone again! Naalala ko yung napag usapan namin ni Kei dati. Nagtataka pa rin ako sa sinabi niyang 'Baka maulit ang nakaraan'. Hmmmn, yaan na lang nga

makapunta na nga lang ng food court ng makahanap na ako ng mauupuan. Yeah food court. Kung nagtataka kayo bakit. Wala trip lang namin ni momo. Tsaka mas mura dito. And mas masarap kaysa sa mga fine dinning. Tsaka karamihan sa kumakain dito mga pinoy. Kaya oks lang magtagalog.

"Kung minamalas ka nga naman! Hahaha" sa lahat ng maiiwang vacant table dito sa food court, yung favourite spot pa talaga namin ni Momo! Hahaha Swerte ko talaga!

UGH! MEMORIES!! ToT Namimiss ko na yung mga panahong, puro 'Ano kayang kakainin ko' lang ang problema ko

Wala tayong magagawa, masakit na din ang paa ko. Maupo na nga lang

*CELLPHONE BEEPS*

From: Momo

NASAAN KA NA BRUHA??!!

Di naman niya masyadong mahal ang CAPITAL letters noh?

To: Momo

Food court. table 14

Antagal naman ng Bruha na yun baka kinain niya na ang parfait ko. NAKS! Makareklamo ako kala mo naman pera ko. Hihihi mahal naman ako ni Lianne kaya okay lang yun.

"Miss panyo mo nahu---JM?"

Sht. Si Koala. Lol! Koala tawag ko sa kanya nun, kasi... mukha siyang koala. lol. BAkit siya? Bakit siya andito sa Korea? Sinundan niya ba ako? Naks Assuming!

"Andito ka pala...." Hindi JM namamalikmata ka lang, picture ko lang itong nakikita mo. Umpugin ko kaya to ng mesa. Kitang gutom na ako eh kinukulit pa ako

"Alone??" he said grinning at me! eeeessssh!! Gustong gusto ko siyang sampalin abala eh! Pero bakit parang ang hirap hirap? Bakit parang may kung anong nagsasabi sa akin na wag. Konsensya naman, bakit ngayon ka pa umiiral. Please lang, gutom na ako!

"Actually, I'm waiting for someone." punyeta!. huhuhu ang bad bad ko na. kasalanan mo to Momo eh ang tagal tagal mong dumating, ngayon may nanlalandi na naman sa cute mong friend.

"Weh? Meet up. You're not good at lying KOALA." with emphasis yung pagbanggit niya sa tawag niya sa akin. Shutangna. Kinalimutan ko na yung jejedays ko na yon. wag mo nang ipaalala. baka mapatay ka. Medyo OA din ang isip ko. Sabi nga nila, biruin mo na ang lasing wag lang ang gutom.

*STOMACHE GROWLS*

"Bad news is...." Sakto may nadaang 'pwede na' na guy. Varsity yata? Nakajersey eh at may mga matatangkad na kasama.

"I'm not lying" lunukan na ng pride ito! Bahala na si Cat woman. Hinigit ko yung si varsity guy na nakagray. EEEEEEWWWW!! PAWIS!!

"What the hell! Ano ba!" Timing pinoy!

"Ikaw... Ikaw yung nagtetext sa akin diba?.. yung gustong makipagmeet??" sheet!!! Ang dignindad ko! Ang reputasyon ko! Wala na! Wala na akong mukhang maiihaharap sa iba. Nayurakan na ang pagkatao ko. Yuck! OA!

"What the hell...."

"Sus nahiya ka pa, sabi mo pa nga nakagray ka at may kasama kang mga kateam mo na matatangkad din. Diba sila yon?" turo ko sa mga kasama niya. Please lang kuya makiride ka na lang. Naiiyak na ako.

Napansin kong tahimik si Gian sa tabi na parang hihintay magreact si kuya.

"Kaw pare hah! Di mo sinasabing may katext ka na pala. Kunwari ka pang walang pakialam sa lovelife."

"Ano bang..." napatingin sa akin si kuya. I flashed a smile, my most nakakaawa na parang please please please smile.

"Ahh... nahihiya kasi ako.. Imba kasi kayo mangutya eh.... ehem... ahmm... so ako nga yun, Ikaw si.. m... Chiisa? right?" matalinong bata natingin sa I.D.

"Ahh ako nga.. upo ka.." I offered the seat to him, at tinignan si Jian na parang 'May sasabihin ka pa'dagdag mo pa ang pagtaas ng kilay ko. Booom! Kunwari maldita.

"Excuse me. Can you move dude. Dadaan ako" aba taray ni kuya. meron ata! >o<

"Ahh sige alis na ako. Bye Blanche"

*SIGH*

"Una na muna kami dude. Enjoy ka jan." yuck enjoy? eeeewww

"Gago!"

at umalis na nga ang mga kasama ni kuya.

