Winter gave me a jacket pagkalabas namin ng kotse niya. She opened the door for me, at pinauna ako pumasok bago siya sumunod sa akin.

 

We're at Tagaytay.

 

Wala manlang pa-warning?! Hindi ko pa siguro malalaman kung saan kami pupunta kung hindi ako nagtanong.

 

"Where are we going ba?" I asked when she turned to a different direction.

 

She grinned, "Tagaytay." Before I could complain, nag-salita ulit siya, "Pinaalam na kita kay Tito. Tumawag ako kanina nung pumayag ka."

 

I scoffed. Wala pala akong say dito?

 

She pulled a chair for me, "Why?" Tanong niya nung tumingin ako sakaniya, "What? Anong akala mo sakin?" Natatawang tanong niya.

 

I chuckled and shook my head bago ako umupo sa hinila niyang upuan para sakin. She's naturally sweet, but she's extra sweet and cheerful today.

 

We're at Napa. It looks like a home with wooden floors, rustic interiors and the overlooking view of Tagaytay. Naka-pwesto kami sa tabi ng malaking bintana.

 

Ang ganda...but it's kind of chilly.

 

"What do you like? My treat." Naka-ngiti niyang sabi.

 

I pressed my lips together, "I don't know...ikaw?"

 

"Ako?" She smirked.

 

"I mean, ikaw! Ano order mo." I rolled my eyes, "I've never been here pa eh." Sabi ko at inikot ang paningin sa lugar.

 

Madami ang tao na nakain dito, madami din ang nagpi-picture sa alfresco. Ang ganda kasi talaga! It looks like an old yet modern house.

 

Hawak niya ang menu at tinitignan ito, she pursed her lips, "You're not allergic to anything naman diba? Any food you dislike?" She asked, naka-tingin pa din sa menu.

 

"Wala." I said, "No coffee please."

 

"I know." She grinned, "Sarap pa naman ng coffee." She sighed, "Kawawa ka naman." Pang-asar na sabi niya.

 

"Tea is better." Pakikipag-laban ko.

 

"Coffee!"

 

"Tea kaya!"

 

She stuck her tongue out, "Coffee pa din."

 

I pursed my lips, "Basta, tea akin. No one can change my opinion." I rolled my eyes.

 

"Taray." Pang-asar niya, "May caffeine din naman ang tea."

 

My eyes widened, "Wala ah!"

 

Wala naman 'diba?

 

"Meron. You can search it pa sa google." Natatawang sabi niya, "Nag-aaway pa tayo wala namang tea dito." She said, scanning the menu, "Frappe? Or kombucha?"

 

I chuckled, wala ngang tea.

 

"Kombucha!"

 

"Alright." Tango niya.

 

Umorder siya ng dalawang chicken alfredo, isang pizza, ang kaniyang sunset espresso, at ang lemon ginger kombucha ko.

 

We went outside and took pictures while waiting. Medyo matagal sila mag-serve dahil madaming tao ang nandito. Sikat pala kasi 'to!

 

She gestured for me to move farther, para mag lean ako sa railings, "Diyan ka. I'll take your picture." She said, at tinutok sakin ang camera, "Slayyyy!"

 

Hindi ko napigilan ang tawa ko at hinampas siya sa balikat. Tawa siya nang tawa sa pinagsasabi niya.

 

"Material girl!"

 

She grinned before showing me the pictures. Tumabi siya sakin, she leaned on the railings. I felt her arm at my back.

 

"You look pretty diyan." Turo niya sa isang kuha niya.

 

"Diyan lang?" I joked.

 

Seryoso siyang tumingin sakin, "You look pretty everytime." She whisphered.

 

Nagkatinginan kami. Parehong namumula ang mga pisngi. She smiled shyly, her cheeks are puffed, her dimple showed.

 

Napansin ko din na medyo humaba na ang buhok niya, at ang dating ash gray ay naging blonde na.

 

She gulped, "It's true." She said in her low voice.

 

I felt shivers down my spine.

 

"Pictures don't do you justice," Mahinang sabi niya, "You look better in person."

 

She knows how to compliment someone well.

 

Iniisip ko palang na nagawa at nasabi niya na ito sa iba ay naiinis na agad ako. Thinking about how she makes another woman smile, and feel giddy while saying these things.

 

"Really...?"

 

She nodded, a small smile on her face, and said, "Really."

 

Naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko. I'm sure I'm red as a tomato!

 

I cleared my throat and looked away, "I know right."

 

She giggled before raising her phone, "Picture tayo." She said, at tinutok sa amin ang phone niya, "Can I?" She asked, pertaining to her hand.

 

I nodded. Her arm draped around my shoulder. I can feel her warm hand on me. Nagulat ako nang nilapit niya ako sa kaniya, napatingin ako sakaniya. She's smiling innocently sa camera.

 

Nung napansin niyang naka-titig ako sa kaniya ay tumingin din siya sa akin. She tilted her head, "You okay?" She asked.

 

"Uh, yeah...picture?" Turo ko sa camera as I fixed my hair.

