-3-

เป็นอีกครั้งที่เธอใช้เส้นทางแห่งนี้ เส้นทางที่เต็มไปด้วยความลึกลับซึ่งเก็บความลับที่น่าสนใจของ Black Dragon คราวก่อนเธอมาที่นี้เพื่อประมูลพวกแก็งค์ปลายแถว ไร้สังกัด แต่ทว่าคราวนี้ไม่ใช่ เส้นทางแห่งนี้เหมือนเส้นทางนรกที่รวบรวม สิ่งผิดกฎหมาย ทั้งหลายเอาไว้ แบล็คดราก้อนสร้างมันเอาไว้คล้ายกับเมืองๆหนึ่งก็ว่าได้ แต่มันเป็นเมืองซึ่งเต็มไปด้วยความสกปรกและมืดมน…มันมืดมนจนคนธรรมดาไม่สามารถเข้ามาได้

ตรอกที่เต็มไปด้วยพวกเศษสวะ ค้ายา…โกดังที่ภายในนั้น มีแต่ยาเสพติดซึ่งรอการส่งต่อ…สถานที่สำหรับนายหน้าซึ่งมารับตัวผู้หญิงเพื่อนำไปส่งต่อ หรือแม้แต่ส่งออกนอกประเทศ รวมทั้งยังเป็นแหล่งซ่องสุมของแบล็คดราก้อนที่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกฝ่ายตรงข้ามทำร้าย ที่นี่มีทุกสิ่ง แม้กระทั่งคุกที่เอาไว้สำหรับจองจำ ตัดสินโทษสำหรับพวกที่ทำงานพลาด และทรยศ!

ไม่เพียงเท่านั้น ที่นี่ยังมีอีกหลายอย่างที่รวบรวมสิ่งที่บางทีใครหลายคนอาจจะคิดไม่ถึง ว่าทำไมแบล็คดราก้อนถึงกล้าที่จะสร้างมันขึ้นมาโดยไม่กลัวหรือเกรงใครเลย และสถานที่ๆเธอจะไป ก็เป็นหนึ่งในนั้น

ภายในรถเงียบสนิทเหมือนอย่างเช่นทุกครั้ง มีเพียงกลิ่นอ่อนๆของไวน์ที่ล่องลอย คล้ายให้เธอได้สัมผัสไปทั่วทั้งรถ ดังเช่นทุกครั้ง S โปรดปรานความมืดของสองข้างทางซึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังดำดิ่งเข้าไปใกล้ความอันตราย…ความอันตรายที่กำลังคลืบคลานเข้ามา…เข้ามาใกล้เธอ

Maybach 62 สีขาวจอดสนิทลงเมื่อถึงที่หมาย และทันทีที่ประตูถูกเปิดออกเสียงเพลงจากด้านในก็ดังขึ้น

DRAGON CLUB .. ภายนอก ก็ดูเหมือนคลับทั่วไปที่สามารถพบเห็นได้ทั่วทุกมุมโลก แต่ภายในของมันต่างหากที่แตกต่าง สายตาของเธอกวาดไปรอบๆ ถึงแม้ว่า S จะมาที่นี่ในฐานะผู้นำคนใหม่ของ EAGLE แต่ใช่ว่าความตื่นตัวในการระมัดระวังต้องลดลง ในทางตรงกันข้ามเธอยิ่งต้องรอบคอบให้มากขึ้น เธอก้าวเข้ามาในเส้นทางนรกที่รวบรวมปิศาจที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายซึ่งตอนนี้สายตาของพวกมันก็กำลังจับจ้องตัวเธออยู่ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นใคร หรืออะไร ทุกสิ่งย่อมอันตรายทั้งนั้นถ้าได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่…ของ Black Dragon

ประตูที่เคยปิดสนิทถูกเปิดด้วยคนของแบล็คดราก้อน เผยให้เห็นภาพภายในคลับชัดเจนขึ้น พร้อมกับเสียงเพลงที่กระทบโสตประสาทของเธอซึ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น

