Angellie and Nadine gradually walked through the Viva Botanical Garden with their bodies slightly bent downwards. Nasa harapan si Angellie at nakasunod naman si Nadz.

Napahinto sila saglit sa tapat ng isang malaking halamang nasa paso na nakadisplay sa tabi ng poste. Bigla kasing hinila ni Nadz ang kamay ni Angellie. “Wait lang Anj! Uwi na lang kaya tayo sa dorm?”

“Ba’t naman eh andito na tayo?” tanong ni Angellie.

“Wala lang. Iba lang feeling ko,” sagot ni Nadine kahit ang iniisip niya eh, ‘Manonood pa kasi ako ng I LAUGH SABADO. Andun yung XLR8 eh, inaabangan ko si Chase.’

“Wag ka mag-alala. Si MJ lang naman ‘tong makikipagkita eh. Abangan mo na lang gagawin ko sa kanya.”

“Ano na naman ‘yang binabalak mo?”

“Nakikita mo ba ‘tong hawak kong flowers na binigay niya?” Angellie asked.

“Oh tapos?”

“Ihahampas ko lang naman sa kanya hahaha!”

“Grabe ka naman girl! Wag mong sasaktan si MJ! Feeling ko kasi nasasaktan din si Chase ko. Kung ako yan, itatago ko yan forever. Ipe-preserve ko pa!” paunawa ni Nadz.

“Eto naman, niloloko lang naman kita Nadz eh. Puro ka Chase ah hehe. Kakausapin ko lang si MJ at sana tigilan niya na kalokohang ‘to.”

Habang nag-uusap silang dalawa, may nakita si Nadz na isang papalapit na guy sa may fountain banda pero hindi ito napansin ni Angellie kasi nakatalikod.

“Anj  tago!”

Bigla niyang hinila si Angellie sa may halaman para makatago. Sumilip siya dahan-dahan at nakita niya ang isang lalaki na mukhang may kausap sa phone.

Naka-long sleeve na kulay blue. Color black naman ang suot na lower.

Siya na kaya yung guy na nagbibigay ng gifts kay Angellie?

“Oh Nadz bakit?”

“Ssssshhh…Andiyan na yung makikipagmeet sa’yo!” pabulong na sabi ni Nadz.

“Si MJ noh?”

“Hindi siya si MJ, girl. Ang gwapo! Nakablue nga siya at black pa yung lower!”

“Ha?! Hindi si MJ? Tabi diyan, patingin nga.”

Nagpalit ng puwesto ang dalawa. Sumilip si Angellie at nakita niya ang isang mestisong lalaki, mukhang mayaman at yung phone na hawak ay ang pinakalatest na model.

Habang sumisilip si Angellie, parang napansin siya nung guy. Agad niyang tinakip sa mukha niya yung bitbit niyang bouquet at humakbang siya patalikod para makatago ulit sa halaman.

“Okay, I’ll call you later,” the guy told his caller and brought down the phone. He took one step sideward and curiously noticed that the plant moved. Lumapit siya dahan-dahan.

“Naku Nadz, mukhang napansin niya tayo. Papalapit na siya!” Angellie whispered to Nadz. She looked so terrified.

“Eh di kausapin mo! Chance mo na pasalamatan siya.” Cool na cool lang si Nadz sa kanyang puwesto nang bigla niyang tinulak si Angellie.

Hindi naman masyado malakas pagkakatulak ni Nadz, so Angellie managed to balance herself up right away………

………but this time, infront of the handsome guy.

While pressing firmly his chest, the guy widened his eyes. He was startled when Angellie came infront of him out of the bush.

“Aahhh…eehhh…,” Angellie couldn’t speak. She just smiled at the guy and brought up the flowers so that the guy could somehow say something. “Ikaw ba nagbigay nito e-he?” Halatang nahihiya na kinikilig si Angellie kasi gwapo nga talaga yung guy.

“Ha? Ako?” the guy asked. “Teka, ba’t naman kita bibigyan ng floweyrs?”