*DOUBLE SIGH*

bakit ba kasi andito yung panget na yun! Nakakainis naman eh, tahimik na yung buhay ko. On the process na ako ng moving on tas agad agad susulpot ano to? lokohan!

"Ehem!"

"Ayy kabayo! Anjan ka pa pala!"

"Malamang. Matapos tapos mo akong higitin. Ano bang trip mo ha?" naku po! Anong sasabihin ko? Alangan naman sabihin kong ginamit ko lang siya para palayasin ang ex ko. Edi patay naman ako nun.

"Ahh.. ehhh.. kasi.. ano..." Momo!! Help! Nasaan ka na ba?

"Let me guess? Para paalisin ang stalker mo. You're just like other girls." whaaaat???

"Malamang kuya, alangan naman others ako? Edi alien na ako nun. Pero that's not the point ang totoo niyan hindi ko yun stalker ex suitor ko po yun" paliwanag ko. Mukhang di rin siya naniwala.

"Are you kidding me?" mukha ba akong nagjojoke kuya? Dinedma ko na lang, hintayin ko na lang si Momo. Bigla namang....

"No! Mas mukhang bata ako sayo. Ay Joke! Hell no!"

"Earon?"

"Earon?" napalingon si blanche sa pinangalingan ng boses.

"Ea...ron?" ani blanche sa sarili

"You know what? If gusto mo ng tumigil sa pagtease sayo ang past mo. Show them you moved on. By yourself, without the help of others. That would be the best revenge you can direct." kumento ng binata

"Mwo?" (What?)

"Show them that you're okay on your own. And that you don't need somebody to fill up the gap that they think they left but never existed. Don't let their shadow hover you" anang binata

"Anyway. I need to go. Wala akong oras sa mga childish pranks mo" bigla na lang umalis ang binata na ikinagulat ni blanche, saka naman biglang dumating si momo

"Hul! He's one weird person"

"Earon! It's really you!" nilingon na naman ni blanche ang pinanggalingan ng boses

'Earon' paulit ulit ito sa isip ni blanche. 'saan ko ba narinig yon?'

"Sorry bes mahaba ang pila. May oras pa ba tayo kumain? Di tayo malelate?" tanong ni momo sa lutang na si blanche

"A-ah. Anjan ka na pala bes"

"Hindi bes! Joke lang to."

"Sapakin kita jan eh!"

"Haha. Lika na. Baka malate pa tayo sa flight. Kainin na lang natin to on the way"

"O-okay" seryosong sagot ni blanche at tumayo na ito.

"Bes! May kilala ka bang Earon? Narinig ko kasi kanina. Parang pamilyar ang pangalan. Baka kasi isa siya sa.."

Momo interrupted "Earon? Madaming Earon sa mundo. Gaya nung... nung... nung bida sa high school musical na yon! Si Zac Earon! Earon Williams. Sinong Earon ba yan?"

"Wala! Gaga to! Si Zac Efron yung sa HSM! Gawa gawa ng cast!"

"Sorry naman. Di lang talaga ako fan. Kumusta pala yung treatment mo? Maayos ka na ba?"

"Anong treatment sinasabi mo?" natatakang tanong ni Blanche

"Hala effective nga!"

"Pinagsasabi nito?"

"Wala! Halika na. Ikutin mo na natin ang mall. Mamimiss ko din ang korya noh!"

nilibot nila momo and blanche ang mall

"Chi boo!" napalingon si blanche sa nagsalita.

"Chi boo shhiii!" isang babaeng kinukulit ang lalakeng boyfriend ata nito

"Bes? Why's that name familiar?"

"Now. I thought the treatment is effective."

Blanche heaved a sigh. "Uuwi na pala talaga tayo bes." She smiled. A fake one.

"Oo bes! Uuwi na tayo. At irarampa mo na ulit ang kyeopta mong mukha sa pinas."

"Yes. Uuwi na tayo. Makikita ko na ulit sina Dayle Onii. Sina Michi at dara. At si.."

"Sino?!"

"Si.... Sino pa ba? Di ko na maalala. Haha"

[SOMEONE'S POV]

"Earon?"

"Earon! It's really you!"

"What do you need?"

"Haha to naman! Di na mabiro. Kanina pa kita hinahanap. Sabi mo dito tayo magkita sa mall. Tapos wala ka namang binigay na landmark!"

"Sorry"

"Maglibot libot na tayo. 3 days na lang pa naman tayo dito. Nasaan nga pala sina Carlo?"

"Nado Molla" (I don't know)

"Aba aba! Nagkokoryan ka na ngayon hah! Saan mo napulot yan?"

"Kung binasa mo sana ang voucher edi sana natututo ka na."

