"Ang aga mo ngayon ahh..." Bungad ni Irene na hindi mawala-wala ang ngiti sa labi nang makita si Seulgi na naglalakad sa gilid ng kalsada.

Sakto lang din na kakalabas niya at nakita ang dalaga. Tiningnan lamang siya nito saka inayos ang earphone sa kaliwa habang naglalakad.

Irene was fidgeting with her fingers. Kinakabahan siya sa bawat hakbang na ginagawa niya and Seulgi seems to notice it kaya nang tumigil siya sa paglalakad ay bumangga ito sa likod niya. She sighed saka hinarap ang dalaga.

Ngumiti lamang ito saka nagpeace sign, mouthing 'sorry hehehe' at sinabayan na siya sa paglalakad.

Ang weird kung iisipin pero denedma na lang ni Seulgi dahil simula nung first day niya rito ay ganito na talaga si Irene. Hindi na nga niya kinakausap pero heto, kinakausap pa rin siya at sinasabayan mapapunta man ng school o pauwi.

"Uhm..." nakayuko ang ulo at hindi alam kung paano isisingit ang nalaman kagabi. "Kagabi.." panimula niya.

'Naririnig kaya niya ako? Ahh dibale na... ' sa isip isip ni Irene saka bumuntong hininga.

"H-hinahanap mo raw ako?" She stuttered and mentally face-palmed herself.

But the latter didn't respond at all.

Nagdadalawang-isip siya na ulitin.

Alam niyang sanay na ito sa kadaldalan niya lalo pa't araw-araw ay magkasabay sila ngunit hindi man lang niya masigurado kung nakikinig ba ang kasama o patuloy pa rin ito sa musika.

Malalim na paghinga ang kumawala mula sa kanya.

Hahayaan na lamang niya.

Baka kasi pinagtrtripan na naman siya ng pamilya niya lalo pa't alam na ng mga tao sa loob ng bahay na may pagtingin siya sa kapitbahay nila.