คนจำนวนมากกำลังผ่อนคลายด้วยการดื่ม ในขณะที่ก็มีไม่น้อยมาเพื่อซื้อขายผู้หญิง เสียงกรีดร้อง อ้อนวอน  ดังขึ้นจนทำให้ S ต้องหันไปมอง เธอควรจะมองดูผู้หญิงเหล่านั้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร เห็นใจ แต่ในทางตรงกันข้าม สายตาของเธอเต็มไปด้วยความว่างเปล่า

…โลกใบนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับคนอ่อนแอ…ในเมื่ออ่อนแอนักก็ต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้น…

‘ ฉันเองที่อ่อนแอดาร่า…และโลกนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับคนอ่อนแอ…

                                    -J- ’

S ยังจำข้อความในจดหมายฉบับนั้นได้เมื่อเธอเปิดออก ผู้นำแห่ง EAGLE รีบปัดความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาก่อนจะสลัดมันทิ้ง เธอต้องหนักแน่นและมั่นคง เธอต้องไม่ให้ใครสามารถแตะต้องเธอได้…

หญิงสาวเร่งฝีเท้าก่อนจะเดินตรงไปที่ด้านหลังเวทีซึ่งถูกจำกัดจำนวน และสกรีนคนเข้าซึ่งถูกกั้นโซนให้ออกห่างจากในส่วนของไนท์คลับอย่างเป็นสัดส่วน

ภายในห้องที่บรรยากาศไม่น่าชวนพิสมัย ซ้ำยังอบอวนไปด้วยกลิ่นบุหรี่กำลังมีกิจกรรมที่น่าสนใจซึ่งมันเป็นจุดประสงค์ของการมาที่นี่ของเธอ

…ของผิดกฎหมายที่ได้มาจากการโจรกรรม เธอมองดูการแย่งชิงที่ดุเดือดตรงหน้าด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง 

“ดูเหมือนว่าเธอจะมาที่นี่ครั้งแรกสินะ  ของดีอยู่ด้านหลังนู้นน่ะ”  เสียงของชายร่างใหญ่ที่ยืนอยู่เอ่ยขึ้น  ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าเธอกำลังต้องการอะไรและเขาก็คงจะรู้ว่าเธอคือใคร หญิงสาวแค่ปรายตามองก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่ทางเดินขนาดเล็กซึ่งมีแค่แสงสว่างรางๆ เพียงเท่านั้น

เธอเดินเข้ามาจนถึงด้านในสุดของคลับ ก่อนที่สายตาเธอจะสะดุดกับลังไม้ขนาดใหญ่ซึ่งวางซ้อนกันอยู่ มีชายสองคนยืนคุมของเหล่านั้นยืนยันความสำคัญของมัน S ก้าวเท้าเข้าไปก่อนจะหยุดเมื่อ ผู้คุม ขยับตัวทันทีราวกับระวังตัว แต่เมื่อเห็นเธอ พวกเขาก็ถอยห่างและหลีกทางให้ หญิงสาวโคลงศีรษะเล็กน้อยก่อนจะทำเสียงหึในลำคอ

มือเรียวเอื้อมไปเปิดลังไม้ที่อยู่ใกล้ตัวก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฎอยู่บนริมฝีปากบางอย่างพอใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ภายในนั้น

“ในนั้นไม่มีบาร์บี้ให้เธอเล่นหรอกนะสาวน้อย” น้ำเสียงยียวนจากใครบางคนดังขึ้น “มีแต่อาวุธ” เขาพูดพร้อมกับเล็งปืนไปที่เธอ หญิงสาวไม่รู้เลยว่าตรงมุมห้องมีใครบางคนนั่งอยู่ เธอปรายสายตาไปบอกแค่เสี้ยววินาทีก่อนจะหันมาลูบสิ่งล่อสายตาและดึงดูดใจเธออีกครั้งคล้ายกับไม่สนใจอีกฝ่าย