“Eh kasi diba, pinapunta mo ko dito?”

“Really? Ba’t naman ako magbibigay ng floweyrs sa isang girlalush?” the guy added but more like in a feminine way.                                                                                                                                                                            

“Huwag mo sabihing………bakla ka ba?” dineretso na ni Angellie.

“Hindi ako bakla noh! Ano yan, chismax ng cheverluuhan dahil wala kang magawa sa chenelyn mo? Chaka ever! Ako? Vaklush? Hallow! Obvious ba na girl ako at mas sholbug ko pa ang beauty mo, che!” Tumalikod ang kausap ni Anj with matching wave pa ng ulo sabay lakad ng catwalk palayo.

“Aba, aba! Ang julditamz mo te ha!” banat naman ni Anj at lumabas na sa pagkakatago sa halaman si Nadine.

“Uy girl, grabeh! Ang gwapo-gwapo pa naman niya, bading lang. At mas girl pa lumakad sa’tin ah! Sayang. Kundi lang yun bakla, pinatulan ko na yun!” Nadz insisted.

“Hayaan mo na nga yun Nadz, loka ka talaga. Hayyy…Teka, eh sino pala yung makikipagkita sa’kin? Diba sabi pa nga naka-blue siya? Tas black yung pambaba?”

“Eeeehhh……baka nga si MJ?”

“Wala naman ng tao dito eh.”

“Eh di maghintay pa tayo sandali. Darating din yun,” Nadz pleaded.

“Wag na, tutal siya lang naman. Sabi ko na nga ba eh.” Angellie furiously responded. “Tara na, balik na lang tayo sa dorm.”

“Ok fine hehe. Halika na nga.”

After few steps, another guy stepped out of the corner who blocked off their way.

Naka-blue. Yung suot na pambaba naman ay color black.

Si Meljohn na nga ba?

Hmmm…

Yung damit, fitting na fitting sa kanya.  But………

Halatang-halata yung fats sa gilid at medyo may kalakihan ang tummy.

Nahihiya yung lalaki pero sinubukan niya pa rin kausapin si Angellie.

“Ahhh………Miss Angelie!” nakatungo lang siya. “Ako nga pala si Bob. Idol na idol kita! Ako yung…ahhh…nagpapadala sa’yo lagi ng gifts. Masaya ko at…dumating ka dito…Kala ko di ka pupunta eh.”

Si Nadine, nakatingin lang kay Angellie at hinihintay ang sasabihin nito.

Si Anj naman, tumingin-tingin muna sa paligid saka sinabing, “Bob…Thank you sa mga pinapadala mo, I appreciate them. Kaya lang………

………sana naisipan mo muna magdiet or mag-gym bago ka nakipagkita sa’kin,” prangka talaga si Anj pero pabiro niya ‘to sinabi with matching fake smile para no hard feelings.

Natatawa si Nadine kaya lang pinipigilan niya baka kasi magtampo si Bob.

“Miss Angelie! Pwede ba na………”

“Oh ano yun?”

“………ligawan kita?”

“Ligawan? Ako? Ha………haha! Bakit naman?”

“Gustong-gusto kasi kita eh. Sana………”

“Uy Nadz! Teka, ‘diba sabado ngayon?” singit muna ni Angellie.

“O-oo! I LAUGH SABADO na nga eh,”sagot ni Nadz.

“Andun yung Xlr8 diba? Tara na, nood na tayo!”

“Sige sige! Kanina ko pa nga gusto manood nun eh. Naku! Baka ‘di ko na maabutan si…”

A pause.

“You know na hehe…”

Hinila ni Angellie ang kamay ni Nadz. “Una na muna kami Bob,” paalam ni Angellie.

Lumakad na sila pabalik ng dorm.

Si Bob, naiwan lang mag-isa sa garden at parang ang lungkut-lungkot ng mukha.

“Iniwan ako? Hayyy…Makanood na nga lang din ng I LAUGH SABADO,” sabay iling ng ulo.

END OF CHAPTER 9