"cheers to our success!" sabi ni giselle.
nasa bar si karina kasama ang mga kaibigan. nagsi-celebrate sila sa tagumpay ng kanilang negosyo. pero kabaliktaran niyon ang nararamdaman niya. hindi niya magawang magsaya.

    "you're still stuck."

napatingin si karina kay chaewon, nakakunot-noo. mukhang kanina pa siya pinagmamasdan ng kaibigan. "I'm not stuck. I'm enjoying my life guys and i don't want to go anywhere else." uminom siya ng wine.

    "oh yeah! looking at you right now? sure you are" giselle reacted sarcastically.

    "i don't mean that kind of stuck kat. emotionally stuck. you never got over the hurt and distrust with what happened" sabi ni chaewon.

natigilan naman si karina, may punto ang kaibigan niya pero ano ba ang inaasahan ng mga ito? madali niyang makakalimutan ang lahat? napabuntong hininga siya.
    "hindi naman ganoon kadali kalimutan ang lahat." nilaro-laro niya ang yelo sa baso ng wine.

    "choice natin kung magmo-move on tayo o hindi. daig mo pa ang break up. ikaw, mahigit dalawang buwan na... hindi pa naging kayo niyan ha!"

    "hindi lang naman ang nasa relasyon ang dapat makaranas ng ganito eh. mas mahirap mag-move on kapag hindi naging kayo. dahil nasasaktan ka kahit hindi naman dapat" pumiyok na naman si karina.
ang tanga-tanga niya. alam niyang mahal niya si winter pero hinayaan niyang tuluyan itong lumayo sa kanya. pinairal niya ang pride at hinayaang mangibabaw ang sakit na naramdaman.

    "paano kung bumalik siya?" tanong ni giselle.

    "malabo na yun" napuno ng pagsisisi ang puso ni karina. dinaig siya ng takot. what if binigyan niya ng chance si winter para magpaliwanag? would it turn out differently?

-----

kanina pa palakad lakad si karina sa tabing-dagat dahil sa pangungulit ng mga kaibigan, napilitan siyang iwan ang opisina at magpunta sa private resort nina giselle sa batangas. kahit paano, gumaan ang pakiramdam niya dahil sa nakaka-relax na paligid.
ang lamig ng simoy ng hangin at parang musika ang bawat paghampas ng alon sa dalampasigan. papalubog na ang araw kaya malamig na din ang simoy ng hangin.

tumanaw siya sa malawak na karagatan. napuno na naman ng lungkot ang puso niya nang maalala si winter. pumikit siya at pinuno ng hangin ang dibdib.

    "next time, if you want to get away, please bring me along with you."

muntik na mapalundag si karina nang marinig ang boses na yun. dahan-dahan siyang lumingon.

nakita niya si iwnter, nakatayo at nakapamulsa. nakasuot ito ng white polo na naka pa yung tatlong butones sa itaas, naka-simpleng jeans at naka-wolfcut! she looks dashing as always.

she held her breath as winter walked towards her. bumilis na naman ang tibok ng puso niya sa simpleng titig lang nito sa kanya. tumigil ito nang kalahating dipa na lang ang layo nila. winter tilted her head and looked at karina intently.

why did she look so cool and yet sensual? sabi ni karina sa isip niya.

    "w-what are you doing here?"

    "sasamahan ka" winter answered casually.

    "but i don't need companion. at paano mo nalaman na nandito ako? you can leave now" sabi niya at nilampasan si winter. but she was pulled to face her. "do you always need to do this? running away from me?" may pait at pagtatampo sa boses ni winter.

    "what if i say yes? will you stop following me?"

    "no, i'll keep on chasing you until you get tired of running away"

napatitig si karina sa kanya. "ano pa bang kailangan mo sa akin? my grandfather already signed your agreement. i don't think my obligation ka pa sa akin"

binitawan siya ni winter. "I'm no longer a CEO karina. nag-step down na ako" bahagyang yumuko si winter, nilaro-laro ang buhangin sa paanan.

nagtaka si karina. "what do you mean hindi ka na CEO?"
napa-kamot ng batok si winter at tumingin na din sa mga mata ni karina. "are you ready to hear me out?"

    "b-but it won't change the fact that you lied to me" pinipigilan lang ni karina ang pagtulo ng mga luha niya.

bumuntong hininga si winter. "i admit we had an agreement. i don't want to lose the company kaya handa akong gawin ang lahat wag lang akong mapatalsik. i had the company for a long time. pinaghirapan yun ng lolo at daddy ko and i made a promise to them na hindi ko yun hahayaang mawala sa akin kahit anong mangyari."

hindi parin maintindihan ni karina ang ipinupunto ni winter. "kahit ang paglaruan ako?"

    "karina listen, nung una oo. pero habang lumilipas ang mga araw na nakakasama kita, everything changed. until i realized why i did those things. kung bakit gusto kong nakikita ka araw-araw. when i told you that i will take care of you, i meant it. wala na isip ko ang agreement namin ng lolo mo" 
tinignan siya ni winter. sari-saring emosyon ang mababanaag sa mga mata nito pero mas nangingibabaw ang sincerity.

hinawakan nito ang mga kamay niya. gusto niyang bawiin ang kamay pero hindi niya magawa. parang hinihigop ng titig nito ang lahat ng lakas niya.

    "then i just realized why i'm doing those things. it's because I'm falling in love with you rina. i don't know how it happened, it just did. hanggang sa hindi ko na kayang pigilan."

    "then don't stop!" sigaw ni karina. naitakip niya ang kamay sa bibig nang ma-realize ang sinabi.

    "i love you Katarina Marie Yu. I'm not good with sweet words but i will do everything just to prove you that what i feel is real. please.." pakiusap ni winter.
    

    "what about your company?" ang tanging naisagot niya.

    "i don't regret losing it. i will regret more if i lose you"

tuluyan na ngang bumigay ang puso ni karina. marami siyang pag-aalinlangan pero handa na siyang bigyan ng pagkakataon ang sariling magmahal. hindi na muna niya iisipin kung masasaktan siya kinabukasan.

    "I'm sorry for running away from you. natatakot kasi ako na lalo akong mahulog kapag hindi kita nilayuan. natatakot akong masaktan."

    "silly. don't you dare run away from me again. kung kailangan kitang itali, gagawin ko wag mo lang akong iwasan uli." pinisil ni winter ang ilong ni karina.

    "i won't. i promise. ayokong mapunta sa iba ang napaka poging babae na to becau