“แต่ปืนที่อยู่ในมือของนาย  มันไม่แม่นในระยะไกล ถ้าอยากได้คำปรึกษาเกี่ยวกับอาวุธฉันช่วยนายได้นะ” เธอพูดขึ้นพร้อมกับแค่นยิ้มออกมา ละมืออกก่อนจะสอดเข้าไปในกระเป๋า ประโยคนั้นของเธอทำให้สีหน้าของพวกที่ชอบกร่างใส่ผู้หญิงเปลี่ยนไปชั่วจังหวะหนึ่ง

“นี่คงใกล้พอสินะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อ S สัมผัสถึงปลายกระบอกปืนที่จ่อศีรษะของเธอจากด้านหลัง “และ Strike One ของเธอก็ดูจะช้ากว่าฉันนะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะลดกระบอกปืนในมือลง พร้อมกับผิวปากส่งเสียงอย่างผ่อนคลายารมณ์ มือเรียวชะงักก่อนจะปล่อยมือจากอาวุธปืนในกระเป๋าโคชของตัวเองอย่างระงับอารมณ์ เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อมีเรื่อง และอีกฝ่ายมีท่าทีเหมือนต้องการจะกวนโมโหเธอมากกว่า เพราะหากเขาคิดจะลั่นไกใส่เธอเขาก็คงจะทำไปนานแล้ว หญิงสาวอาจไม่รู้ว่าเขาคือใคร แต่คนที่เข้ามาเพื่อเลือกของในนี้ได้ต้องไม่ใช่พวกหัวหน้าแก็งค์ปลายแถวแน่ S มองเขาอีกครั้งก่อนจะเลิกใส่ใจคนตรงหน้า เธอหันไปมองปืนกระบอกเล็กที่วางอยู่และทันทีที่เธอเอื้อมมือออกไปเพื่อจับมัน มือหนาของเขาก็เอื้อมมาจับมันเอาไว้ก่อน 

“Glock 17 จากออสเตรีย ตาดีนี่ น้ำหนักเบาเหมาะกับผู้หญิง อีกอย่างใส่กระสุนได้เยอะเหมาะสำหรับพวกที่ชอบยิงพลาด”

“นายคงอยากได้สินะ” เธอพูดขึ้นก่อนจะเลื่อนสายตาเพื่อมองปืนกระบอกอื่น คล้ายกับจงใจยกให้เขา และสายตาก็สะดุดเข้ากับอาวุธสีดำตัดเงินที่วางอยู่ภายในลัง

“FN FNP-45” เขาพูดพร้อมกับคว้ามันขึ้นมาก่อนจะจ่อปลายกระบอกปืนเข้าที่หัวของเธออีกครั้ง “ฉันชอบนะ ตัวนี้” 

“นายไม่ควรทำให้ฉันหมดความอดทน โดยเฉพาะเวลาที่ฉันยืนอยู่ท่ามกลางอาวุธที่พร้อมใช้งานแบบนี้”

“ดูเป็นคำขู่ที่น่ากลัวจังเลย ดูสิขนฉันลุกไปหมดแล้ว”  เขาพูดพร้อมกับวางกระบอกปืนลง ก่อนจะเดินตามเธอไปยังลังที่วางอยู่อีกมุมของห้อง

“นายมีปัญหาอะไรกับฉันหรือเปล่า ?”