"Yeadeura! Yeadeura! Mian I'm late" (Boys! Boys! Sorry!)

"Letse pati ikaw ba naman Carlo?"

"Yeonhaji! Nasa korya ka dude! Matuto ka!" (ofcourse)

-- airport --

"Aigooo. Akala ko napano ka na! You made me worried! Bakit kayo nalate sa calltime?" saway ni Marco

"Marco wag mo na sila pagalitan. Baka may nangyari lang"

"Natraffic po kasi kami. May nagrarally kasi" sagot ni momo

"Pasensya na Oppa. Yukino Onii lika na. Momo let's go. Baka iwan tayo ng plane" walang ganang sagot ni Blanche at nagsimula na itong maglakad paloob ng airport

"She's sad again" Kumento ni Yuan

Jethero clenched his fist. "Sabi ko na sayo upakan na natin ang lalakeng yon"

"Kumane! Princess wouldn't like that. It will hurt her more. If we do that. It will upset her more. And it might ruined everything her mind built" (Stop it) Ani MArco

"That guy! Wag lang talaga siyang magpakita sa akin. I'll make him wish he's dead" Yuan said angrily

"Sure ba kayong hahayaan na natin siyang umuwi in that state. She's not fully recovered yet." Tanong ni Jethro sa mga pinsan

"Diba isa ka sa mga approved dito?" Yuan said sarcastically

"Well... yes.. Pero before yun. Now that I saw her looking like that. Parang ayoko na siya umuwi."

"Maybe it will be the best option right now. And Korea is much more dangerous than that guy for her right now because of our business." Marco butted in

"Did you have the flight checked and all the passengers? Sigurado bang hindi nagleak na uuwi sila?"

"Deh! Susaengnim" (Yes Sir)

"She used her English name when she booked the flight. So did Yukino. Everything is safe. I checked it myself." Yuan added.

"And I already contacted someone to keep an eye on her" Jethro said

"What? You told somebody about our princess' identity?" Marco almost shouted

"Ani. I just told him to watch over my cousin. And that boys might steal her" tumawa ng malakas si jethro

Sinapak naman siya ni Marco

"Ppabo! I better call princess"

-inside the aiport-

"Yeobosseyo?" (hello)

'Hello princess'

"Oppa. Mianhe. I know I should've said my goodbye formally. Actually. Sinadya ko. Kasi para sumunod ka agad sa pinas. Jebal!"

'It's okay. I understand. Don't worry susunod kami. After we finish our business here. Okay?'

"Arasso oppa!"

'Take care okay? call us on a reguar basis. Okay? Princess! Miss na kita agad!'

"Deh Deh Oppa! Please tell Jethro and Yuan I miss them too!"

'Okay Kunayo. Jalja!' (i'll hang up now. Bye)

"Genki desu ka princess?" nag aalalang tanong ni Yukino

"Hai Onii. Genki desu. Nalulungkot lang ako kasi iiwan na natin ang Korea. Tapos di pa sasama sina Marco. And..." napabuntong hininga si Blanche

"Onii... bes, may probability talaga na makita ko siya pag balik natin diba?"

"Hah? Ano ka jan?" tumigil si momo sa paglalakad at hinarap si blanche

"Magiging okay ba ako pag nagkita kami? Baka kasi.... bumalik yung mga suppressed memories ko na pilit kinalimutan ng isip ko. I know his name, his face but the feelings has been suppressed and forcefully forgotten. Parang kinulong siya sa isang force field just waiting to break out and break everything I have." Yes I remember them all. But may mga pieces of memories na di ko maconnect with the other. I don't know. I'm confused enough to think about it.

"Ano ka ba!" momo cut her off.

"Syempre magiging okay ka! You're a strong person princess."

"And kung ano man, andito lang kami para sayo."

"Hindi ko kasi alam kung paano ako magrereact pag nagkita kami. Di ko man maalala pero masakit pa rin. Ang sakit sakit." a tear ran down her cheeks.

Yukino wiped her tears. "Please don't cry. That jerk doesn't deserve this tears. You deserve someone better. And I know it's not the guy that made you cry like this."

"Paano kung... paano kung bumalik lahat? Lahat ng sinubukan kong kalimutan"

"Tahan na bes. Baka mamaya isipin nilang pinaiyak ka naming. Paano mo siya harapin? Edi the usual. Alam kong you have moved on. With those treatments and all. You can do this!" momo said jokingly

"Kaya ko to. I'm strong enough. Kaja!" (Let's go)

-----

Sushi's Note:

Hala ka! NagpiPBB teens sina EJ at Blanche! Hoy bawal yan! Hahah. Sana nagustuhan niyo yung update.

Like.Comment.Share.SpreadtheLOVE<3