"Hi Karina!" bati ni Ryujin nang maabutan siyang nagliligpit ng pinagkainan. kakatapos lang nilang maghapunan.
    "hey" ganting bati ni Karina. "you need something?"

"wala naman.. ano lang.. gusto ko lang malaman kung sasama ba si Yuna sa atin mamaya?" she asked with a little hesitation. she even wiped the table unconsciously, probably trying to push away the uneasiness that was starting to engulf her.

karina chuckled. "yes. sasama siya" she answered and gave her a suspicious look.
mamaya gaganapin sa plaza ang sayawan. isa yun sa mga highlights ng fiesta nila.

    "great! i mean, gusto ko kasi siyang mas makilala pa at maging kaibigan"
hindi alam ni karina kung matatawa ba siya. 

    "karina!" si yuna. tumatawag mula sa labas.

    "yuna! andito ako sa may kusina!" sigaw ni karina. maririnig naman siya ni yuna dahil maliit lang ang bahay.
ilang sandali pa, nasa kusina na din si yuna. "karina! ano tara na? teka, bakit  hindi ka pa... ay, may bisita ka pala," anito nang mapansin na hindi siya nag-iisa.

    "nagkakilala na kayo kanina diba?" sabi ni karina.

    "oo pero hindi ko natandaan ang pangalan niya."
napatingin si karina kay ryujin at huling-huli niya ang panlalaki ng mga mata nito.

    "what? you didn't remember my name?" hindi makapaniwalang tanong ni ryujin.
    "bakit? kailangan ko bang tandaan?" masungit na tanong ni yuna.

sabay-sabay silang napalingon sa pintuan nang marinig nilang may mga tumatawa.
    "sorry, sorry. we didn't intend to overhear you" nanunuksong sabi ni Jeno. lalong sumama ang timpla ni ryujin.

    "karina, magbihis ka na. sabay-sabay na tayong pupunta sa plaza" si winter, nagpipigil din ng tawa tulad ng mga kaibigan.
    "okay. uhm yuna, wait lang bihis lang ako" dali-daling pumasok sa kwarto si karina. isang simpleng dress ang sinuot niya. ilang sandali pa ay lumabas na siya ng kwarto.

---

    "did you have a great time?" malumanay na tanong ni winter nang pauwi na sila. naiwan pa ang mga kaibigan nito sa sayawan, mukhang nag-eenjoy pa kaya hinayaan na lang nila.

    "yes. very much."

    "alam mo na ngayon kung paano mag-party ang mga mahihirap. it's diffeent, right?" nanunukso nitong sabi.
    "yeah. very different indeed. i don't need to wear any mask" birong sagot niya.

natawa si winter. her laughter sounded like music to karina's ears. soothing and calming. they suddenly stopped talking while walking in the moonlit night.

    "winter.. thank you" she said. breaking the silence between them.

    "for what?"

    "for all of these, for showing me what the real world looks like outside my comfort zone. for teaching me how to live my life worthy and simple.
 and for making me realize that there are still people that stay true behind my back." she needed to say those words while she still had the courage.

winter smiled at her. "I'm happy na part ako nang pagbabago mo karina."

    "i have a question though" sabi ni karina.

    "go ahead and ask. i hope i can answer it to your utmost satisfaction." pagbibiro pa ni winter.

    "why are you doing this? i mean, pwede mo naman akong iwan anytime. hindi mo naman ako kailangang pagtyagaan. you have your own life, you know?"

ang lalim ng buntong hininga ni winter. "because i want to" she did not elaborate, and karina did not even bother to pursue the question.

hindi nila namalayan na nakarating na pala sila sa bahay. pumasok siya sa kwarto at handa nang matulog nang mamatay bigla ang ilaw.

     "Winter!" tawag niya at kinapa-kapa ang pinto. bakit ngayon pa nag-brownout?
muntik nang mapasigaw si karina sa pagkagulat nang may mabangga siya.

    "I'm here," bulong ni winter sa kanya.
si winter pala ang nabagga niya! she suddenly felt uneasy. lalo pa at nararamdaman niya ang pagtama ng mainit nitong hininga sa kanyang noo.

    "shall we dance rina?"

    "h-ha? pero nagsayaw na tayo kanina sa plaza" sagot niya sa kabila ng panginginig ng mga labi.