“เปล๊า ก็แค่อยากรู้ว่ารสนิยมผู้หญิงอย่างเธอจะเป็นยังไง” …ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกกับน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยอาการเหยียดหยาม

“หึ!” S พยายามข่มกลั้นความโกรธที่คุกรุ่นอยู่ภายใน มือของเธอเอื้อมไปหยิบกระบอกปืนสีดำที่วางอยู่ภายในลัง

“Heckler & Koch Mark 23 ไม่น่าจะเหมาะกับเธอเท่าไหร่นะ  แต่ก็ดูโอเคกับแก็งค์ระดับล่างอย่างพวก EAGLE” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอ

“และถ้านายยังไม่หยุดพูด”  มือข้างที่ถนัดของเธอคว้าปืนสั้นสีดำที่วางอยู่ข้าง Heckler & Koch Mark 23 ขึ้นมาก่อนจะจ่อไปที่หัวของเขา “Beretta ในมือฉันได้เจาะเข้าไปในสมองของนายแน่นอน”  อารมณ์ของเธอมาถึงจุดเดือดแล้ว

“ไม่ต้องขู่ ลั่นไกมาได้เลยบาร์บี้เกิร์ล” คิ้วของคนตรงหน้าเลิกขึ้นราวกับท้าทายก่อนที่เขาจะจับข้อมือของเธอเอาไว้ด้วยความรวดเร็วและบิดให้ปลายกระบอกปืนหันไปที่หญิงสาวเอง ด้วยความรวดเร็ว S กด Push ปุ่มล็อคตรงด้านปืนเป็นผลให้ Round Magazine ซึ่งบรรจุกระสุนร่วงลงกับพื้น ก่อนที่เธอจะสอดมือเข้าไปในเสื้อโคชและจ่อ Strike One ของเธอไปที่ขมับของคนตรงหน้าอีกครั้ง

“เยี่ยม” นั่นคือคำพูดที่ดังขึ้นจากคนที่ถูกปลายกระบอกปืนจ่ออยู่ตรงศีรษะ

“ฉันไม่ชอบนับเพื่อฟังการร้องขอชีวิต…ลาก่อน” และก่อนที่ S จะลั่นไก เสียงปรบมือก็ดังขึ้นตามมาด้วยเจ้าของเสียงนั้น

“ไลท์ ?” เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขา

“คุณทำให้ผมแปลกใจทุกครั้งที่เจอกันเลยนะ แล้วก็ขอบคุณที่จำผมได้” S กำชับด้ามปืนในมือโดยที่เธอไม่คิดจะยกมันออกจากศีรษะคนตรงหน้าเลย

“ถ้า Black รู้ว่าแกอ่อนขนาดนี้ คงไม่คิดจะเก็บแกไว้ใช้งานอีกแล้วล่ะ SOL อย่าว่าแต่ Black เลย แกคงตายด้วยน้ำมือจีดีก่อน” ไลท์หัวเราะ

“SOL?...”  

 “ยินดีต้อนรับสู่ Black Dragon…ฉัน SOL แห่ง HAWK เก็บปืนของเธอลงได้แล้ว S การทดสอบของเราจบไปแล้ว” เขาพูดคล้ายกับสั่งเธอ

“ฉันไม่ได้คิดว่าการที่นายคือ HAWK และการทดสอบงี่เง่าของนายจบลงแล้วจะทำให้ความรู้สึกที่ว่าฉันอยากจะฆ่านายลดลง”

“อู้ววว เด็ด” เสียงของไลท์ดังขึ้น เขานั่งไขว้ขาราวกับเหตุการณ์ตรงหน้าเป็นเรื่องสนุก “จริงๆ แล้วถ้าแกไม่ตายด้วยน้ำมือ S แกก็ตายด้วยน้ำมือจีดีอยู่ดี แพ้ผู้หญิงอย่างนี้” ไลท์ทำน้ำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ เขาทำเหมือนไม่ได้ใยดี HAWK เลยซักนิด สิ่งที่ชายหนุ่มพูดไม่ได้ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นเลย มันส่งผลยิ่งทำให้เธออารมณ์เสียมากขึ้นไปอีก

และโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครก้าวมาประชิดตัวเธอก่อนที่ด้ามปืนจะกระทบตรงท้ายทอยของ S อย่างจังเป็นผลทำให้เธอกองลงไปกับพื้นทันที

