Sundo
Never Knew What Heaven Is Like [Filipino Teen Fiction]Chapter 4
He pulled me inside the faculty's comfort room while kissing me tenderly. ! Seryoso ba siya sinabi niya? He'd really do me right now?
I heard the click of the door's lock as he pinned me on the door and kissed me tenderly.
His hands are moving behind me. He's caressing my back. I don't know kung anong nangyayari sa akin at bakit hindi ko pa siya sinasampal? Dapat sinasampal ko na siya kasi ayoko nitong ginagawa niya sa akin.
Bumaba ang halik niya sa aking leeg at hindi ko napigilang umungol.
"Kristoff." Sabi niya. "Call me Kristoff, Summer." Utos niya pero wala na akong maintindihan sa mga nangyayari. Mas lalo akong naiinis sa sarili ko kasi bakit ganito? Bakit sa tingin ko, gusto ko 'to?
Ipinikit ko ang mga mata ko habang hinahalikan niya ako sa leeg.
Dapat ko siyang itulak. This has to stop.
"Stop." sabi ko pero patuloy pa rin siya sa paghalik sa leeg ko. "Don't." Sabi ko at sinubukan ko siyang itulak pero wala na akong lakas. Inubos na niya ang lakas ko.
Inangat niya ang ulo niya at tinignan ako sa mata. "You don't like it?" Tanong niya sa akin at wala akong nagawa kundi umiyak.
Kung bakit ako umiiyak, hindi ko alam.
Pero ang alam ko, ang baba na ng tingin ko sa sarili ko. Una, nakipaghalikan ako sa taong hindi ko kilala. Tapos ngayon...Ugh!
"Wait. Summer, bakit ka umiiyak?" Tanong niya habang pinupunasan niya ang mga luha ko. "Did I hurt you? Did I go too far?" He's sounding a bit hysterical. "Damn. I'm sorry, Baby." Aniya sabay halik sa noo ko.
Pero that did not stop me from crying. In fact, I cried even more.
"Ssshhh..." He's hushing me down. "Don't cry, Baby. I'm really sorry." Sabi niya habang taas-baba ang kamay niya sa likod ko.
Di ko alam kung bakit unti-unting nawawala yung mga luha ko. Unti-unti na akong tumitigil sa pag-iyak.
"Ssshh... I'm really sorry, Summer." Paulit-ulit niyang sinasabi sa akin hanggang sa tumigil na ako sa pag-iyak. Huminga ako ng malalim at tiningnan siya sa mata.
"What do you really need from me?" Tanong ko kahit na alam kong pulang-pula na yung mga mata ko at magulung-magulo na yung buhok ko.
Tiningnan niya ako at saka tumikhim. "I just want you. I like you, Summer. So much." Sagot niya at hindi ko mapigilang magtanong. Bakit niya ako gusto?
"Your smile. Your eyes. Your lips. Your skin. Everything. I like everything about you." Sabi niya at hinagkan niya ulit ako. "Pero ang pinakagusto ko ay yung nakikita kang determinado sa trabaho. Di mo pinapabayaan ang mga kliyente mo."
"How-"
"Ssshh..." Sabi niya at inilagay ang hintuturo sa labi ko. "I've seen you work with the Lim's. I've seen you five times, maximum, when you were preparing for their reunion. And I know. I can see how determined you are, Summer."
Tinitigan ko siya. Hindi pwede. Masyadong mabilis para magustuhan niya ako. At ayokong magkaroon ng relasyon. Lalo na sa professor ko. Hindi pwede. Ga-graduate pa ako.
"But you know na hindi tayo pwede." Sabi ko so as to not get his hopes up. "We can't be together, Kristoff. You are my professor."
"And I'm damned, is that what you mean?" tanong niya.
Nanliit ang mata ko sa tanong niya. "Anong-"
"I'll court you." Sabi niya.
"No. You can't
Comments