 

Dahil nga she took my pictures kanina, ako naman ang nag-picture sa kaniya ngayon. Sa ayaw at sa gusto niya. Nung una ay 'di pa siya pumayag, mas bagay daw kasi sakin ang maging model kaysa maging photographer.

 

Ewan ko sayo!

 

Pag-balik namin sa upuan ay sinend niya agad sa akin ang mga picture ko at picture namin. Nag-send pa siya sa akin ng solo picture niya, remembrance ko daw. She showed me her phone matapos niyang kalikutin ito ng ilang minuto.

 

"Look!" Excited na sabi niya.

 

My eyes widened when I saw my picture as her wallpaper. Napatingin ako sa kaniya, she only smiled at me.

 

"Pretty, right?" She wiggled her brows.

 

She said it like it's the most normal thing to say, na parang hindi ako nababaliw dito.

 

I looked away at ginamit ang kamay para paypayan ang nag-iinit kong pisngi, "...P-pwede na."

 

"You don't like it?" Gulat na tanong niya at agad na binawi ang phone niya, "Pwede ko namang tanggalin if uncomfy ka." She quickly said.

 

I took a deep breath, I held her hand na naka-rest sa table.

 

"No, it's not that ayoko..." Nahihiya kong tugon, "Nahihiya lang a-ako."

 

She gasped, "Oh..." Sabi niya, namumula din ang pisngi, "So...I can keep it?"

 

I pressed my lips together and nodded, "Yeah..."

 

Dumating ang pagkain namin, we took pictures again. Inabot kami nang ilang minuto dahil ang ganda nang plating.

 

Pati nadin ng kasama ko.

 

Ha.

 

 

-

 

 

"Akin na," Tukoy niya sa shoulder bag ko, "Upo tayo doon oh." Turo niya sa mga bench na nasa may likod ng sign ng Crosswinds.

 

I handed her my bag. Hindi ko alam kung kailan nag-simula pero sanay na kami pareho sa ganito. Palagi niyang kinukuha ang bag ko tuwing nakikita niyang may bitbitin ako. She swiftly slid my bag to her shoulder and rested her hand on my back habang nag-lalakad kami papunta sa bench.

 

Mahangin sa taas. Sobra.

 

Winter's rubbing her hands. Giniginaw na siya. Isa sa mga habit niya ang mag-rub ng kamay tuwing giniginaw na siya, at hinihipan pa niya ito para daw uminit.

 

I pursed my lips before opening her jacket. Tinanggal ko sa kaliwang braso ko ang jacket at lumapit sa kaniya para ipalibot din sakaniya ang jacket na binigay niya sa akin. I chuckled when I felt her froze. Para kasi akong naka-side hug sa kaniya sa itsura namin ngayon.

 

Hinawakan niya ang kamay ko para tanggalin 'yon doon, "A-ayos lang," Nauutal na sabi niya, "Hindi naman m-masyado malamig."


 

I looked at her ridiculously, "Namumutla ka nga." Turo ko sa labi niya.

 

Sa hindi sinasadyang pagkakataon ay bigla siyang humarap at nahawakan ko ang labi niya. Pareho kaming nagulat sa nangyari. Nabitawan niya ang kamay kong hawak niya, at umiwas kami pareho ng tingin.

 

Ang awkward.

 

I cleared my throat, "Let's talk now?"

 

Muntikan ko na malimutan kung bakit kami nandito.

 

She gulped bago siya tumango, "Yeah. We should..."

 

I didn't know how to start, and by the looks of it, pareho kaming walang alam sa gagawin namin, pareho kaming nangangapa.

 

"So..."

 

"Uhm..."

 

Sabay kaming nag-salita.

 

We both chuckled nung nagtama ang paningin namin.

 

She cleared , "You go first."

 

I shook my head, "No, ikaw na."

 

"Ikaw na..." Pag-pilit niya.

 

I rolled my eyes, "Ikaw nag-aya 'diba?"

 

She pursed her lips, and scatched the back of her head, "Mmkay...ako na." She sighed.

 

Ilang beses pa siya huminga nang malalim bago siya nag simula. Akala ko nga magsasalita na siya, huminga ulit siya nang malalim.

 

"What are you doing?" Natatawang tanong ko sa kaniya.

 

She pouted, "Kinakabahan a-ako..." She admitted, "Nawala lahat ng lakas ng loob ko."

 

Kahit ako ay kinakabahan din. We both know so well kung ano ang kailangan namin pag-usapan namin ngayon. I wanna clear things up between us, so there will be no misunderstanding. Gusto ko yung maayos.

 

Bago ako makapag-salita ay naunahan niya ako.

 

"Yung mge texts ko kanina, it was all true." Paninimula niya, "Lahat nang 'yon, gusto ko sabihin sayo in person. I wanted to let you know na I'm genuine." Sabi pa niya, she gulped, "Na I really like you, na it was not just a silly crush." She smiled shyly, "And if pumayag ka, kagaya nga kanina, I want to take you out on a proper date...hindi yung minadali, hindi yung biglaan, gusto ko pinagplanuhan." Tuloy tuloy na sabi niya.

 

We stayed silent for a moment.

 

I was speechless.

 

Hum