sorry nanaman

ikaw, ako, dahil hindi na tayo.

Present time, Team Building in Iloilo

 

 

 

Sariwang hangin kaagad ang sumalubong sakanilang lahat, naunang bumaba sa eroplano si Joohyun kasabay sa likod niya si Jennie at Lisa.

 

 

 

“Joohyun, sandali” pagtawag ni Jennie sakanya noong naglalakad na siya papunta sa van na nirentahan ng company nila

 

 

 

“May car si Lisa, Yun na daw sasakyan natin para hindi ka na makisiksik sa van” Joohyun nodded.

 

 

 

“Bakit kasi ang dami mong dala na gamit, you didn’t even put it sa dalawang bag para mas magaan?” Jennie scolded her habang tinutulungan siyang hilahin yung mga bagahe ni Joohyun

 

 

 

“Wait lang muna natin si Seulgi” With the mention of her name, parang bumagal na kaagad yung ikot ng mundo ni Joohyun, not in the positive way ha.

 

 

 

Shortly later Seulgi appeared in front of them with her backpack, nakangiti pa ito pagkalapit niya, sumisingkit lalo ang mga mata nito.

 

 

 

Joohyun hates that usual Seulgi smile, If she’s got a chance buburahin niya talaga yang ngiti ni Seulgi sa mukha niya.

 

 

 

Pero she used to fall for that smile, she used to love it when Seulgi smiles at her, pero ngayon feeling niya insulto na yung pag ngiti ni Seulgi sakanya, feeling niya inaasar siya nito.

 

 

 

“Tulungan na kita?” Seulgi got hold of her luggage, Joohyun’s thinking too much at hindi niya napansin na Jennie and Lisa is already on their way papunta sa sasakyan at sila ni Seulgi nalang ang naiwan na nakatayo sa waiting area.

 

 

 

Joohyun snatched the luggage from Seulgi’s hand kahit na it’s really heavy.

 

 

 

“Kaya ko ang sarili ko” She said sternly

 

 

 

“Your bag is heavy, tulungan na kita” Seulgi said, Hindi tumingin si Joohyun sakanya.

 

 

 

“I don’t need you” Inalis ni Seulgi ang kamay sa luggage ni Joohyun

 

 

 

“I don’t need you to help me” Seulgi knows Joohyun also meant it the other way, Sino ba naman kasi siya para kailanganin ni Joohyun, Iniwan nga niya ito noon.

 

 

 

Seulgi didn’t want to piss Joohyun off so hinayaan nalang niya ito na bitbitin magisa yung luggage papuntang sasakyan, She made sure to walk behind her just incase Joohyun loses her balance, It was a natural instinct.

 

 

 

Hindi nalang nagsalita si Joohyun noong inalalayan siya ni Seulgi na magbuhat ng luggage para ilagay sa compartment ng sasakyan. They entered the same door at nagkabunggo pa nga ang mga kamay nila, It was awkward.

 

 

 

Joohyun can feel na nakatingin sakanya ang dalawang kaibigan sa loob ng sasakyan.

 

 

 

“Una ka na” Seulgi opened the door for her. They entered the car, Lisa’s Driving and Jennie was sitting beside the driver's seat, Joohyun felt awkward kasi it’s the first time she’s sitting beside Seulgi again.

 

 

 

She hated the feeling.

 

 

 

She hated feeling hurt, It’s has been 8 years already pero parang kahapon lang siya iniwan ni Seulgi, Masakit padin talaga.

 

 

 

“Hello? Glad you answered, hindi ka ba busy?” Joohyun turned to look at her right noong magsalita si Seulgi, May kausap ito sa telepono.

 

 

 

“Yeah, I just arrived, Just wanted to let you know” Hindi na narinig ni Joohyun yung mga sumunod na sinabi ni Seulgi dahil kinabit na niya yung earphones sa tenga niya, because she didn’t want to hear anything else.

 

 

 

 

 

when the frequent use of "sorry" made everything tiresome

 

 

 

“Galit ako sa’yo” Hindi pinansin ni Joohyun ang paglalambing sakanya ni Seulgi. They were supposed to drive papuntang bolinao at 10pm later, kaso mukhang hindi pa nga matutuloy dahil masama ang loob ni Joohyun kay Seulgi.

 

 

 

“Sorry na kasi love, ‘di ko naman alam na low battery na yung phone ko. Nakalimutan kong magtext” Seulgi followed Joohyun who’s now walking papunta sa kitchen area ng unit niya, Seulgi rushed out from her friend’s place after siyang gisingin nito dahil nagaalala na daw si Joohyun

 

 

 

“Tangina, you promised me! Sabi mo magtetext ka pag nakarating ka na” Sigaw ni Joohyun sakanya when Seulgi stood in front of her

 

 

 

“Hindi ko naman hinihingi na magupdate ka every hour. Ang hinihingi ko lang ay yung magtext ka naman kapag nakarating ka na para hindi ako nagaalala” Joohyun voice sounded hurt this time, She was just asking for bare minimum just an update.

 

 

 

“I’m…..Sorry” Seulgi said quietly.

 

 

 

Sorry nanaman, Honestly Joohyun is getting tired of it. Puro nalang sorry, wala namang pinagbago ganun pa din.

 

 

 

“Palagi nalang Seulgi. Palagi ka nalang ganyan” 

 

 

 

“Hyun…..Pagod ka na ba saakin” 

 

 

 

“Nakakapagod na palagi kang ganito, palagi kang nakakalimot. Para akong nagsasayang ng oras Seulgi”

 

 

 

“Would your life be better without me?”

 

 

 

Tangina, Mukhang magiging "the how's of us" challenge pa nga. 

 

 

 

note.

short one muna bawi ako, have a wonderful christmas everyone, kapag hindi masyado busy bukas baka i'll be able  to post a short christmas special backstory hehe. tell me your thoughts so far!

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
eunxiaoxlove #1
Chapter 8: Thanks
k4a6n9g7
#2
Chapter 7: It's not ok mami j
Maatt_booii #3
Gagooo tatlong buwan naghabol??!! 😱😱 sundin mo na lang payo ni solar joohyun..kahit cguro may reason si seulgi,wala naman na cgurong kwenta yan ilang taon na yan eh..deserve ni joohyun yung paninindigan siya..
Baka nga may iba na yang si seulgi eh, may pag update na sa kausap eh, na hindi niya nagawa kay joohyun.
BeMOO1 #4
Chapter 5: Okay okay, keribels mo yan author. Maghihintay kami sa update.
seulrene_lang
#5
ewan pero gets ko yung na feel ni seul noong na open bigla abt marriage and all hehehe katakot
Moksy23
#6
Chapter 2: Next po
yandidie
#7
Chapter 1: Update soon authorshiii
eunxiaoxlove #8
Chapter 1: Awww