“ถ้าจะลั่นไก ก็อย่าเสียเวลาคิด…ซานดาร่า” นั่นคือน้ำเสียงและคือสิ่งสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนที่จะหมดสติ

“เพิ่งรู้ว่านายชอบเล่นสกปรกกับผู้หญิงจี” โซลยิ้มกว้าง

“หึหึ โซล แกทำได้ดีนะวันนี้ แพ้ผู้หญิง ทำได้ดี ทำได้ดี” เขาพูดในขณะที่นั่งลงข้างร่างบางที่กองอยู่กับพื้น “ขนาดผู้หญิงตัวเล็กขนาดนี้แกยังแพ้ได้…ฉันควรจะทำยังไงกับแกดีน้า” ชายหนุ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาก่อนจะจุดสูบ เขาสูดมันเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะเป่าใส่ใบหน้าเรียวที่ไร้สติ

“ตามกฎควรโดนเป่าสมอง และยึดแก็งค์” ไลท์เอ่ยขึ้นมาลอยๆ “แต่ S ถือเป็นข้อยกเว้นเพราะเธอคือหนึ่งในสามของพวกเรา ดังนั้นการที่เธอจะมีฝีมือสูสีกับโซลไม่ใช่เรื่องแปลกจี ถ้าเธอฆ่าวิคตอรี่ได้ เธอก็อาจจะฆ่าโซลหรือฉันได้เหมือนกัน”

“ดังนั้นก่อนที่เธอจะฆ่าพวกแกสองคน ฉันควรฆ่าเธอก่อนดีไหมน้า…” จีดีใช้ปืนกระบอกเดิมที่ตีท้ายทอยของเอสจ่อไปยังขมับร่างไร้สติก่อนจะใช้ปลายกระบอกไล้ไปตามโครงหน้าสวย

“ก็แล้วแต่นาย นายก็รู้จุดประสงค์ของเธออยู่แล้วว่าเข้ามาในแก็งค์ของเราทำไม” โซลยักไหล่ พวกเขาไม่เคยแคร์ว่าใครจะเป็นหรือตายอยู่แล้วและผู้หญิงตรงหน้าก็เข้ามาโดยต้องการจะครอบครองสิ่งที่เป็นของแบล็คดราก้อนทั้งหมด ดังนั้นถ้ามีโอกาสกำจัดเธอ พวกเขาก็ควรจะทำ

“หึหึ…ฉันจะลองไว้ชีวิตเธอดู ฉันก็อยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเดินไปได้ไกลแค่ไหน”

“ที่มาของเธอไม่แน่ชัด ฉันไม่ไว้ใจเธอเท่าไหร่” ไลท์เปลี่ยนท่าทีของเขาทันทีเมื่อพูดในเรื่องที่จริงจัง

“พวกแกกลัวถูกเธอฆ่าหรือไง?”

“แกก็รู้ว่าพวกเราไม่ได้กลัวเรื่องนั้น ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นคนของพวกไทเกอร์ ฉันไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย”

“ถ้าเธอเป็นคนของพวกนั้นจริง…เธอก็ต้องตายเหมือน ผู้หญิงคนนั้น ก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นมีอะไร” จีดีหัวเราะราวกับเรื่องที่อีกฝ่ายพูดมาเป็นเรื่องไร้สาระ ทั้งสองคนเงียบไปจนกระทั่ง

“โซล แกให้คนของแกเอา S ไปไว้ที่ห้องด้านบน เฝ้าไว้จนกว่าเธอจะตื่น แล้วมารายงานฉันด้วย” คนได้รับคำสั่งไปจัดการตามที่บอกทันที โดยมีสายตาของจีดีมองตามไป

ฉันเตือนเธอแล้วซานดาร่า…เธอควรอยู่ในที่ๆ เธอควรอยู่ และมันไม่ใช่ที่นี่!