    "i want to dance with you under the moonlight. just the two of us." nakabukas ang bintana sa kwarto kaya malayang nakakapasok ang sinag ng buwan. full moon kaya maliwanag.

inilahad ni winter ang kamay kay karina, na inabot naman niya. pagkatapos ay ipinulupot ni winter ang braso niya sa bewang ni karina at hinila siya palapit sa katawan nito.

    karina's heart began to beat fast. may tambol na naman sa puso niya.

    "rina?"
nag-angat ng tingin si karina. "hmm?"
    "thank you din" winter whispered. dahan-dahang inilapit nito ang mukha sa mukha ni karina. her lips gently touched hers. the kiss was so gentle at first, then became deeper and sensual.
it was different from the first time they kissed.

    this time alam na ni Karina ang dahilan kung bakit niya binabalik ang mga halik ni Winter... because she had already fallen inlove with her. mahal ko na si winter.....

-----

    "ingat kayo dito ha?" bilin ni ningning. pabalik na ang mga kaibigan ni winter sa maynila  dahil may mga trabaho pa.

    "ingat din kayo" bilin din ni Karina.

    "hey where's ryujin?" tanong ni Jeno nang mapansing nawawala ito.

    "kaya nang umuwi mag-isa nun, malaki na siya. tara na" si ningning.

    "pwede ba tigilan mo ako?"
sabay-sabay silang napalingon nang marinig ang pasigaw na boses ni yuna. it seemed like ryujin was pissing her off.

    "ano ba'ng masama sa hinihingi ko? gusto lang naman kitang maging kaibigan eh. that's all. ang arte mo naman" naaasar na sabi ni ryujin.

    "sa ayoko nga eh! hindi ka ba nakakaintindi? alam ko na ang mga karakas niyong mga taga maynila. you can't fool me." sabi ni yuna.

    "kung ayaw mong makipag-kaibigan, di wag!" sumakay na si ryujin sa sasakyan. hindi ito nakaligtas sa panunukso ng mga kaibigan.
    "we're going now. thanks again Karina" paalam ni Haechan. tumango lang si Karina.

---

    "hindi mo ba nami-miss ang maynila?" tanong ni Winter kay Karina.
nakaupo sila sa lilim ng punong mangga, naisip nilang magpahangin muna roon pagkatapos umalis ng mga kaibigan ni winter.

hindi pwedeng itanggi ni Karina na nami-miss din niya ang mga kaibigan at ang buhay sa maynila, pero may bahagi sa puso niya na mas gustong dumito na lang, kasama si winter.
sa paglipas ng mga araw na kasama niya si winter, tuluyan nang nahulog ang kanyang loob dito. "nami-miss din. mahirap kayang mag-adjust. hindi ko naman basta-basta matatalikuran ang kinagisnan kong buhay."

    "sabagay. what if hindi na tapusin ng Lolo mo yung three months at pauwiin ka na?"tanong ni winter habang diretsong nakatingin sa mga mata niya.

    "i doubt if that's going to happen"
    "we wouldn't know" sagot nito, may bahid ng lungkot ang boses ni winter.

parang ngayon pa lang ay gusto nang malungkot ni karina. gustong tumutol lahat ng sistema niya sa katawan sa iniisip niyang magkakalayo na silang dalawa. pero wala siyang karapatang malungkot. "then i have no choice but to leave this place. besides, doon din naman ang punta ko eh. aalis at aalis din ako sa lugar na to"
salat sa emosyon niyang sagot.

    "yeah i thought so. besides, you don't belong here. atleast, not now" makahulugan na sabi ni winter.
napatingin siya kay winter. nagtama ang mga mata nila at nakikita ni karina na parang may bahid ng lungkot sa mga mata ni winter. pero agad niya din tong binalewala. alam naman niyang napilitan lang si winter pakisamahan siya dahil na rin siguro sa paki-usap ni manang Helga. kaya imposible na malulungkot din si winter sa nalalapit nilang paghihiwalay ng landas.

    "karina may gusto sana akong sabhin sayo-" biglang napatigil si winter sa pagsasalita nang may tumawag kay karina. si yuna, may dalang kumot at basket na puno ng pagkain.
    "o bakit?" tanong ni karina sa mga kai