Sa isang fastfood nagkita si Kim at Erich at habang hinihintay si Enchong (boyfriend ni Erich)

ERICH: Oh bakit ganyan ang mukha mo? parang binagsakan ng langit, samantalang noong isang araw puno ka ng pag-asa. Anong nangyari?

KIM: Wala pagod lang ako, kanina pa kasi ako naghahanap ng malilipatan.

ERICH: Ha lilipat ka? Paano ang bahay ninyo?

KIM: Pinalalayas na kasi ako doon.

ERICH: Pinalalayas? Sino? Kim hindi kita maintindihan ayusin mo nga ang kuwento mo.

KIM: Kanito kasi iyon, di ba kamamatay lang ni Daddy so nalaman namin na hindi pa pala nakapangalan kay Mommy iyong bahay at lupa so technically kay Tita Dolores ang bahay at lupa, so wala akong karapatan doon.

ERICH: At ngayon pina-aalis ka. Ang sama talaga ng asawa ng daddy mo. Iyon lang hindi man lang maibigay saiyo.

KIM: Tama na daw na napag-aral ako ni Daddy.

ERICH: Kailan ka pinaaalis?

KIM: Sa Lunes.

ERICH: Lunes? for godsake 3 days na lang.

KIM: Iyon na nga ang problema ko. Wala pa akong nakikitang malilipatan at saka paubos na rin ang naiwan ni Mommy.

ERICH: Kim you know na I'm always willing to help you. Okey kung ayaw mo utang na lang bayaran mo ako pag may trabaho ka na.

KIM: Alam ko namang gusto mo akong tulungan friend pero kaya ko pa.

ERICH: If your thinking about my kuya huwag mong isipin iyon. Okey na siya, hindi na galit saiyo infact thankful nga siya saiyo sa mga itinulong mo sa akin.

KIM: Hindi naman iyon eh, okey pa talaga ako, thank you na lang best. Hayaan mo pagkailangan ko na talaga ikaw ang una kong uutangan.

ERICH: Basta hindi ka lilipat until hindi namin nakikita ni Enchong ang place. Kailangang safe iyong place.

Siya namang pagdating ni Enchong.

ENCHONG: Sorry girls, traffic (sabay halik kay Erich) Sinong lilipat?

ERICH: Si Kim

ENCHONG: Bakit? Paano ang bahay mo?

KIM: Mahabang kuwento.

ERICH: Pinalalayas siya ng mahaderang Mrs. Chui na iyon.

ENCHONG: Ha bakit?

ERICH: Mamaya ko na sasabihin saiyo baka umiyak nanaman si Kim.

ENCHONG: Eh saan ka naman lilipat?

KIM: Wala pa nga eh pero may titignan ako mamaya.

ENCHONG: Saan?

Sinabi ni Kim ang address.

ENCHONG: What? alam mo bang magulo doon.

KIM: Eh sa doon lang ang kaya ng budget ko.

ERICH: Kim naman sinabi na ngang magulo doon eh, huwag mo nang tignan.

KIM: Erich wala na akong time, 3 days na lang papalayasin na ako.

ERICH: Basta huwag doon.

ENCHONG: Hayaan mo magtatanong ako sa mga kaibigan ko.

KIM: As if naman afford ko kung saan nakatira ang mga kaibigan mo.

ENCHONG: Akong bahala.

KIM: Enchong..

ENCHONG: I know, I know don't worry magtatanong ako kung saan mo afford okey.

Walang nagawa si Kim kundi ang umuoo na lang sa dalawa pero alam niya na ahit ano pa ang sabihin nila hindi kaya ng budget niya ang mga lugar na sasabihin nila.

But Erich got other idea, so nang maghiwalay sila nina Kim ay tinawagan niya kaagad ang kanyang Mommy. Pumayag naman kaagad ang kanyang Mommy sa mga plano niya infact very eager nga ito, siya pa ang nagplano kung paano kakausapin si Gerald.

Pag uwi ni Erich ay nadatnan niya si Gerald sa kanilang sala.

ERICH: Hello kuya, what are you doing here?

GERALD: What am I doing here? Am i not allowed to come here anymore?

ERICH: Hindi naman, ito talaga tampo kaagad. What I mean is it's not Friday. Eh sa tuwing Friday ka lang naman dito di ba, stay ka over the weekend then uwi ka Sunday evening sa condo mo.

GERALD: Bakit ayaw mo akong makita ngayon?

ERICH: Hindi ah, nagtataka lang ako.(patay malisyang alam niyang darating ito ngayon)

GERALD: Naglalambing kasi si Mommy, magluluto daw siya ngayon so she invited me para kumain dito. Sa wala naman akong lakad so pinagbigyan ko na.Ikaw saan ka galing?

Hindi na nakasagot si Erich ng tawagin sila ng kanilang Mommy para kumain.

Habang kumakain sila.

GERALD: So saan ka galing, nagdate nanaman kayo ni Enchong?

ERICH: Hindi ah, sinamahan namin si Kim para maghanap ng malilipatan.

Biglang tahimik si Gerald, everytime na maririnig niya ang pangalan ni Kim ay nabubuhay lahat ng kanyang senses sa katawan.

MOMMY: Lilipatan?(as if hindi pa niya alam) Anong nangyari sa bahay niya?

ERICH: Di ba sabi ko namatay na ang Daddy niya, eh hindi pala nakapangalan sa Mommy ni Kim ang bahay at lupa so technically kay Mrs. Cui iyon.

GERALD: So, bakit kailangan niyang lumipat? may karapatan naman siya bilang anak.

ERICH: Eh pinalalayas siya ni Mrs. Chui.

GERALD: What?

ERICH: Oo kuya, salbahe talaga ang babaeng iyon. Awa nga ako sa bestfriend ko eh imagine she only got 3 days to look for a house. Kaya iyon sinamahan namin but my god lahat ng pinuntahan namin(kahit hindi naman sinamahan si Kim) iyong place parang hindi safe.

GERALD: Saan ba iyon?

Sinabi niya ang address na sinabi ni Kim.

GERALD: Magulo nga doon, don't tell me doon siya lilipat?

ERICH: (ngumiti, she knows na may gusto talaga ang kanyang kuya kay Kim pero on denial lang ito) Kung wala daw siyang makikita eh wala daw siyang choice. Kung ako lang ayaw ko, I even asked her na dito muna siya. Oops sorry kuya hindi ko muna sinabi saiyo pero naaawa lang naman kasi ako kay Kim.

GERALD: Ha eh, okey lang naman sa akin na dito muna siya unti makahanap siya ng mas magandang malilipatan at least alam nating safe siya.

ERICH: Kaso ayaw niya.

GERALD: ano mas gugustuhin niyang tumira sa magulo.

ERICH: Eh baka nahihiya saiyo.Paano naman kasi ang sungit mo sa kanya noon.

GERALD: Di sabihin mo na hindi naman ako nakatira dito.

ERICH: Sige I'll talk to her mamaya.

GERALD: kung pumayag siya sabihin mo lang kung kailangan niya ng tulong sa paglilipat.

ERICH:(looked at her mother and they both smiled) oo kuya.
__________________________________
Hope you like it kahit medyo madrama pero malapit na silang magkita muli.