เปลือกตาของหญิงสาวค่อยๆ ขยับก่อนที่มันจะเปิดออก เธอกระพริบตาเพื่อปรับรับความจ้าของแสงสว่างภายในห้อง

โซล…ไลท์ และสัมผัสที่กระแทกจากต้นคอคือภาพความทรงจำสุดท้ายที่เธอจำได้ S มองไปรอบห้องก่อนจะสำรวจร่างกายตัวเอง เธอยังอยู่ครบสามสิบสอง ไม่มีอะไรเสียหาย มือเรียวนวดคลึงที่ต้นคอเพื่อบรรเทาความเจ็บเนื่องจากแรงที่ฟาดลงมานั้นไม่น้อยเลย เธอกำลังพยายามไตร่ตรองว่าเธอถูกใครลอบกัด และทำไมหากอีกฝ่ายสามารถเข้าถึงตัวเธอได้โดยที่เธอไม่ทันได้รู้สึกตัวถึงไม่ฆ่าเธอซะ เพราะในสถาณการณ์อย่างนั้น ในเมื่อเธอคิดจะฆ่าโซล แน่นอนอารมณ์ในชั่วจังหวะนั้นเธอคิดจะทำจริง รวมทั้งถ้าคนที่ทำร้ายเธอเป็นพวกเดียวกับโซล เขาควรจะเก็บเธอซะ แทนที่จะทำเพียงแค่ให้เธอสลบ และปล่อยเธอไว้อย่างนี้

เธอไว้ใจใครไม่ได้…ไว้ใจใครไม่ได้เลย

‘ ถ้าจะลั่นไก ก็อย่าเสียเวลาคิด…ซานดาร่า ’ ประโยคนั้นเธอจำได้ แม้จะลางเลือนแต่มันทำให้เธอสะดุดใจอย่างบอกไม่ถูก

หญิงสาวก้าวขาลงจากเตียงพลางลุกขึ้น เมื่อยืดตัวเต็มความสูง ก็ต้องค่อมตัวลงอย่างรวดเร็วเพราะความเจ็บที่ร้าวรานไปถึงกระดูก แน่นอนว่าร่องรอยบาดเจ็บจากการต่อสู้ที่ Frighten นั้นยังไม่หายดีนัก แม้ภายนอกเธออาจจะดูไม่เป็นไร แต่ภายในร่างกายเธอค่อนข้างบอบช้ำ ในวันแรกๆ สีข้างของเธอม่วงคล้ำอย่างน่ากลัว

เธออ่อนแอไม่ได้…S เธอต้องไม่ยอมแพ้! หญิงสาวพยายามยืดตัวขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจากห้องอย่างมั่นคง เสียงเพลงที่ดังขึ้นมาทำให้รู้ว่าเธออยู่ในส่วนที่เป็นห้องพักทางด้านบนของ Dragon Club หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ทั้งโซลและไลท์ พวกเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย…พวกเขาสองคนไม่ใช่ไก่อ่อนอย่าง Victory ที่เธอจะจัดการได้ง่ายๆ…ยิ่ง GD ด้วยแล้ว แม้กระทั่งตัวของเขา เธอก็ยังไม่สามารถเข้าถึงได้เลย

S กำลังต้องการเครื่องดื่มแรงๆ เพื่อดับอารมณ์อะไรบางอย่างภายในใจ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งหงุดหงิดตัวเองอย่างไม่มีสาเหตุที่โดนทำร้ายโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะมาถึงจุดนี้ เธอเสียเวลาไปมากแค่ไหนกับการที่ก้าวมาอยู่ตรงนี้ เธอกำจัด Victory ได้…เธอก็ต้องกำจัดคนอื่นได้เหมือนกัน!...เธอจะอดทนและแข็งแกร่งให้มากกว่านี้ เธอจะรอจนกว่าวันที่ Black Dragon ถูกทำลายด้วยมือของเธอเอง

“Absinthe” เธอเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบและสีหน้านิ่งเฉยเมื่อบาร์เทนเดอร์เลิกคิ้วราวกับตั้งคำถามว่าเธอจะดื่มอะไรเมื่อ S หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ทรงสูงตรงบาร์เครื่องดื่มภายในดราก้อนคลับ เธอหมดอารมณ์ในการทำทุกสิ่ง ตอนนี้เธอต้องการแอลกอฮอลล์เพื่อดับอารมณ์พลุ่งพล่านของตัวเอง สายตาหลายคู่จ้องมองมาที่เธอด้วยความรู้สึกที่ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่ามันชั่วร้ายแค่ไหน แต่ใช่ว่าเธอจะต้องใส่ใจ ในวงการนี้ สายตาและท่าทีราวกับว่าต้องการทำเรื่องชั่วช้าเป็นเรื่องปกติ

“Absinthe อาจจะแรงเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอนะ ดื่มไปประสาทเธออาจจะหลอน แต่ก็ดีแก่ไอ้พวกข้างหลังเพราะมันจ้องงาบเธออยู่…ที่รัก” S หันขวับไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น สายตาของเธอปะทะกับใครบางคนที่กำลังยกเครื่องดื่มของเขาจรดริมฝีปากโดยที่ไม่ได้หันมามองเธอแม้แต่น้อย หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจที่เจอผู้ชายตรงหน้า หลังจากที่เธอถูกเขาซ้อมจนเกือบตาย

S ก็ให้คนของเธอสืบเรื่องของเขา เธออยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร ซึ่งที่เธอได้ก็มีแต่ความว่างเปล่า แม้เธอจะรู้ดีว่าคนที่ Frighten นั้นค่อนข้างยากที่จะหาตัวพวกเขาเพราะหญิงสาวเคยลองสืบเรื่องราวของแชรินแล้ว แต่กลับไม่พบแม้แต่ประวัติโดยทั่วไปของเธอ

“ได้ข่าวว่าเธอกำลังตามหาตัวฉันอยู่เหรอ…S?” ควอนจียงค่อยๆ หันหน้ามาหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มเผยให้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของเขา ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกถึงแรงดึงดูดจากคนตรงหน้า เขาดูเหมือนผู้ชายที่ลึกลับ บางอย่างในตัวเขาทำให้ยิ่งพยายามปกปิดมากเท่าไหร่ก็ทำให้ผู้คนอยากจะค้นหามากขึ้นเท่านั้น

“หึ…นายเป็นใครกันแน่” เขารู้ว่าเธอคือใคร…เธอยังจำได้ดีว่าคนตรงหน้าเรียกเธอว่าซานดาร่าและตอนนี้เขาเรียกเธอว่า S! แม้จะคลางแคลงใจในตัวเขา แต่เธอก็แสดงออกราวกับไม่ใส่ใจในสิ่งที่เขารู้

“เป็นคนที่เธอตามหา” เขาตอบ

“วันนี้มันคงเป็นวันซวยของฉัน ที่เจอแต่ผู้ชายเฮงซวย” เธอตอบออกไปก่อนจะยกแอ็บซิงธ์ของตัวเองขึ้นดื่ม

“ทำไมผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอชอบเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วทำเรื่องสกปรกๆ อย่างนี้น้า…ไม่เข้าใจเลย” เขาโคลงก้อนน้ำแข็งในแก้วไปมาคล้ายกับย้ำในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา

“อย่ามาแส่เรื่องของฉัน”

“การที่คิดว่าตัวเองฉลาดพอที่จะล้มแบล็คดราก้อนได้ เป็นเรื่องของพวกไม่มีสมอง” เขาหัวเราะราวกับเป็นเรื่องตลก

“นายเป็นใครกันแน่!” ซานดาร่าผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว กระชากคอเสื้ออีกฝ่ายก่อนจะจ่อ Strike One ของตัวเองตรงกลางหน้าผากของชายหนุ่ม “ถ้านายไม่บอก ฉันจะยิงนายทิ้งเดี๋ยวนี้” ไม่มีใครสนใจเหตุการณ์ตรงหน้า เพราะมันเกิดขึ้นเป็นประจำ แม้แต่พวกเศษสวะที่คราวแรกจ้องจะงาบเธอ พวกเขาก็เบือนหน้าหนีราวกับไม่อยากจะใส่ใจ

“ถ้าจะลั่นไก ก็อย่าเสียเวลาคิด…เพราะถ้าเธอคิดมันจะเปลี่ยนเป็นฉันที่จะระเบิดสมองเธอ” เขาบิดข้อมือเธอก่อนจะเป็นฝ่ายจ่อปืนตรงศีรษะของหญิงสาวแทน “เธอไม่มีวันชนะแบล็คดราก้อนได้ไม่ว่าจะในฐานะของ S…ซานดาร่า…หรือน้องสาวของ J!” ซานดาร่าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ…ผู้ชายตรงหน้าเป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงทำท่าคล้ายกับว่ารู้เรื่องราวทุกอย่างของเธอ…เขารู้แม้กระทั่งเรื่องของ J

“ยิ่งเธอก้าวขาลงไปลึกมากเท่าไหร่ นรกก็ยินดีต้อนรับเธอมากเท่านั้น”

“ไม่ใช่เรื่องของนาย อย่าเอาแต่พล่าม ถ้าคิดจะยิงก็ยิงออกมาเลย” เธอเชิดหน้าขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความแข็งกร้าว ทั้งเขาและเธอจ้องหน้ากันครู่หนึ่ง

“โอเคซานดาร่า…โอเค…” เขาลดปืนลงก่อนจะเปลี่ยนเป็นกักเธอไว้ด้วยมือสองข้างที่เท้ากับบาร์เครื่องดื่ม เขายิ้ม “งั้นฉันจะรอดูเธอพังพินาศลงไปอย่างช้าๆ…ช้า ช้า…ด้วยตัวเธอเอง” เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบตรงข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงราวกับข่มขู่…น้ำเสียงของเขาทำให้ขนของเธอลุกซู่ ร่างกายเย็นเฉียบ

ควอนจียงก้าวถอยหลังให้ห่างจากซานดาร่า สายตาของเขาจับจ้องใบหน้าของเธอนิ่ง

“เธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารคนต่อไปซานดาร่า…เพราะถ้าเธอไม่ตายด้วยน้ำมือของตัวเอง เธอก็จะตายด้วยน้ำมือของแบล็คแทน” ชายหนุ่มจากไปด้วยประโยคที่ทำให้กระบอกตาของเธอร้อนผ่าวด้วยความเจ็บปวด…ถ้าเธอตาย เธอก็จะทำให้แบล็คตายไปด้วย! เธอเจ็บปวดมากแค่ไหน แบล็คก็ต้องได้รับมันอย่างเท่าเทียมกัน!

Black…แห่ง Black Dragon ก็แค่เศษสวะชิ้นหนึ่งที่โหดร้าย และชั่วช้า เธอจะโค่นมันทั้งหมดไม่ว่าจะคนหรืออาณาจักรของเขา

ทว่าบางสิ่งกลับขัดความคิดของเธอ

‘ ถ้าจะลั่นไก ก็อย่าเสียเวลาคิด…ซานดาร่า ’

‘ ถ้าจะลั่นไก ก็อย่าเสียเวลาคิด… ’

ทำไมสองประโยคนี้ถึงเหมือนกันราวกับไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เธอชะงัก…เธอเกลียดเรื่องเซอร์ไพรส์และเกลียดไอ้พวกตัวละครลึกลับที่โผล่ออกมาอีกด้วย…ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่ …